Станіслаў Глякоўскі
Станіслаў Глякоўскі (псеўд.: Stasiuk z-nad Niemna; Stasila; 2 сакавіка 1896, м. Поразава Ваўкавыскага пав. Гродзенскай губерні, цяпер Свіслацкі раён Гродзенскай вобласці — 1941) — беларускі рэлігійна-грамадскі дзеяч, каталіцкі святар, выдавец.
Станіслаў Глякоўскі | |
---|---|
Род дзейнасці | грамадскі дзеяч, каталіцкі святар, выдавец |
Дата нараджэння | 2 сакавіка 1896 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 1941 |
Веравызнанне | Каталіцкая Царква |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у |
Біяграфія
правіцьУ 1913 годзе скончыў гарадское вучылішча ў Ваўкавыску. У 1914 паступіў у Віленскую духоўную семінарыю, якую скончыў у 1921 г. Пасвечаны ў святары 29.5.1921 у Вільні. У 1923 г. паступіў у Грыгарыянскі ўніверсітэт у Рыме, дзе атрымаў навуковую ступень доктара тэалагічных навук. У 1927 г. вярнуўся на радзіму, працаваў вікарыем у вёсцы Тжцяннэ Кнышынскага дэканату, у Ваўкавыску і пробашчам у Трычоўцы Беластоцкага дэканату.
З 1929 г. ксёндз Глякоўскі жыў і працаваў у Вільні, прыпісаны да парафіяльнага касцёла Святога Яна. Ён быў прызначаны настаўнікам Закону Божага (прэфектам) у сярэдніх школах горада, у т.л. ў Віленскай беларускай гімназіі (1933-39). У віленскім касцёле Святога Мікалая ён часта адпраўляў набажэнствы для беларусаў і велікодныя рэкалекцыі для вучнёўскай моладзі, апекаваўся скаўтынгам у беларускай гімназіі, працаваў у камісіі дапамогі беларускай студэнцкай моладзі, выступаў з дакладамі ў Беларускім студэнцкім саюзе. Член Беларускага навуковага таварыства і Беларускага каталіцкага выдавецтва ў Вільні. Удзельнічаў у стварэнні восенню 1936 г. беларускай секцыі Каталіцкай Акцыі. Але, нягледзячы на благаслаўленне архібіскупа Рамуальда Ялбжыкоўскага, улады не дазволілі ажыццявіцца гэтай задуме.
Значную ўвагу надаваў выдавецкай дзейнасці. У снежні 1933 г. уваходзіў у склад кіраўніцтва Беларускага каталіцкага выдавецтва ў Вільні, дзе стала працаваў да вясны 1939 г., арганізуючы выпуск рэлігійнай літаратуры. Акрамя таго, у 1934-35 г., сумесна з Язэпам Найдзюком, выдаў на свой кошт тры зборнікі Міхася Машары («На сонечны бераг», «Смерць Кастуся Каліноўскага» і «Напрадвесні»), «Казку аб рыбаку і рыбцы» Вінцука Адважнага (ксяндза Язэпа Германовіча) і іншыя творы. Арганізаваў і фінансаваў выпуск часопіса для дзяцей «Пралескі». Публікаваўся ў газеце «Беларуская крыніца», часопісе «25 сакавіка» і інш.
Восенню 1938 г. ксёндз Глякоўскі быў прызначаны вікарыем парафіі святога Яна ў Вільні, але напярэдадні акупацыі горада Чырвонай Арміяй ён выехаў у Каўнас. Пасля далучэння Вільні да Літвы (у канцы кастрычніка 1939 г.) вярнуўся ў Вільню і тут працаваў да лета 1941 г.
Падчас нямецкай акупацыі ў Мінску святар у касцёле святых Сымона і Алены. Займаўся рамонтам касцёлаў, арганізаваў беларускае каталіцкае душпастырства; пачаў выдаваць беларускамоўную каталіцкую літаратуру. Арыштаваны паліцыяй 15.12.1941 падчас канферэнцыі беларускіх школьных інспектараў у Мінску. Дакладная дата, месца і акалічнасці смерці застаюцца невядомымі.
Зноскі
Літаратура
правіць- Беларускія рэлігійныя дзеячы XX ст.: Жыццярысы, мартыралогія, успаміны / Аўтар-уклад.: Ю. Гарбінскі. — Мн.- Мюнхен: Беларускі кнігазбор, 1999. ISBN 985-6318-65-3.
- Берасцень С. Ксёндз Глякоўскі // ЛіМ. 1992, 8 мая.
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.
- Туронак Ю. Трагізм і загадкавасць лёсаў: Да гісторыі беларускага каталіцкага душпастырства ў Мінску // Наша вера. № 1(2), 1996.
- Vytautas Žeimantas. Kunigas Stanislavas Hliakauskis — publicistas, leidėjas, gestapo auka // XXI amžius, 2011 03 12. (на літоўскай мове)