Святы Хрыстафор
Святы́ Хрыстафо́р (Крыштоф, Крыштаф) — святы мучанік, ушанаваны заходняй каталіцкай і праваслаўнай цэрквамі. Імя да хрышчэння — Рэпрэў.
| Хрыстафор | |
|---|---|
| Χριστόφορος | |
 | |
| Свецкае імя | Рэпрэў (Reprebus, Reprobus) |
| Дата нараджэння | III стагоддзе |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | каля 251 |
| Месца смерці | |
| У ліку | святы |
| Дзень памяці | у праваслаўі 9 (22) мая, у каталіцызме 24 ліпеня (Германія, Літва), 25 ліпеня (Італія), у евангелічным — 24 ліпеня. |
| Заступнік | халасцякі, перавозчыкі (кіроўцы, маракі, і г. д.), падарожнікі, шторм, Браўншвайг, Востраў Святога Хрыстафора, Вільні, востраў Раб, эпілептыкі, садоўнікі, зубны боль, серферы |
| Атрыбуты | дрэва, галінка, у якасці волата, якія нясуць Хрыста (каталіцызм), піка, шчыт, з псінай галавой (у праваслаўі) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Жыў у 3 стагоддзі і пацярпеў за распаўсюджванне хрысціянства ў Лікіі каля 250 года, пры рымскім імператары Дэцыі Траяне (249—251). Па паданні быў высокага росту, незвычайнай сілы і з зверападобным тварам. На абразах і фрэсках паказваўся з ваўчынай або сабачай галавой. Імя («Нясучы Хрыста») і іканаграфія, якая паказвае Хрыстафора волатам, нясучым праз струмень бласлаўляючага немаўля, матывуецца адной з легенд. Паводле ёй, волат неймавернай сілы згодзен быў служыць самому магутнаму зямному ўладару, але не мог знайсці годнага. Пасяліўшыся на беразе ракі, на плячах пераносіў падарожнікаў на іншы бераг. Аднойчы яго папрасіў перанесці праз раку маленькі хлопчык. Пасярод ракі хлопчык стаў настолькі цяжкі, што Хрыстафор спалохаўся, як бы яны абодва не патанулі. Хлопчык сказаў яму, што ён — Хрыстос і нясе з сабою ўвесь цяжару свету.
Дзень памяці мучаніка Хрыстафора ў праваслаўным календары 9 (22) мая, у каталіцкім календары 24 ліпеня (Германія, Літва), 25 ліпеня (Італія), у евангелічным — 24 ліпеня. Асабліва паважаецца ў Іспаніі, дзе да яго малітвамі звяртаюцца пры заразных хваробах. Лічыцца апекуном вандроўнікаў. Апякун Вільні, яго выява на гербе горада.
Зноскі
Літаратура правіць
- Bouquet, John A. (1930). A People's Book of Saints. London: Longman's.
- Butler, Alban (1956). Thurston, Herbert J.; Attwater, Donald (рэд-ры). Butler's lives of the saints. New York: Kenedy.
- Cunningham, Lawrence S. (1980). The meaning of saints. San Francisco: Harper & Row. ISBN 0-06-061649-0.
- de Voragine, Jacobus (1993). The golden legend: readings on the saints. William Ryan, trans. Princeton, NJ: Princeton Univ. Press. ISBN 0-691-00865-5.
- Weinstein, Donald (1982). Saints and society: the 2 worlds of western Christendom, 1000–1700. Chicago: Univ. of Chicago Pr. ISBN 0-226-89055-4.
{{cite book}}: Невядомы параметр|coauthors=ігнараваны (прапануецца|author=) (даведка) - White, Helen (1963). Tudor Books of Saints and Martyrs. Madison: University of Wisconsin Press.
- Wilson, Stephen, рэд. (1983). Saints and their cults: studies in religious sociology, folklore, and history. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-24978-3.
{{cite book}}: Невядомы параметр|coauthors=ігнараваны (прапануецца|author=) (даведка)
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Святы Хрыстафор- The Cult of St. Christopher (англ.)
