Сонечнае зацьменне 9 снежня 1825 года
Сонечнае зацьменне 9 снежня 1825 года — гібрыднае сонечнае зацьменне 139 сараса[1].
| Сонечнае зацьменне 9 снежня 1825 | |
|---|---|
 Карта | |
| Класіфікацыя | |
| Тып | Гібрыднае |
| Сарас | 139 |
| Гама | 0.5296 |
| Велічыня | 1.0148 |
| Максімум зацьмення | |
| Працягласць | 94 с. (1 хв. 34 с.) |
| Каардынаты | 9°12′ пн. ш. 127°24′ з. д.HGЯO |
| Шырыня ценю | 60 км |
| Час (UTC) | |
| Найбольшая фаза | 20:21:45 |
| Спасылкі | |
| Каталог # (SE5000) | 9104 |
Зацьменне мела велічыню 1,0148 і дасягнула свайго максімуму ў 20:21:45 UTC у пункце з каардынатамі 9° пн. ш. 127° з. д. Працягласць максімальнай фазы зацьмення склала 1 хв. 34 с., а месяцавы цень на зямной паверхні дасягнуў шырыні 60 км[1].
Зацьменне 9 снежня 1825 года стала 2-ім сонечным зацьменнем у 1825 годзе і 64-ым у XIX стагоддзі. Папярэдняе сонечнае зацьменне адбылося 16 чэрвеня 1825 года, наступнае — 5 чэрвеня 1826 года[1].
Гл. таксама
правіцьЗноскі
правіць- ↑ а б в Catalog of Solar Eclipses: 1801 to 1900 (англ.). НАСА. Праверана 27 кастрычніка 2018.
