Пётр Сяргеевіч Жукаў
Пётр Сяргеевіч Жукаў (1921—1967) — маёр Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Пётр Сяргеевіч Жукаў | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 22 студзеня 1921 | |||||||||||||
| Месца нараджэння | ||||||||||||||
| Дата смерці | 22 снежня 1967 (46 гадоў) | |||||||||||||
| Месца смерці | ||||||||||||||
| Месца пахавання | ||||||||||||||
| Грамадзянства | ||||||||||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||||||||||
| Род войскаў | пяхота | |||||||||||||
| Гады службы | 1940—1953 | |||||||||||||
| Званне |
 |
|||||||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||||||
БіяграфіяПравіць
Пётр Жукаў нарадзіўся 22 студзеня 1921 года ў вёсцы Мікулічы (цяпер — Брагінскі раён Гомельскай вобласці). Скончыў дзевяць класаў школы. У 1940 годзе Жукаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1941 годзе ён скончыў Кіеўскае пяхотнае вучылішча. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да чэрвеня 1944 года гвардыі маёр Пётр Жукаў камандаваў баталёнам 164-га стралковага палка 55-й гвардзейскай стралковай дывізіі 28-й арміі 1-га Беларускага фронта. Вызначыўся падчас вызвалення Гомельскай вобласці Беларускай СССР[1].
25 чэрвеня 1944 года батальён Жукава прарваў нямецкую абарону ў раёне вёскі Пружынішчы Акцябрскага раёна і заняў другую лінію абароны ворага, адрэзаўшы яму шляхі адыхода. 26 чэрвеня батальён вызваліў вёску Любань, а потым, пераправіўшыся праз Пціч захапіў плацдарм на яе заходнім беразе[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года гвардыі маёр Пётр Жукаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»[1].
Пасля заканчэння вайны Жукаў працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1953 годзе ён быў звольннены ў запас, жыў у Мазыры і працаваў інструктарам Палескага абласнога камітэта ДТСААФ, потым знаходзіўся на гаспадарчай працы. Памер 22 снежня 1967 года, пахаваны ў роднай вёсцы[1].
УзнагародыПравіць
- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза;
- ордэн Леніна;
- ордэн Чырвонага Сцяга;
- ордэн Суворава 3-й ступені;
- Ордэн Аляксандра Неўскага;
- два ордэна Айчыннай вайны 1-й ступені;
- ордэн Айчыннай вайны 2-й ступені;
- ордэн Чырвонай Зоркі;
- Медаль «За абарону Каўказа»;
- Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга»;
- Медаль «За ўзяцце Берліна»;
- Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Юбілейны медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
ПамяцьПравіць
У гонар П. С. Жукава названыя вуліца ў Брагіне і сярэдняя школа ў Мікулічах[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Жуков Пётр Сергеевич (руск.). AZ Library. Архівавана з першакрыніцы 10 красавіка 2013.
ЛітаратураПравіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
- Навечно в сердце народном. — 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984. — С. 174. (руск.)
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6). — С. 445.
СпасылкіПравіць
Пётр Сяргеевіч Жукаў на сайце «Героі краіны»