Пётр Сяргеевіч Жукаў

Пётр Сяргеевіч Жукаў (19211967) — маёр Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Пётр Сяргеевіч Жукаў
Дата нараджэння 22 студзеня 1921(1921-01-22)
Месца нараджэння
Дата смерці 22 снежня 1967(1967-12-22) (46 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў пяхота
Гады службы 19401953
Званне
Маёр
Маёр
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Суворава III ступені Ордэн Аляксандра Неўскага
Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Ордэн Чырвонай Зоркі
Медаль «За абарону Каўказа»
Медаль «За абарону Каўказа»
Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»
Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»
Медаль «За ўзяцце Берліна»
Медаль «За ўзяцце Берліна»
Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»

Біяграфія правіць

Пётр Жукаў нарадзіўся 22 студзеня 1921 года ў вёсцы Мікулічы (цяпер — Брагінскі раён Гомельскай вобласці). Скончыў дзевяць класаў школы. У 1940 годзе Жукаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1941 годзе ён скончыў Кіеўскае пяхотнае вучылішча. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да чэрвеня 1944 года гвардыі маёр Пётр Жукаў камандаваў баталёнам 164-га стралковага палка 55-й гвардзейскай стралковай дывізіі 28-й арміі 1-га Беларускага фронта. Вызначыўся падчас вызвалення Гомельскай вобласці Беларускай СССР[1].

25 чэрвеня 1944 года батальён Жукава прарваў нямецкую абарону ў раёне вёскі Пружынішчы Акцябрскага раёна і заняў другую лінію абароны ворага, адрэзаўшы яму шляхі адыхода. 26 чэрвеня батальён вызваліў вёску Любань, а потым, пераправіўшыся праз Пціч захапіў плацдарм на яе заходнім беразе[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года гвардыі маёр Пётр Жукаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»[1].

Пасля заканчэння вайны Жукаў працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1953 годзе ён быў звольннены ў запас, жыў у Мазыры і працаваў інструктарам Палескага абласнога камітэта ДТСААФ, потым знаходзіўся на гаспадарчай працы. Памер 22 снежня 1967 года, пахаваны ў роднай вёсцы[1].

Узнагароды правіць

Памяць правіць

У гонар П. С. Жукава названыя вуліца ў Брагіне і сярэдняя школа ў Мікулічах[1].

Зноскі

  1. а б в г д Жуков Пётр Сергеевич (руск.). AZ Library. Архівавана з першакрыніцы 10 красавіка 2013.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць

Пётр Сяргеевіч Жукаў на сайце «Героі краіны»