Рыгор Рыгоравіч Арлоў

Рыгор Рыгоравіч Арлоў (6 (17) кастрычніка 1734 — 13 (24) красавіка 1783, Масква) — граф (1762) — рускі вайсковы і дзяржаўны дзеяч, фаварыт імператрыцы Кацярыны II.

Рыгор Рыгоравіч Арлоў
А. І. Чорны (Чарноў). Партрэт графа Р. Р. Арлова. Медзь, эмаль. 7,2 х 5,3. Дзяржаўны Эрмітаж
Найяснейшы князь Рымскай імперыі
Глава Канцылярыі галоўнай артылерыі і фартыфікацыі 1765 — 1783
Папярэднік	генерал-фельдцэйхмайстар і над фартыфікацыямі генерал-дырэктар Аляксандр Мікіціч Вільбаа
Пераемнік	артылерыі генерал-аншэф Іван Іванавіч Мелер, інжынер-генерал-маёр Раман Нічыпаравіч Тамілаў
Нараджэнне	6 (17) кастрычніка 1734(1734-10-17) сяло Люткіна Бежацкага павета Цвярской губерні
Смерць	13 (24) красавіка 1783(1783-04-24) (48 гадоў) Масква, Расійская імперыя
Месца пахавання	Георгіеўскі сабор Юр'ева манастыра[d]
Род	Арловы
Бацька	Рыгор Іванавіч Арлоў
Маці	Лукер'я Іванаўна Зіноўева
Жонка	Кацярына Мікалаеўна Арлова[d]
Дзеці	Аляксей Рыгоравіч Бобрынскі Наталля (у замужжы Буксгеўдэн)
Член у	Пецярбургская акадэмія навук Вольнае эканамічнае таварыства[d]
Дзейнасць	дыпламат, землекарыстанне, палітык, ваенны, арыстакрат, афіцэр, шляхціч
Манаграма
Ваенная служба
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	Расійская гвардыя і Руская імператарская армія
Званне	генерал-аншэф (1764—65), генерал-фельдцэйхмайстар (1765)
Камандаваў	л.-гв. Конны полк (1764—83), Кавалергардскі корпус (1765—83), Артылерыйскі корпус (1765—83), Інжынерны корпус (1765—83)
Бітвы	Battle of Zorndorf[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сын наўгародскага губернатара (або віцэ-губернатара), Рыгора Іванавіча Арлова (1685—1746) і яго жонкі Лукер’і Іванаўны Зіноўевай. Ветэран Сямігадовай вайны. Разам са сваёй палюбоўніцай — жонкай імператара — узначаліў змову супраць Пятра III у 1762 годзе. Ад яго імператрыца мела пазапраўнага сына Аляксея (1762—1813), родапачынальніка рускага графскага роду Бобрынскіх. Падавіў «Чумны бунт» у Маскве 1771 г. Брат Аляксея Рыгоравіча Арлова.