Сін (міфалогія)
Сін, або Суэн (акад.: 𒂗𒍪), таксама Нана (шум. 𒀭𒋀𒆠) — бог Месяца ў шумера-акадскай міфалогіі.
| Сін | |
|---|---|
 Ахвярапрынашэнне Сіну. Ур, сярэдзіна 3 тысячагоддзя да н. э. | |
| Бог месяцу | |
| Міфалогія | Месапатамія |
| Пол | мужчынскі пол |
| Бацька | Энліль |
| Маці | Нінліль |
| Жонка | Нінгал |
| Дзеці | Шамаш, Інана |
| У іншых культурах | Нана |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Міфалогія правіць
Сін з'яўляецца адным з найбольш старажытных з вядомых багоў Месапатаміі. Яго імя сустракаецца ўжо ў першых вядомых шумерскіх пісьмовых тэкстах як Шэш-на. Лічыўся першым сынам вялікіх багоў Энліля і Нінліль, першым прынёс ахвярапрынашэнне свайму бацьку ў Ніпуры. Падчас кіравання трэцяй дынастыі Ура ператварыўся ў галоўнага бога месапатамскага пантэона з эпітэтам Энзу («мудры»). Яму былі прысвечаны 15 гімнаў валадара Шульгі.
Шумеры і акадцы лічылі, што Сін заступаецца за жывёлагадоўцаў, дае ўрадлівасць і палёгку пры нараджэнні дзяцей і менструальных цыклах, прадбачыць будучыню. У Вавілонскі перыяд Сін ператварыўся ў папулярнае бажаство, што спрыяла варожбам. Яго разам з Шамашам узгадвалі падчас суда, калі праводзіліся дазнанне ці расследаванне, заклікалі ў сведкі падчас клятваў.
Атрыбуты правіць
Антрапаморфныя выявы Сіна з'явіліся толькі ў перыяд трэцяй дынастыі Ура і сустракаліся даволі рэдка. Найчасцей ён паўставаў у выглядзе месяца. Яго атрыбутам лічыліся бычыныя рогі, часам — лодка, на якой ён рухаўся па небу.
Лічба, што азначала Сіна, — 30.
Шанаванне правіць
Галоўным цэнтрам шанавання Сіна з'яўляўся Ур, дзе ў перыяд трэцяй дынастыі ў яго гонар быў ўзведзены зікурат. Аднак ужо ў перыяд Акадскай імперыі шанаванне Сіна з'яўлялася агульнадзяржаўнай справай. Старэйшая дачка акадскага валадара звычайна станавілася першай жрыцай урскага храма Сіна. Хаця Ур заставаўся галоўным цэнтрам шанавання і ў Вавілонскі перыяд, храм Сіна ў самім Вавілоне карыстаўся значнай павагай і быў месцам пілігрымак вернікаў з розных кутоў Месапатаміі. Імя Сіна шырока ўжывалася для надання асабістых імён вавіланян. У 1 тысячагоддзі да н. э. яшчэ адзін важны культавы цэнтр Сіна ўзнік у Харане. За межамі Месапатаміі выявы Сіна знаходзяць на сценах пабудоў у Мары.
Шанаванне Сіна на поўначы Месапатаміі і ў Сірыі працягвалася прыкладна да III ст. н. э.