Санта-Марыя-дэль-Ф’ёрэ
Сабор Санта-Марыя-дэль-Ф’ёрэ (італ.: La Cattedrale di Santa Maria del Fiore) — кафедральны сабор у Фларэнцыі, самае знакамітае з архітэктурных збудаванняў фларэнційскага кватрачэнта.
Каталіцкі сабор | |
Санта-Марыя-дэль-Ф'ёрэ | |
---|---|
Cattedrale di Santa Maria del Fiore | |
| |
43°46′23,64″ пн. ш. 11°15′23,57″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Італія |
Горад | Фларэнцыя |
Канфесія | Каталіцтва |
Епархія | Фларэнтыйская архідыяцэзія[d] |
Тып будынка | Сабор (храм) |
Архітэктурны стыль | рэнесансная архітэктура і італьянская готыка[d] |
Архітэктар | Арнольфа дзі Камбіа, Філіпа Брунелескі, Андрэа Пізана, Франчэска Таленці[d] і Джота дзі Бандонэ |
Дата заснавання | 8 верасня 1296 |
Будаўніцтва | 1296 — 1436 гады |
Статус | Ахоўваецца дзяржавай |
Вышыня | 114,5 м |
Матэрыял | мармур і цэгла |
Стан | Выдатны |
Сайт | duomofirenze.it |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Архітэктурныя асаблівасці
правіцьУ архітэктурным плане вылучаецца купал, створаны па праекце Філіпа Брунелескі і абліцоўка сцен з вонкавага боку паліхромнай мармуровымі панэлямі розных адценняў зялёнага (з Прата) і ружовага (з Марэмы) колераў з белай аблямоўкай (з Карара). Дуома (італ. Duomo), ён жа — сабор Санта-Марыя-дэль-Ф’ёрэ (Santa Maria del Fiore) быў спраектаваны так, каб мог змясціць усё насельніцтва горада (на момант будаўніцтва — 90 000 чалавек), г. зн. быў чымсьці накшталт велізарнай крытай плошчы. Чырвоны купал сабора, які стаў сімвалам Фларэнцыі, быццам узносіцца над усім горадам. Памеры сабора:
- даўжыня — 153 метра
- шырыня ў трансэпце — 90 метраў
Незвычайна вытанчаны і адначасова грандыёзны сабор стаў своеасаблівай мяжой, падзяліўшы архітэктурныя традыцыі сярэднявечча ад прынцыпаў будаўніцтва эпохі Адраджэння.
Гісторыя
правіцьДуома ўзвялі на месцы старога кафедральнага сабора Санта-Рэпарата, які да канца XIII стагоддзя, паводле дакументаў таго часу, пачаў разбурацца, налічваючы 9 стагоддзяў свайго існавання. Тым больш храм стаў малы для горада ў перыяд хуткага росту насельніцтва. Таксама квітнеючая Фларэнцыя павінна была перасягнуць па велічы кафедральныя саборы сваіх тасканскіх супернікаў — Сіену і Пізу, храмам большым у памеры і багацейшым па ўбранстве. У выніку Санта-Марыя-дэль-Ф’ёрэ стаў на момант завяршэння пабудовы ў 1434 г. самым вялікім ва ўсёй Еўропе: у ім можа размясціцца 30 000 чалавек.
Рашэнне аб будаўніцтве сабора на месцы старажытнай царквы Санта-Рэпарата (IV—V стагоддзя) было прынята ў 1289 г. Заданне пабудаваць на месцы Санта-Рэпараты больш велічную царква атрымаў ад гільдыі мастацтваў дойлід Арнольфа ды Камбія.
Сабор з’яўляўся месцам пропаведзяў Саванарола, а таксама ў саборы падчас змовы Паці ў 1478 г. быў здзейснены замах на Ларэнца Медычы і яго брата Джуліяна. Арганізатарам замаху быў Папа Сікст IV. У выніку нападу Джуліяна Медычы быў забіты, а Ларэнца выратаваўся ў адной з рызніц сабора.
Інтэр’ер сабора
правіцьУ інтэр’еры сабора вылучаецца гадзіннік, створаныя Учэла ў 1443 г. і які ідзе па гэты дзень. Стрэлка гэтага гадзінніка рухаецца супраць звычайнага кірунку (аналагічна гадзінніку на ратушы ў яўрэйскім квартале Прагі). На сценах сабора намаляваныя англійскі кандацьер Джон Хоквуд, італьянскі найміт Нікола ды Таленціна, Дантэ з «Боскай камедыяй». У саборы устаноўлены бюсты арганіста Антоніа Скварчалупі, філосафа Марсіліа Фічына, і Брунелескі. Варта адзначыць барэльеф, які паказвае Джота, які выкладвае мазаіку. Брунелескі і Джота пахаваныя на тэрыторыі сабора.
Зноскі
Спасылкі
правіць- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Санта-Марыя-дэль-Ф'ёрэ
- Чарцяжы сабора Архівавана 14 верасня 2011.