Санці Гучы (каля 1530 — 1600) — польска-італьянскі архітэктар і скульптар.

Санці Гучы
Дата нараджэння 1530[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 1600[2]
Месца смерці
Грамадзянства
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Пасля 1550 года, напэўна, з Фларэнцыі Гучы пераехаў у Польшчу і стаў прыдворным мастаком караля Жыгімонта Аўгуста, потым яго сястры каралевы Ганны Ягелонкі і яе мужа Стэфана Баторыя. Праца Санці Гучы ў Піньчаве была заўважнай, у ёй удзельнічалі многія пазней вядомыя мастакі. Школа Гучы стала адным з цэнтраў маньерызму, мастацтва і культуры ў Польшчы. За заслугі перад каронай Гучы быў набілітаваны.

Творчасць

правіць

Гучы — адзін з паспяховейшых і плённейшых мастакоў сваёй эпохі, пабудаваў або рэканструяваў шэраг палацаў вядомых людзей па ўсёй Польшчы. Сярод іх замак Фірлеяў[pl] ў Янкавіцах на Вісле (1565—1585), дзе архітэктар таксама зрабіў надмагільныя скульптуры ў стылі маньерызму ў мясцовай парафіяльнай царкве (каля 1586). Новы палац Пятра Мышкоўскага[pl] ў Велькім Ксенжу[pl] (1585—1595), які не захаваўся да цяперашняга часу. Палац ў Лобжаве[pl] (1585—1587) у Кракаве. Пашырэнне замка ў Піньчаве (1591—1600). Таксама Гучы лічаць архітэктарам сінагогі Піньчаве.

Адной з яго найбольш заўважных прац лічаць стварэнне інтэр’еру і пахавальных помнікаў у капліцы Жыгімонта ў Вавельскім саборы. У капліцы, часта называнай пярлінай італьянскага Рэнесансу на поўначы ад Альпаў, знаходзяцца магілы караля Жыгімонта Аўгуста і каралевы Ганны Ягелонкі. Паміж 1594 і 1595 гадамі пад кіраўніцтвам Гучы адрамантавана капліца для магілы Стэфана Баторыя. Сярод іншага яго асноўных працы — капліца сям’і Браніцкіх у Непаламіцах (1596) і капліца Святой Ганны[pl] ў Піньчаве.

Некалькі архітэктараў Беларусі лічаць Санці Гучы аўтарам перабудовы Старога замка ў Гродне, але доказаў гэтаму няма.

Галерэя

правіць

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #133293785 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 сакавіка 2015.
  2. Santi Gucci // MAK

Літаратура

правіць