Сандамірскае ваяводства (да 1795 года)

Сандамірскае ваяводства (польск.: Województwo sandomierskie) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Кароны Польскай у складзе Малапольскай правінцыі, утвораная ў XIV стагоддзі. Цэнтр — горад Сандамір. Сандамірскае ваяводства падзялялася на 7 паветаў. Рэзідэнцыяй ваяводы быў горад Сандамір, а земскі сеймік збіраўся ў Апатаве.

Сандамірскае ваяводства
польск.: Województwo sandomierskie лац.: Palatinatus Sandomirensis
Герб
Краіна	Рэч Паспалітая
Статус	Ваяводства
Уваходзіць у	Карона Каралеўства Польскага
Уключае	Вісліцкі, Апачынскі, Радамскі, Пільзнэнскі, Сандамірскі, Стэнжыцкі і Хэнцінскі паветы
Адміністрацыйны цэнтр	Сандамір
Дата ўтварэння	XIV стагоддзе
Дата скасавання	1795
Ваявода	(спіс)
Колькасць сенатараў	2
Афіцыйныя мовы	польская, лацінская
Плошча	23 860 км²
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ваяводства было заснавана на тэрыторыі былога Сандамірскага княства, знаходзілася ў паўднёва-заходняй часціне Рэчы Паспалітай, на захадзе Малапольшчы. Сандамірскае ваяводства мела 2-х сенатараў у Сенаце. У 1790 годзе колькасць насельніцтва ваяводства складала 381 623 чалавек, плошча ваяводства — 23 860 км². У 1795 годзе пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай Сандамірскае ваяводства было ліквідавана і далучана да Заходняй Галіцыі Аўстрыйскай манархіі.

Адміністрацыйны падзел

• Вісліцкі павет — Вісліца
• Апачынскі павет — Апочна
• Радамскі павет — Радам
• Пільзнэнскі павет — Пільзна
• Сандамірскі павет — Сандамір
• Стэнжыцкі павет — Стэнжыца
• Хэнцінскі павет — Хэнціны

Літаратура

• Gloger, Zygmunt. Województwo Sandomierskie // Geografia historyczna ziem dawnej Polski. — Kraków, 1903.