Піліп Ерафеевіч Жгіроў

Піліп Ерафеевіч Жгіроў
Піліп Ерафеевіч Жгіроў
Дата нараджэння	11 лістапада 1911
Месца нараджэння	вёска Гута, Рагачоўскі раён, Гомельская вобласць
Дата смерці	20 студзеня 1988 (76 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург
Месца пахавання	Багаслоўскія могілкі;
Альма-матар	Маскоўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча (1939); Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ (1947); Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі (1955);
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1933—1963
Званне	Генерал-маёр
Бітвы/войны	Баі на Халхін-Голе,; Вялікая Айчынная вайна
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Піліп Ягоравіч Жгіроў (1911—1998) — генерал-маёр Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Біяграфія правіць

Піліп Жгіроў нарадзіўся 29 кастрычніка (па новаму стылю — 11 снежня 1911 года ў вёсцы Гута (цяпер — Рагачоўскі раён Гомельскай вобласці). Пасля заканчэння вучэбна-кааператыўнага камбіната ў Бабруйску працаваў у калгасе. У 1933 годзе Жгіроў быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію. У 1939 годзе скончыў Маскоўскае ваеннае пяхотнае вучылішча. Удзельнічаў у баях на Халхін-Голе. З кастрычніка 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прыймаў удзел у баях на Сталінградскім, Данскім, Бранскім, Цэнтральным, і 1-ым Беларускім франтах. Да верасня 1943 года гвардыі маёр Піліп Жгіроў быў начальнікам штаба 221-а стралковага палка 77-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронта. Вызначыўся ў ходзе бітвы за Дняпро^[1].

У ноч з 27 на 28 верасня 1943 года полк Жгірова дзякуючы дакладнай і зладжанай дзейнасці штаба, які ён узначальваў паспяхова пераправіўся пад масіраваным варожым агнём праз Дняпро у раёне вёскі Вялле Брагінскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР. Полк паспяхова захапіў плацдарм на заходнім беразе Дняпра і прайшоў шэсць кіламетраў наперад^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года за «узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і паказаныя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі маёр Піліп Жгіроў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» за нумарам 2946^[1]^[2].

Са студзеня 1944 года Жгіроў камандаваў 218-м стралковым палком. Пасля заканчэння вайны ён працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1947 годз ён скончыў Ваенную акадэмію імя Фрунзэ, у 1955 годзе — Ваенную акадэмію Генеральнага штаба. У 1963 годзе у званні гвардыі генерал-маёра Жгіроў быў звольнены ў запас. Пражываў у Санкт-Пецярбургу. Памер 20 студзеня 1998 года, пахаваны на Багаслоўскіх могілках Санкт-Пецярбурга^[1].

Быў таксама ўзнагароджаны трымя ордэнамі Чырвонгага Сцяга, ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Піліп Ерафеевіч Жгіроў на сайце «Героі краіны»
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура правіць

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Піліп Ерафеевіч Жгіроў на сайце «Героі краіны»

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]

[2]