Станіслаў Вільгельм Радзівіл

расійскі і польскі ваенны дзеяч

Станіслаў Вільгельм Радзівіл (6 лютага 1880, Берлін — 28 красавіка 1920, у баі пад Малінам ва Украіне) — расійскі і польскі ваенны дзеяч.

Станіслаў Вільгельм Радзівіл
польск.: Stanisław Wilhelm Radziwił
Трубы
Трубы
Нараджэнне 6 лютага 1880(1880-02-06)[1]
Смерць 28 красавіка 1920(1920-04-28)[1] (40 гадоў)
Месца пахавання
Род Радзівілы
Бацька Антоні Вільгельм Радзівіл[2]
Маці Марыя дэ Кастэлян
Жонка Далорэс з Радзівілаў[d][3][2]
Дзеці Ганна з Радзівілаў[d][4][2]
Дзейнасць афіцэр
Узнагароды
залаты крыж ордэна Virtuti Militari сярэбраны крыж ордэна Virtuti Militari

Біяграфія правіць

З роду Радзівілаў. Сын Антонія Вільгельма.

Пасля смерці бацькі ў 1904 годзе стаў уладальнікам Давыд-Гарадоцкай ардынацыі, прыняў расійскае падданства. Стаў членам Мінскага таварыства сельскай гаспадаркі.

Удзельнік руска-японскай вайны 1904—1905 гадоў, 1-й сусветнай вайны. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі (1917) добразычліва адносіўся да беларускага нацыянальнага руху. У сакавіку 1917 года вітаў з'езд беларускіх нацыянальных арганізацый. Адзін з заснавальнікаў польскай Нацыянальна-кансерватыўнай партыі ў Петраградзе (кастрычнік 1917), сакратар арганізацыі партыі ў Мінску. У лютым 1919 года ўступіў у 3-і полк уланаў у складзе Літоўска-беларускай дывізіі. Ад’ютант Вярхоўнага галоўнакамандуючага польскай арміяй Юзафа Пілсудскага. Загінуў у баі на Украіне.[5]

 
Некралог пра Станіслава Радзівіла ў газеце «Słowo» (№ 251), размешчаны пасля візіту Юзафа Пілсудскага ў Нясвіж на сустрэчу з віленскімі кансерватарамі (25.10.1926)

Зноскі

Літаратура правіць