Вікіпедыя

Славянск

горад

Славя́нск (укр.: Слов'янськ) — горад абласнога значэння ў Данецкай вобласці Украіны. Размешчаны ў паўночнай частцы вобласці на рацэ Казённы Тарэц (прыток Северскага Данца, басейн Дона). Уваходзіць у Краматорскую агламерацыю.

Горад
Славянск
Слов’янськ
Сцяг[d] Герб[d]
Сцяг[d] Герб[d]
Slovyansk entrance.jpg
Краіна
Каардынаты
Кіраўнік
Заснаваны
Плошча
58,9 км²
Вышыня цэнтра
74 м
Насельніцтва
118 602[2] чалавек (2011)
Часавы пояс
Тэлефонны код
(6262)[3]
Паштовыя індэксы
84100-84129
Афіцыйны сайт
Славянск на карце Украіны
Славянск (Украіна)
Славянск

ГісторыяПравіць

У XVI ст. на тэрыторыі сучаснага Славянска пачалі сяліцца беглыя сяляне з іншых частак Украіны. У 1645 дзеля абароны ад набегаў татараў казакі збудавалі крэпасць Тор. З тых часоў Славянск — цэнтр здабычы солі і гандлю ёй. Існуе таксама іншая версія заснавання горада: пад прыкрыццём Маяцкая астрога ў 1664 распачалося дзяржаўнае (па—татарску казённае) солеварэнне на Торы, якое знаходзілася пад няспыннай аховай, што спрыяла фарміраванню тут сталага насельніцтва. Вынікам чаго стала ў 1676[4] заснаванне мястэчка Тор, у якім на пачатак 1677 ужо пражывала 245 украінскіх сем'яў.

У 1685—1764 Тор — соценнае мястэчка Ізюмскага палка. У 1784 паселішча перайменавалі ў Славянск (пазней Славянскае). Адначасна яно атрымала статус горада і стала цэнтрам павета Кацярынаслаўскага намесніцтва. У 1787 Славянск увайшоў у склад Ізюмскага павета Слабадской-Украінскай (з 1835 — Харкаўскай) губерні. З 1880-х чыгуначны вузел.

У 1930-я пачаўся рост прамысловасці Славянска. 19 красавіка 2011 горад атрымаў статус курорта дзяржаўнага значэння.

Вайнныя дзеянніПравіць

Асноўныя артыкулы: Вайна на ўсходзе Украіны і Супрацьстаянне ў Славянску

Пачынаючы з красавіка 2014 г. горад стаў арэнай баявых дзеянняў паміж сепаратысцкімі групоўкамі і ўкраінскімі сілавікамі. Узброены канфлікт пачаўся ў ноч 11 красавіка 2014, калі ўзброеныя аўтаматамі сепаратысты захапілі райаддзел міліцыі і вывесілі там сцяг Расіі[5]. Да 25 красавіка украінскім войскам удалося акружыць горад[6], але толькі 5 ліпеня ўкраінскія ваенныя цалкам вызвалілі горад[7].

НасельніцтваПравіць

  • 1971 — 134,5 тыс. чал.[8]
  • 2000 — 130 тыс. чал.[4]
  • 2012 — 118 тыс. чал.

ЭканомікаПравіць

Транспартны вузел Данбаса. Прадпрыемствы з вытворчасці соды, керамічных вырабаў, заводы цяжкага машынабудавання, алоўкавая, мэблевая фабрыкі і іншае. Здабыча кухоннай солі. ГРЭС.

Адукацыя і навукаПравіць

Турыстычная інфмармацыяПравіць

Славянск — адзін з найстарэйшых гразелячэбных курортных цэнтраў Украіны. З 19 красавіка 2011 г. з'яўляецца курортам дзяржаўнага значэння. У горадзе дзейнічае краязнаўчы музей.

Вядомыя асобыПравіць

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 http://www.slavrada.gov.ua/?view=council.golova
  2. ↑ Государственный комитет статистики Украины. Сборник: Численность наличного населения Украины на 1 января 2011. Киев 2011. Ответственная за выпуск Тимошенко Г.В.
  3. ↑ Телефонный код для шестизначных номеров — (626), для пятизначных — (6262).
  4. ↑ 4,0 4,1 Славянск // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. С. 504.
  5. ↑ Сепаратисти на Донбасі захопили облпрокуратуру та міськвідділ міліції // Українська правда, 11 квітня 2014
  6. ↑ Нацгвардія оточила Слов’янськ і заблокувала всі в’їзди // Тиждень.ua
  7. ↑ Вооруженные сепаратисты покинули Славянск // Радио «Эхо Москвы»
  8. ↑ Славянск // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.

ЛітаратураПравіць

  • Славянск // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 504. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).

СпасылкіПравіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Славянск&oldid=3764534"