Растоўскае княства

Растоўскае кня́ства — удзельнае княства Русі XIII—XV стст. з цэнтрам у Растове.

удзельнае княства Вялікага княства Уладзімірскага, затым Вялікага княства Маскоўскага
Растоўскае княства
Герб
<   > 1207 — 1474
Сталіца	Растоў
Мова(ы)	старажытнаруская
Рэлігія	праваслаўе
Форма кіравання	манархія
Дынастыя	Рурыкавічы: Растоўскія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Вылучылася ў 1207 годзе з Уладзіміра-Суздальскага княства. У яго уваходзілі Яраслаўль, Угліч, Малога, Белавозера і Усцюг. Першы князь Растоўскага княства — Канстанцін Усеваладавіч, які ў 1216 годзе стаў вялікім князем уладзімірскім, падзяліў Растоўскае княства паміж сынамі. У выніку з яго вылучыліся Яраслаўскае, Угліцкае, Белаазёрскае княствы, у 1277 годзе князь Глеб Васількавіч на кароткі час далучыў да Растоўскага княства Белаазёрскае княства, у 1285 — і Угліч.

З сярэдзіны 14 ст. Растоўскае княства трапіла пад уплыў маскоўскіх князёў. Іван Каліта выкупіў г. Угліч. Пры Дзмітрыю Данскім растоўскія князі сталі фактычна «службовымі» князямі Масквы. З 1474 года ў складзе Маскоўскай дзяржавы.

Князі

Гл. таксама: Растоўскія князі — князі Растоўскага княства і іх нашчадкі

• 1207—1218 — Канстанцін Усеваладавіч
• 1218—1238 — Васілька Канстанцінавіч
• 1238—1277 — Барыс Васількавіч
• 1277—1278 — Глеб Васількавіч
• 1278—1286 — Дзмітрый Барысавіч і Канстанцін Барысавіч
• 1286—1288 — Канстанцін Барысавіч
• 1288—1294 — Дзмітрый Барысавіч
• 1294—1307 — Канстанцін Барысавіч
• 1307—1316 — Васіль Канстанцінавіч
• 1316—1320 — Юрый Аляксандравіч

Растова-Усрэцінскія князі

• 1320—1331 — Фёдар Васільевіч
• 1331—1360 — Андрэй Фёдаравіч
• 1360—1364 — Канстанцін Васільевіч
• 1364—1409 — Андрэй Фёдаравіч
• 1409—? — Іван Андрэевіч

Растова-Барысаглебскія князі

• 1320—1365 — Канстанцін Васільевіч
• 1365—1404 — Аляксандр Канстанцінавіч
• 1404—1416 — Андрэй Аляксандравіч
• 1417—1418 — Фёдар Аляксандравіч
• ?—1474 — Уладзімір Андрэевіч і Іван Іванавіч Доўгі

Літаратура

• Растоўскае княства // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).