Суфікс
Су́фікс[1][2] (ад лац.: Suffixus «прымацаваны») у лінгвістыцы — марфема, змяняемая частка слова, размешчаная звычайна пасля кораня. Служыць для ўтварэння новых слоў або іх несінтаксічных форм (у адрозненне ад канчатка).
Паводле функцый суфіксы падзяляюцца на словаўтваральныя («белы — бял-із-на»), формаўтваральныя («смел-а — смял-ей», «ляжа-ць — леж-ач-ы») і суфіксы суб’ектыўнай ацэнкі або словаформаўтваральныя («слуп — слуп-ок, слуп-очак», «мал-ы — мале-енькі»)[1].
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ а б БелЭн 2002.
- ↑ ТСБМ 1983.
Літаратура правіць
- Міхневіч А. Я. Су́фікс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 292. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Су́фікс // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 396. — 663 с.