Султанат Матарам
Матарам (індан.: Kesultanan Mataram) — манархічная дзяржава на востраве Ява (1587 — 1755 гг.).
| Гістарычная дзяржава | |||
| Матарам | |||
|---|---|---|---|
|
|||
.png) |
|||
|
|
|||
| Сталіца | Картасура, Кота-Гедэ | ||
| Мова(ы) | Яванская мова | ||
| Афіцыйная мова | Яванская мова | ||
| Грашовая адзінка | Гульдэн Нідэрландскай Індыі[d], Дынар і Дырхем | ||
| Форма кіравання | манархія | ||
Пасля заняпаду індуісцкай імперыі Маджапахіт у 1527 г. на Яве склалася некалькі дробных дзяржаўных утварэнняў, кіраўнікі якіх спавядалі іслам і індуізм. Для сярэдзіны — другой паловы XVI ст. характэрны сталыя міжусобіцы. У іх выніку адбылося ўзвышэнне султаната Матарам, кіруючая дынастыя якога паходзіла з дробных феадальных колаў. Першым тытул султана афіцыйна атрымаў Агунг Вялікі (1613 - 1645 гг.). У 1625 г. ён далучыў да сваіх валоданняў багаты горад Сурабая і такім чынам распаўсюдзіў сваю ўладу на ўсю Усходнюю Яву. Аднак яго спробы ў 1628 г. і 1629 г. захапіць Батавію скончыліся паражэннем ад Галандскай Ост-Індскай кампаніі. Ён спрыяў пашырэнню іслама і пранікненню мусульманскай культуры ў паўседзённае жыццё.
Амангкурат II (1677 - 1703 гг.) у барацьбе з сваякамі быў вымушаны абапірацца на дапамогу галандцаў. Наступныя султаны таксама атрымоўвалі прастол з дапамогай Ост-Індскай кампаніі. Падчас паўстання кітайскіх перасяленцаў на тэрыторыях кампаніі ў 1741 - 1743 гг. Матарам заключыў саюз з паўстанцамі, аднак пасля яго развалу сам быў вымушаны весці супраць іх ваенныя дзеянні. Кітайцы на кароткі час захапілі сталіцу султаната. Яна была вызвалена з дапамогай галандскіх войск. Пасля задушэння паўстання дзяржава працягвала сваё існаванне, аднак страціла значныя землі, якія перайшлі да Ост-Індскай кампаніі.
11 снежня 1749 г. хворы султан Пакубувана II падпісаў пагадненне аб перадачы суверынітэта над рэшткамі султаната Ост-Індскай кампаніі. Гэта выклікала паўстанне, што завершылася ў 1755 г. падзелам на некалькі дробных дзяржаў, у тым ліку султанаты Джак’якарта і Суракарта, залежныя ад кампаніі.