Самара (Ірак)

Сама́ра (араб. سامراء‎‎) — горад у Іраку, на ўсходнім беразе ракі Тыгр, у 125 км на поўнач ад Багдада. Станам на 2002 год, яго насельніцтва складала 201 700 жыхароў. Горад працягнуўся на 41,5 км уздоўж берага Тыгра; з поўначы, усходу і поўдня замест сцен яго абараняюць старажытныя ірыгацыйныя каналы. Назва Самары паходзіць ад арабскай фразы, якая азначае «радасць таму, хто глядзіць».

Горад Самара араб. سامراء‎‎ Краіна Ірак Правінцыя Салах-эд-Дзін Каардынаты 34°12′ пн. ш. 43°52′ у. д. Плошча 150,58 км² 15 058 га 31 414 га Вышыня цэнтра 80 м Насельніцтва 201 700 чалавек (2002) Часавы пояс UTC+3, летам UTC+4 Паштовыя індэксы 34010 Самара на карце Ірака

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Зямля Самары заселена людзьмі са старажытнасці: сярод руін знаходзяць такія, якія адносяцца да V тысячагоддзя да н.э. Самарская культура з’яўляецца продкам убайдскай культуры. Гарадское паселішча, аднак, узнікла тут значна пазней. Першым з манархаў аблюбаваў гэта месца Хасроў I Анушырван, які пабудаваў у наваколлях паляўнічы замак. У 833 годзе на месцы старажытнага даісламскага паселішча ўзнік новы горад. У 836 годзе пры халіфе аль-Му`тасіме ібн Харуне мамлюкі (цюркскія салдаты-рабы халіфата Абасідаў) справакавалі паўстанне ў Багдадзе, якое вымусіла халіфа перабрацца на поўнач. Пазней цюркскія салдаты сталі самі ўзводзіць на прастол новых халіфаў, што прывяло да «анархіі ў Самары». Самара заставалася сталіцай ісламскага свету да 892 года, калі халіф аль-Мутамід перанёс сталіцу халіфата назад у Багдад.

Самара лічыцца свяшчэнным горадам шыітаў у сувязі з тым, што ў залатаверхай мячэці Аскарыя пахаваны рэшткі дзвюх імамаў Аскары.

Помнікі

Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 276 рус. • англ. • фр.

Гл. таксама: Вялікая мячэць у Самары і Мячэць Аскарыя

Пераемнік аль-Му`тасіма, халіф аль-Васік узвёў у Самары Вялікую мячэць з яе знакамітым мінарэтам у відзе спіралі вышынёй 52 м і шырынёй 33 м. На той момант гэта было самае буйное збудаванне ісламскага свету. Ад сталіцы халіфата захавалася ў больш-менш пашкоджаным стане вялікая колькасць помнікаў, уключаючы два палацы, плошчай 125 і 211 гектара, — найбуйнейшыя палацавыя збудаванні ў гісторыі ісламскай архітэктуры.

Архітэктурныя помнікі эпохі Абасідаў (руіны сарака двух палацаў, чатыры саборныя мячэці, маўзалей трох халіфаў, рэшткі закінутага паўночнага горада ў форме васьмівугольніка) з’яўляюцца аб’ектамі Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Толькі нешматлікія з іх былі аб’ектамі раскопак, пачатак якім паклалі нямецкія археолагі ў 1911 годзе.

Літаратура

• Самара // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 132. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).

Спасылкі

• Самара. Даныя кансультацыйнага цэнтра Архівавана 29 лютага 2012.
• В. В. Бартальд. Культура мусульманства. Багдад і далейшае культурнае жыццё арабаў