Радыёфізіка
Радыёфізіка — навука, у шырокім сэнсе якая займаецца вывучэннем вагальных-хвалевых працэсаў рознай прыроды, у вузкім — вывучэннем электрамагнітных хваляў радыёдыяпазону. Гістарычна, асноўным прадметам даследаванняў радыёфізікі з’яўляліся радыёхвалі, а менавіта, іх выпраменьванне і прыём, распаўсюджванне ў розных асяроддзях, узаемадзеянне з аб’ектамі, а таксама паглынанне. Аднак, пасля метады радыёфізікі былі перанесены на іншыя раздзелы фізікі: оптыку, акустыку, ЗВЧ электроніку, паўправадніковую электроніку. Была створана агульная тэорыя распаўсюджвання хваль, распрацаваны метады рашэння хвалевых ураўненняў для нелінейных і нераўнаважных асяроддзяў з прасторавай і часовай дысперсіямі.
Практычнае значэнне
правіцьВажнае прымяненне радыёфізіка знайшла ў радыёлакацыі. У радыёлакацыі вырашаецца зваротная хвалевая задача — па вядомым сігнале неабходна вызначыць аб’ект, які яго згенераваў, або рассеяць. Менавіта радыёлакацыйныя задачы прывялі да бурнага развіцця радыёфізікі ў Савецкім Саюзе пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны.
Радыёфізіка забяспечвае радыётэхніку метадамі, неабходнымі для распрацоўкі такіх прылад, як прыёмныя і перадавальныя антэны, генератары электрамагнітных хваляў, прыёмнікі, узмацняльнікі, фільтры, мадулятары, дэмадулятары, радыёхваляводы, радыёлакатары, квантавыя прылады і г. д.
Радыёфізічныя метады паклалі пачатак даследаванні космасу ў радыёдыяпазоне — т. зв. радыёастраноміі, якая мае важнае значэнне для астрафізікі.
Напрамкі даследаванняў
правіцьУ сілу міждысцыплінарнасці дадзенага раздзела фізікі напрамкі даследаванняў шмат у чым перасякаюцца з напрамкамі даследаванняў у іншых раздзелах.
Па вырашаемым задачам радыёфізіка можа быць падзелена на некалькі падраздзелаў:
Класічная радыёфізіка
правіцьУ рамках класічнай радыёфізікі праводзяцца даследаванні па наступных напрамках:
- выпраменьванне і распаўсюджанне радыёхваляў;
- электрамагнітныя ўласцівасці Зямлі і іанасферы;
- электрадынаміка нестацыянарных асяроддзяў і асяроддзяў, якія рухаюцца;
- радыёастраномія;
- нелінейная акустыка;
- сейсмаакустыка;
- электрагідрадынаміка.
Квантавая радыёфізіка
правіцьКвантавая радыёфізіка займаецца вывучэннем хвалевых уласцівасцей рэчываў, з улікам іх квантавых уласцівасцей. У дадзеным падраздзеле можна вылучыць наступныя напрамкі:
- фізіка лазераў;
- нелінейная оптыка;
- валаконна-аптычныя сістэмы.
Статыстычная радыёфізіка
правіцьУ рамках статыстычнай радыёфізікі разглядаюцца задачы распаўсюджвання хваль у выпадкованеаднародных асяроддзях. Гэты раздзел мае вялікую колькасць важных прыкладанняў, звязаных з перадачай сігналаў у рэальных асяроддзях. Сярод кірункаў даследаванняў можна вылучыць:
- задачы радыёлакацыі;
- дыягностыка паверхняў матэрыялаў;
- перадача акустычных сігналаў у тоўшчы акіяна;
- дыягностыка плазмы;
- дыягностыка жывых біятканін;
- маніторынг атмасферы.
Выкладанне ва ўніверсітэтах
правіцьРадыёфізічны факультэт існуе толькі ў адным беларускім універсітэце — БДУ (год заснавання — 1976). Кафедра радыёфізікі таксама адкрыта ў Гомельскім дзяржаўным універсітэце імя Францыска Скарыны (з 1972 года).
Гл. таксама
правіцьЛітаратура
правіць- Кухарчык П. Дз. Радыёфі́зіка // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 617. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Спасылкі
правіць- Физическая энциклопедия, т.4. — М.: Большая Российская Энциклопедия, 1994, , стр. 236 — ISBN 5-85270-087-8 і стр. 237.
- Рытов, С. М. «Введение в статистическую радиофизику. Ч.1. Случайные процессы.» — М.: Наука, 1976.
- Рытов, С. М. Кравцов, Ю. А., Татарский, В. И. «Введение в статистическую радиофизику Ч.2. Случайные поля.» 2-ое изд. — М.: Наука, 1978.