Ту-126
савецкі самалёт
Ту-126 (выраб «Л» (Ліяна), па кадыфікацыі НАТА: «Moss» — «Мох») — першы савецкі самалёт — носьбіт радыёэлектронных сродкаў далёкага радыёлакацыйнага выяўлення (ДРЛВ) паветраных і марскіх цэляў. Створаны на базе пасажырскага лайнера Ту-114 у якасці носьбіта апаратуры радыёлакацыйнага комплексу «Ліяна» і апаратуры ўзаемадзеяння з авіяцыйна-ракетным комплексам далёкага перахопу (АРКП) «Ту-28-80» (Ту-128С-4)[1][2][3].
Ту-126 | |
---|---|
Тып | ваенны самалёт[d] |
Распрацоўшчык | Aleksandr Putilov[d] |
Вытворца | Тупалеў[d] і Aviakor[d] |
Галоўны канструктар | Aleksandr Putilov[d] |
Першы палёт | 23 студзеня 1962 |
Пачатак эксплуатацыі | 1965 |
Канец эксплуатацыі | 1984 |
Эксплуатанты | Ваенна-паветраныя сілы СССР і Войскі СПА СССР[d] |
Адзінак выраблена | 9 |
Базавая мадэль | Ту-114 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Асноўныя дадзеныя самалёта Ту-126
правіць- рухавікі, тып — НК-12МВ
- даўжыня самалёта — 54,1 м
- размах крыла — 51,1 м
- вышыня — 15,5 м
- узлётная маса — 171 000 кг
- макс. хуткасць на вышыні 9 000 м — 790 км/г
- крэйсерская хуткасць — 650-700 км/г
- практычная столь — 10 700 м
- практычная далёкасць палёту без дазапраўкі — 7 000 км
- практычная працягласць палёту з адной дазапраўкай — 17-18 гадзін
- экіпаж — 6 чалавек лётнага экіпажа і дзве змены па 6 чалавек радыётэхнічнага экіпажа
Зноскі
правіць- ↑ Авиация и космонавтика, № 06 1995, с. 46.
- ↑ Авиация и космонавтика, № 10 1995, с. 24.
- ↑ Авиация и время 1999, с. 4.
Літаратура
правіць- Журнал: «Техника и вооружение» 1995 г. № 02 (Журнал: «Авиация и космонавтика». 1995 г. № 10. Выпуск 10 1995 г.) Монография: «Стратегический долгожитель» (История самолётов Семейства Ту-95-Ту-114-Ту-142). с. 1—48 [4]→[АК 1995-10(1—48)]
- Журнал: «Авиация и Космонавтика» 1995 г. № 06. Техническая информация. Ту-95. с. 43—46.; [5]→[АК 1995-06(43÷46)ТИ]
- Журнал: «Авиация и Время» 1999 г. № 02. с. 4—15. Ефим И. Гордон, Владимир Г.Ригмант./Москва, Андрей Ю. Савенко/ «АиВ». Монография. «Один на один с небом». с. 4—15. [АиВ 1999-02(4—15)]