Старая Беліца (Гомельскі раён)

Старая Беліца
	Герб
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гомельская
Раён	Гомельскі
Сельсавет	Урыцкі
Каардынаты	52°30′23″ пн. ш. 30°45′55″ у. д.HGЯO
Першая згадка	XVI стагоддзе
Насельніцтва	418 чалавек (2004)
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	23(2)
Паштовыя індэксы	247024
Аўтамабільны код	3
	Старая Беліца на Вікісховішчы

Стара́я Бе́ліца^[1] (трансліт.: Staraja Bielica, руск.: Старая Белица) — вёска ў Беларусі, у Гомельскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Урыцкага сельсавета. Да 26 верасня 2006 года вёска ўваходзіла ў склад Старабеліцкага сельсавета^[2].

Геаграфія правіць

Знаходзіцца за 20 км у напрамку на паўночны захад ад Гомеля^[3], за 12 км ад чыгуначнай станцыі Уза^[3], за 4 км ад аўтамабільнай дарогі М8 (E95)^[4].

Непадалёк працякае рэчка Белічанка (прыток Узы).

Гісторыя правіць

Вёска Старая Беліца ўваходзіла ў склад валадарстваў Вялікага княства Літоўскага. У 1775 годзе была падораная імператрыцай Кацярынай II князю М. Кантгаўзену, у якога і купіў Старую Беліцу ў пачатку XIX стагоддзя для свайго сына Міхала Станіслаў Солтан-Перасвет (з старажытнага княжацкага роду). У 1777 годзе ў цэнтры вёскі была пабудаваная праваслаўная Мікалаеўская царква, якая ў цяперашні час з’яўляецца помнікам архітэктуры (ахоўваецца дзяржавай).

З 8 снежня 1924 года Старая Беліца цэнтр сельсавета Уваравіцкага раёна Гомельскай акругі. З 20 лютага 1938 года ў Гомельскай вобласці, з 17 красавіка 1962 года ў Гомельскім раёне. Да 2006 года вёска Старая Беліца была цэнтрам Старабеліцкага сельсавета.

Насельніцтва правіць

1773 год — 490 жыхароў, 47 двароў;
1875 год — 666 жыхароў, 150 двароў:
1886 год — 664 жыхары, 110 двароў;
1926 год — 635 жыхароў, 194 двары;
2001 год — 576 жыхароў, 333 двары^[3].

Вядомыя асобы правіць

Георгій Васілевіч Штыхаў (1927—2018) — беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983).

Памятныя і гістарычныя мясціны правіць

Свята-Мікалаеўская царква — Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 312Г000223шыфр 312Г000223
Помнік землякам, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну

Зноскі

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
↑ «Об изменении административно-территориального устройства районов Гомельской области». Решение Гомельского областного Совета депутатов от 26 сентября 2006 г. № 295 Архівавана 22 верасня 2019. (руск.)
↑ ^а ^б ^в БелЭн 2002.
↑ Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 18. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)

Літаратура правіць

Старая Беліца // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 160. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 18. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)
Ліст карты N-36-122. Выданне 1976 года. (руск.)

Спасылкі правіць

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Старая Беліца (Гомельскі раён)
Рашэнне аб ліквідаваны Дзятлавіцкага і Старабеліцкага сельсаветаў.
Старонка на сайце Гомельскага райвыканкама Архівавана 2 сакавіка 2009.
Старая Беліца на сайце «Радзіма.орг»
Старая Беліца на сайце «Глобус Беларусі» (руск.)

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).

[2] «Об изменении административно-территориального устройства районов Гомельской области». Решение Гомельского областного Совета депутатов от 26 сентября 2006 г. № 295 Архівавана 22 верасня 2019. (руск.)

[FOOTNOTEБелЭн2002-3] а ^б ^в БелЭн 2002.

[АТЛ-4] Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 18. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]