Нара (рака)
На́ра (руск.: На́ра[1][2][3]) — рака ў Маскоўскай і Калужскай абласцях Расіі, левы прыток Акі (басейн Волгі).
| Нара | |
|---|---|
| руск. Нара | |
 Плаціна на рацэ ў Серпухаве | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 158 км |
| Басейн | 2 030 км² |
| Расход вады | 5,5 м³/с (у сярэднім цячэнні) |
| Вадацёк | |
| Выток | Палецкае возера |
| • Месцазнаходжанне | Маскоўская вобласць |
| • Каардынаты | 55°33′57,96″ пн. ш. 36°33′30,60″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Ака |
| • Месцазнаходжанне | Серпухаў |
| • Каардынаты | 54°53′02,4″ пн. ш. 37°24′50,76″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Ака → Волга → Каспійскае мора |
| Краіна | |
| Рэгіёны | Маскоўская вобласць, Калужская вобласць |
| Код у ДВР | 09010100712110000022362 |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Назва правіць
Назва Нара балцкага паходжання[4].
Гідранімічныя аналагі — літоўскія гідронімы Narantis, Narasa, Nar-upis[5], рачныя назвы Нароўля, Нарач (Nar-, Ak-).
Варыянт таго ж кораня Ner- у водных назвах Няропля, Нярус(с)а (прыток Дзясны), Нерэта (возера ля дзвінскай ракі Таропы), Нерэста (рака на Павоччы)[6], у літоўскіх рачных назвах тыпу Neris, Nereta, Nerotis[7].
Корань Nar- (Ner-) звязаны з літоўскім nerti «ныраць», naras «нырок (у ваду)», далей да індаеўрапейскага *ner- «ныраць, пагружацца; прытулак, логвішча, нара»[8].
Гідраграфія правіць
Даўжыня ракі 158 км. Плошча вадазбору 2030 км². Сярэдні расход вады ў сярэднім цячэнні 5,5[1] м³/с, каля вёскі Папіна — 4,92[2] м/с. Жыўленне ракі пераважна снегавое.
Уздоўж ракі шмат населеных пунктаў, у т.л. раённыя цэнтры Серпухаў і Нара-Фамінск.
Крыніцы правіць
- ↑ а б Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 296. — 538 с. — 100 000 экз.
- ↑ а б ГЭС 1989.
- ↑ СНГОСНГ 1999.
- ↑ В. Н. Топоров. Древняя Москва в балтийской перспективе // Балто-славянские исследования 1981. — Москва, 1982. — С. 36.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. Vilnius, 1981. — С. 223.
- ↑ Г. П. Смолицкая. Гидронимия бассейна Оки. — Москва, 1976. — С. 137.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 228.
- ↑ J. Pokorny. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern / München 1959 / 1969. C. 766.
Літаратура правіць
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 296. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- На́ра // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 330. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
- На́ра // Словарь названий гидрографических объектов России и других стран — членов СНГ (руск.) / Под ред. Г. И. Донидзе. — М.: Картгеоцентр — Геодезиздат, 1999. — С. 262. — 464 с. — 500 экз. — ISBN 5-86066-017-0.