Пётр Павел Сапега
Пётр Павел Сапега (польск.: Piotr Paweł Sapieha; 28 студзеня 1701, Дрэздэн — 23 студзеня 1771, Жыліна) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Стольнік вялікі літоўскі (1732—1744), ваявода смаленскі (з 1744).
| Пётр Павел Сапега | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Пётр Павел Сапега. Невядомы мастак, 1744 | |||||||
 Ліс | |||||||
|
|||||||
| Нараджэнне |
25 студзеня 1701 |
||||||
| Смерць |
24 студзеня 1771 (69 гадоў) |
||||||
| Род | Сапегі | ||||||
| Бацька | Ян Казімір Сапега | ||||||
| Маці | Людвіка Марыя з Апалінскіх[d] | ||||||
| Жонка | 1) Соф'я Скаўронская, 2) Яна Сулкоўская | ||||||
| Дзеці | Ян Юзаф | ||||||
| Дзейнасць | камергер | ||||||
| Узнагароды |
   |
||||||
Валодаў Ляхавічамі, Косавам, Старым Здзітавам, маёнткамі ў Польшчы, быў старостам здзітаўскім (з 1730).
БіяграфіяПравіць
З магнацкага роду Сапегаў герба «Ліс», сын Яна Казіміра і Людвікі з Апалінскіх.
У 1726 з дапамогай расійскай імператрыцы Кацярыны I заручыўся з дачкой Аляксандра Меншыкава Марыяй, зрабіўся царскім камергерам; пазней ажаніўся з пляменніцай імператрыцы Соф’яй Скаўронскай (з былых прыгонных Сапегаў у Беларусі).
У 1728 выехаў у Рэч Паспалітую, дзе зрабіўся адным з найбагацейшых магнатаў. Падтрымліваў Станіслава Ляшчынскага ад абрання каралём і вялікім князем да самай абдыкацыі (1736). Далучыўся да Барскай канфедэрацыі, якой перадаў сваю надворную харугву. У 1770 выехаў у Славакію, дзе знаходзіўся эміграцыйны асяродак канфедэрацыі, там і памёр.
ЛітаратураПравіць
- Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 549—550. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.