Самуэль Леў Агінскі
Самуэль Леў Агінскі (каля 1595 — 1657) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага княства Літоўскага. Стольнік (з 1620) і цівун троцкі (з 1633). Валодаў Агінтамі і Еўем у Троцкім ваяводстве, Лёзнам і Мікулінам у Віцебскім ваяводстве[8].
Самуэль Леў Агінскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ян Фелікс Агінскі[d] | ||||||
Пераемнік | Вальтэр Корф[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
каля 1595[1] |
||||||
Смерць |
не раней за 15 чэрвеня 1657 і не пазней за 6 снежня 1657 |
||||||
Род | Агінскія[2] | ||||||
Бацька | Багдан Агінскі[3] | ||||||
Маці | Раіна з Валовічаў[d][3] | ||||||
Жонка | Соф’я з Білевічаў[d][2] | ||||||
Дзеці | Шыман Караль Агінскі[4], Ян Агінскі[5], Рэгіна з Агінскіх[d][6], Алена з Агінскіх[d][6], Крысціна з Агінскіх[d][6] і Кацярына з Агінскіх[d][6] | ||||||
Званне | каралеўскі ротмістр[d][7] |
Біяграфія
правіцьПаходзіў са старэйшай княжацкай лініі роду Агінскіх. Сын Багдана і Раіны Валовіч, брат Дзмітрыя, Аляксандра (1590—1667) і Яна (1619—1684). Атрымаў адукацыю ва ўніверсітэце Франекера ў Галандыі.
З 1620 стольнік, з 1633 — цівун трокскі. Пабраўся шлюбам з Соф’яй Білевіч, ад якой меў 2 сыноў і 4 дачок.
У 1637 г. заснаваў Полацкі Богаяўленскі манастыр. У 1644 збудаваў палац у Віцебску, які да пачатку XIX ст. быў найбольшым грамадзянскім будынкам у горадзе. Разам са сваёй жонкай фундаваў у Маркаве Віцебскага ваяводства манастыр. Паводле пасмяротнага тэстаменту хацеў быць пахаваным у фамільным манастыры ў Кронах[9].
Зноскі
- ↑ Pas L. v. Prince Samuel Levas Oginskis // Genealogics — 2003.
- ↑ а б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 301–302.
- ↑ а б Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 296, 301.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 302, 315.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 302, 305.
- ↑ а б в г Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 302.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 301.
- ↑ ЭнцВКЛ 2005.
- ↑ Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. — Warszawa, 1895. S. 302.
Літаратура
правіць- Грыцкевіч А. Агінскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 203. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — 494 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2.