Рэлігійны камунізм
Рэлігійны камунізм — гэта форма камунізму, якая ўключае ў сабе рэлігійныя прынцыпы.
Гісторыя
Тэрмін «рэлігіёзны камунізм» быў выкарыстаны для апісання розных сацыяльных або рэлігійных рухаў на працягу ўсёй гісторыі. Напрыклад, «камуна першых хрысціянаў у Ерусаліме» была апісана[1] як група, якая практыкуе «рэлігійны камунізм».
 Канцэпцыя
Ідэалогіі
Інтэрнацыяналы
Асобы
Іншае
|
Па словах Бэна Фоукса і Булент Гокей, бальшавік Міхаіл Скачко заявіў на з’ездзе народаў Усходу, што «мусульманская рэлігія караніцца на прынцыпах рэлігійнага камунізму, па якой ні адзін чалавек не можа быць рабом іншага, і ні адзін кавалак зямлі не можа знаходзіцца ў прыватнай уласнасці».[2]
Некаторыя навукоўцы выкарыстоўвалі тэрмін «рэлігійны камунізм», каб апісаць шэраг пратэстанцкіх рухаў 17-га стагоддзя.[3][4]
Іншыя навукоўцы выкарыстоўвалі гэты тэрмін для апісання камуністычнага грамадскага руху, якія развіваліся ў Парыжы ў 1840-х гадах, які быў арганізаваны «замежным паходжаннем, у першую чаргу нямецка-гаваркімі, чалядніка-рамеснікамі, якія атабарыліся там.» У пачатку дваццатага века, да ўзнікнення бальшавізму ў Расіі, некаторыя інтэлектуалы выступалі за рэалізацыю формы камунізму, які уключаў хрысціянскую ідэалогію «у якасці альтэрнатывы марксізму». Акрамя таго, у канцы дваццатага стагоддзя, некаторыя каталіцкія багасловы таксама арганізавалі групы, каб стварыць «дыялог» паміж каталіцкай царквой і камуністычнай партыяй у Італіі.[5]