Пётр Павел Сапега
Пётр Павел Сапега (польск.: Piotr Paweł Sapieha; 28 студзеня 1701, Дрэздэн — 23 студзеня 1771, Жыліна) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Стольнік вялікі літоўскі (1732—1744), ваявода смаленскі (з 1744).
Пётр Павел Сапега | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Станіслаў Патоцкі[d] | ||||||
Пераемнік | Юзаф Сасноўскі | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ежы Станіслаў Сапега | ||||||
Пераемнік | Юзаф Аляксандр Ябланоўскі | ||||||
Нараджэнне |
25 студзеня 1701 ці 28 студзеня 1701[1][2] |
||||||
Смерць |
24 студзеня 1771 (69 гадоў) ці 23 студзеня 1771[1][2] (69 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Сапегі | ||||||
Бацька | Ян Казімір Сапега[1] | ||||||
Маці | Людвіка Марыя з Апалінскіх[d][1] | ||||||
Жонка | 1) Соф'я Скаўронская, 2) Яна Сулкоўская | ||||||
Дзеці | Ян Юзаф | ||||||
Узнагароды |
Валодаў Ляхавічамі, Косавам, Старым Здзітавам, маёнткамі ў Польшчы, быў старостам здзітаўскім (з 1730).
Біяграфія
правіцьЗ магнацкага роду Сапегаў герба «Ліс», сын Яна Казіміра і Людвікі з Апалінскіх.
У 1726 з дапамогай расійскай імператрыцы Кацярыны I заручыўся з дачкой Аляксандра Меншыкава Марыяй, зрабіўся царскім камергерам; пазней ажаніўся з пляменніцай імператрыцы Соф’яй Скаўронскай (з былых прыгонных Сапегаў у Беларусі).
У 1728 выехаў у Рэч Паспалітую, дзе зрабіўся адным з найбагацейшых магнатаў. Падтрымліваў Станіслава Ляшчынскага ад абрання каралём і вялікім князем да самай абдыкацыі (1736). Далучыўся да Барскай канфедэрацыі, якой перадаў сваю надворную харугву. У 1770 выехаў у Славакію, дзе знаходзіўся эміграцыйны асяродак канфедэрацыі, там і памёр.
Літаратура
правіць- Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 549—550. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
- ↑ а б в г д е Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 71. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
- ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 220. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5