Піліп Мікітавіч Рудкін
Піліп Мікітавіч Ру́дкін[1] (27 лістапада 1893, вёска Чорная Сасна, Мсціслаўскі раён — 12 кастрычніка 1954) — Герой Савецкага Саюза (31.03.1943), генерал-маёр танкавых войскаў (1943).
| Піліп Мікітавіч Рудкін | |
|---|---|
| руск.: Филипп Никитович Рудкин | |
| Дата нараджэння | 27 лістапада 1893 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 12 кастрычніка 1954 (60 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Альма-матар | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць | СССР |
| Род войскаў | Руская імператарская армія, Усерасійская надзвычайная камісія па барацьбе з контррэвалюцыяй і сабатажам, Q65178107?, АДПУ пры СНК СССР, Народны камісарыят унутраных спраў СССР і Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія |
| Званне | генерал-маёр |
| Камандаваў | 15th Tank Corps[d], 7th Guards Tank Division[d] і 11th Tank Corps[d] |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
        |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Закончыў рабфак пры Маскоўскай горнай акадэміі. Служыў у царскай арміі, удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, рэвалюцыйных падзеях 1917 г. У грамадзянскую вайну ўдзельнік разгрому банд Булак-Балаховіча, ліквідацыі контррэвалюцыйных мяцяжоў у Маскве, Разані, Кранштаце. З лістапада 1926 года — начальнік асаблівай часткі НКУС у Маскве. Закончыў Ваенную акадэмію механізацыі і матарызацыі РСЧА імя І. В. Сталіна (1937). З лістапада 1937 года — начальнік аддзела ўзбраення войскаў НКУС Украіны і Крыма. У студзені 1940 года зноў прызваны на ваенную службу і прызначаны начальнікам аддзялення аўтатрактарнага транспарту НКУС СССР. На франтах Вялікай Айчыннай вайны з верасня 1941 г. Ваяваў на Карэльскім, Паўднёва-Заходнім, 1-м Беларускім і 3-м Беларускім франтах, камандзір танкавай брыгады, корпуса, намеснік камандзіра бронентанкавымі і механізаванымі войскамі фронту. Удзельнік Сталінградскай, Курскай бітваў, баёў у Польшчы, Усходняй Прусіі. Вызначыўся ў баях пад Кантэміраўкай, Валуйкамі і Харкавам. За геройства і мужнасць прысвоена званне Героя Савецкага Саюза (31.03.1943)[2].
Да 1952 года ў званні генерал-маёра танкавых войскаў служыў у арміі. Пасля жыў і працаваў у Маскве. Памёр 12 кастрычніка 1954 года.
Зноскі
- ↑ БелЭн 2001.
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему и рядовому составу Красной Армии» от 31 марта 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 9 апреля (№ 14 (220)). — С. 1
Літаратура правіць
- Рудкін Піліп Мікітавіч // Беларусь у Вялікай Айчыннай вайне, 1941—1945: Энцыкл. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1990. — С. 541. — 680 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-012-2.
- Рудкін Піліп Мікітавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 429. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).