Станавое нагор’е
Станавое нагор’е — горная сістэма ў Забайкаллі на тэрыторыі Бураціі працягласцю каля 700 км ад паўночным ускрайку Байкала да сярэдняга цячэння ракі Алёкма ў напрамку ўсход — паўночны ўсход. Уключае высакагорныя хрыбты Паўднёва-Муйскі, Паўночна-Муйскі, Кодар, Удакан, Каларскі і буйныя міжгорныя катлавіны Байкальскага тыпу на вышыні 500—1000 м (Верхнеангарская, Муйскі-Куандзінская, Верхнечарская).
| Станавое нагор’е | |
|---|---|
 Паўночна-Муйскі хрыбет | |
| Краіна | |
| Рэгіёны | Бурація, Забайкальскі край |
| Даўжыня | 700 км |
| Найвышэйшы пункт | м |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Станавое нагор’е складзена галоўным чынам крышталічнымі і метамарфічнымі пародамі пры паўсюдным распаўсюджванні шматгадовамерзлых парод. Прысутнічаюць радовішча золата, медзі, флюарыта, каменнага вугалю. Тыповыя формы рэльефу — альпійскія.
Расліннасць прадстаўлена ў асноўным лістоўнічнай тайгой на горных схілах, змяняецца на вышынях больш за 1200 м рэдкалессем і горнай тундрай.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 143—144. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Становое нагорье (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі