Рыгор Міхайлавіч Баталаў
Рыгор Міхайлавіч Баталаў (15 (28) студзеня 1915, Віцебск — 19 верасня 1988, Кіеў) — камандзір 229-га гвардзейскага стралковага палка 72-й гвардзейскай стралковай дывізіі 7-й гвардзейскай арміі Стэпавага фронту. Генерал-лейтэнант (1965). Герой Савецкага Саюза (26.10.1943, медаль № 1408)[3].
| Рыгор Міхайлавіч Баталаў | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 15 (28) студзеня 1915 | |||||||||||||
| Месца нараджэння | Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя[1] | |||||||||||||
| Дата смерці | 19 верасня 1988 (73 гады) | |||||||||||||
| Месца смерці | Кіеў, Украінская ССР, СССР[2] | |||||||||||||
| Месца пахавання | ||||||||||||||
| Альма-матар | ||||||||||||||
| Грамадзянства | ||||||||||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||||||||||
| Род войскаў | пяхота | |||||||||||||
| Гады службы | 1934—1971 | |||||||||||||
| Званне |
 |
|||||||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||||||
| У адстаўцы | працаваў намеснікам дырэктара інстытута кібернетыкі Акадэміі навук УССР | |||||||||||||
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сям’і рабочага. Пасля заканчэння няпоўнай сярэдняй школы працаваў слесарам.
У Чырвонай Арміі з 1934 года. У 1937 годзе скончыў Мінскае пяхотнае вучылішча, у 1942 годзе — паскораны курс Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ. У гады Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у баявых дзеяннях з чэрвеня 1941 года на Заходнім, Паўднёва-Заходнім, Сталінградскім, 2-м Украінскім, Данскім і Варонежскім франтах[3]. Удзельнік баёў пад Сталінградам, на Курскай дузе, на Дняпры, вызвалення Румыніі, Венгрыі, Аўстрыі, Чэхаславакіі[3].
У ноч на 25 верасня 1943 года 229-ы гвардзейскі стралковы полк пад камандаваннем гвардыі маёра Р. М. Баталава фарсіраваў Днепр у сяла Барадаеўка Верхнедняпроўскага раёна Днепрапятроўскай вобласці і захапіў плацдарм. У ноч на 26 верасень 1943 года ўварваўся ў сяло Барадаеўка і, прасунуўшыся на 4 кіламетры, нанёс праціўніку вялікія страты ў жывой сіле і тэхніцы[3].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 26 кастрычніка 1943 за мужнасць і гераізм, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра і ўтрыманні плацдарму гвардыі маёру Рыгору Міхайлавічу Баталаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» (№ 1408).
Пасля заканчэння вайны Р. М. Баталаў працягнуў службу ў арміі, у 1952 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ, у 1959 годзе — Ваенную акадэмію Генеральнага штаба[3].
Да 1971 года ў Савецкай Арміі[3]. Жыў у Кіеве, працаваў у інстытуце кібернетыкі АН УССР.
Памёр 19 верасня 1988. Пахаваны ў Кіеве на Лук’янаўскіх вайсковых могілках.
Узнагароды правіць
- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (№ 1408)
- Ордэн Леніна
- Чатыры ордэна Чырвонага Сцяга
- Ордэн Кутузава II ступені
- Ордэн Айчыннай вайны I ступені
- Ордэн Чырвонай Зоркі
- Медалі, у тым ліку:
- Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Юбілейны медаль «Дваццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»
- Юбілейны медаль «Трыццаць гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»
- Юбілейны медаль «Сорак гадоў Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.»
Зноскі
Літаратура правіць
- Баталаў Рыгор Міхайлавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).
Спасылкі правіць
Рыгор Міхайлавіч Баталаў на сайце «Героі краіны»