Страты ISAF у вайне ў Афганістане

Паводле даных міністэрстваў абароны ЗША, Вялікабрытаніі, Аўстраліі і Швецыі, а таксама незалежнага інтэрнэт-сайта iCasualties.org, станам на 31 снежня 2014 года, агульная колькасць загінуўшых замежных ваеннаслужачых ISAF у Афганістане складае 3 486 чалавек, з якіх 2356 ваенныя ЗША, 453 Вялікабрытаніі, 158 Канады, 86 Францы, 54 Германіі, 48 Італіі, 43 Даніі, 41 Аўстраліі, 40 Польшчы, 35 Іспаніі, 27 Грузіі, 25 Нідэрландаў, 21 Румыніі, 14 Турцыі, 11 Новай Зеландыі, 10 Нарвегіі, 10 Чэхіі, 9 Эстоніі, 7 Венгрыі, 6 Швецыі, 3 Латвіі, 3 Славакіі, 2 Фінляндыі, 2 Партугаліі, 2 Іарданіі, 1 Бельгіі, 1 Літвы, 1 Албаніі, 1 Рэспублікі Карэя[1].

У выніковых лічбах, прыведзеных на падставе даных сайта icasualties.org не ўлічаны:

  • 1 паўднёвакарэйскі афіцэр (капітан Kim Hyo-sun), застрэлены 29 студзеня 2003 года ў Кабуле маёрам паўднёвакарэйскай арміі (у пераліку страт паўднёвакарэйскай арміі згаданы толькі адзін вайсковец, сяржант Yoon Jang-ho, які загінуў 27 лютага 2007 года на авіябазе Баграм у выніку падрыву смяротніка);
  • 1 вайсковец ААЭ са складу падраздзялення, які ажыццяўляў ахову гуманітарнай місіі ААЭ ў Афганістане, што прапаў без вестак пры нявысветленых абставінах у правінцыі Гільменд 13 чэрвеня 2007 года;
  • 1 вайсковец Турцыі, які загінуў 23 сакавіка 2010 года ў правінцыі Вардак пры падзенні турэцкага верталёта UH-60;
  • 1 вайсковец Чарнагорыі (stariji vodnik Mijailo Perišić), які памёр 10 кастрычніка 2011 года ад сардэчнага прыступу на ваеннай базе «Panonia»;
  • 1 вайсковец Латвіі (капрал Давіс Балтаболс), які памёр у нямецкім ваенным шпіталі 9 жніўня 2009;
  • 2 загінулых вайскоўцаў Францыі;
  • 4 загінулых ваеннаслужачых Канады (капрал ваеннай паліцыі Канады Brendan Anthony Downey, які памёр 4 ліпеня 2008 года на ваеннай базе «Camp Mirage» на тэрыторыі ААЭ і яшчэ тры неўстаноўленых вайскоўцаў)
  • 5 загінуўшых ваеннаслужачых Польшчы, у тым ліку: яфрэйтар Rafał Nowakowski, забіты 4 кастрычніка 2011 года; сяржант Zbigniew Biskup, памерлы 22 снежня 2011 года ў шпіталі ў Газні з прычыны сэптычнага шоку; радавы Pawel Ordynski, забіты 20 сакавіка 2013 года; і старэйшы капрал Łukasz Sroczyński, цяжка паранены 22 снежня 2012 года ў баі ў правінцыі Газні і памерлы ад ран у Варшаве 3 жніўня 2013 года;
  • 2 загінуўшых ваеннаслужачых Грузіі: капрал Міндэн Абашыдзэ, што загінуў 11 кастрычніка 2012 года ў правінцыі Гільменд, і яшчэ адзін, неўсталяваны грузінскі вайсковец
  • 5 загінулых ваеннаслужачых Румыніі: сяржант Ion-Lucian Leuştean (паранены выбухам міны 7 верасня 2011 года і памерлы ад ран 9 мая 2012), яшчэ 3 вайскоўцаў, што загінулі ў перыяд да 23 красавіка 2013 года, і прапаршчык Claudiu Constantin Vulpoiu, забіты выбухам 30 сакавіка 2014 года
  • 4 загінулых ваеннаслужачых Італіі
  • 1 загінулы вайсковец ФРГ
  • 1 вайсковец спецпадраздзялення ваеннай паліцыі Чэхіі (прапаршчык Jiří Schams, які атрымаў цяжкія аскепкавыя раненні ў галаву ў Афганістане і памерлы 7 студзеня 2015 года ад атрыманых раненняў у вайсковым шпіталі ў Празе)

Разам з імі, у Афганістане загінулі ад 1900 да 3937 супрацоўнікаў прыватных ваенных кампаній[2], пераважна грамадзяне ЗША[3].

Існуе меркаванне аб прыніжэнні страт міжнароднай кааліцыі ў Афганістане, асабліва гэта тычыцца амерыканскай арміі. Так, у красавіку 2004 года з’явіліся паведамленні, што каля 5000 амерыканскіх і брытанскіх вайскоўцаў, якія загінулі ў Афганістане, таемна знаходзіліся ў маразільных камерах Кіпра і паступова перапраўляліся ў Штаты праз медыцынскія цэнтры ў Германіі і на Блізкім Усходзе[4]. Па даных КВІР Ірана, рэальная колькасць загінулых вайскоўцаў ЗША вышэй у 2,5 разы, гэта значыць каля 5800 чалавек[5]. Прычынай таму мог паслужыць той факт, што ў лік афіцыйных страт не ўлічваюцца вайскоўцы з замежным грамадзянствам і тыя, хто памёр у шпіталі[6].

Да ўсіх даных страты не ўключаюцца пятнацаць вайскоўцаў міратворчага кантынгенту ААН і супрацоўнікаў службы бяспекі ААН, якія знаходзіліся ў Афганістане ў рамках місіі United Nations Assistance Mission in Afghanistan, восем вайскоўцаў Індыі і індыйскіх спецслужбаў і пяць супрацоўнікаў паліцыі краін Еўрасаюза, што не з’яўляюцца ваеннаслужачымі ISAF.

Гл. таксама правіць

Крыніцы правіць