Трубадуры
вандроўны спявак
Трубаду́ры[1][2][3] (фр.: troubadours акс.: trobar — складаць вершы) — сярэдневяковыя правансальскія вандроўныя паэты-спевакі, звычайна знатнага паходжання, у канцы XI — пачатку XIV стагоддя, пераважна ў Аксітаніі.
Трубадуры | |
---|---|
![]() | |
Жанр | Occitan literature[d] |
Эпоха | Высокае Сярэдневякоўе |
![]() |

Першыя прадстаўнікі мастацтва, якія валодалі музычнай граматай і не былі звязаны з царкоўная музыкальнай культурай. Звычайна былі адначасова аўтарамі музыкі, тэксту і выканаўцамі сваіх твораў. Усхвалялі рыцарскае куртуазнае каханне, зямныя радасці, героіку крыжовых паходаў і інш. Мелодыі іх песень блізкія да народных. Цікавасць да лірыкі трубадураў адрадзілася ў пачатку XIX стагоддзя.
Крыніцы
правіць- ↑ БелЭн 2002.
- ↑ ТСБЛМ 2016.
- ↑ ТСБМ 1983.
Літаратура
правіць- Шымановіч Л. А. Трубаду́ры // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 531. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Трубаду́р // Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы / уклад.: І. Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І. Л. Капылова. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — 968 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-0937-7.
- Трубаду́р // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 523. — 663 с.
- Тевосян А. Т. Трубаду́р // Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.] / Гл. ред. Ю. В. Келдыш. — М.: Советская энциклопедия: Советский композитор, 1973—1982. — (Энциклопедии. Словари. Справочники. Изд-во «Советская Энциклопедия», Изд-во «Советский композитор»). — Т. 5: Симон — Хейлер. — 1981. — Стб. 621—623. — 1056 стб., илл. — 102 200 экз. (руск.)