Удзельнік:Plaga med/Саамскія мовы

Не зроблена

саамская моўная група
Таксон
Арэал
Колькасць носьбітаў Прыблізна 20 000 — 30 000 чалавек
Класіфікацыя
Катэгорыя ???

уральскія мовы

фіна-ўгорскія мовы
фіна-пермскія мовы
фіна-волскія мовы[заўв 1]
фіна-саамскія мовы[заўв 2]
саамскія мовы
Склад
Коды моўнай групы
ISO 639-2
ISO 639-5
Саамскія мовы. Легенда мапы:      Тэрыторыі, дзе ў нашыя часы жывуць носьбіты саамскіх моў      Тэрыторыі, дзе саамскія мовы маюць афіцыйны статус 1. паўднёвасаамская мова
2. умэ-саамская мова
3. пітэ-саамская мова
4. луле-саамская мова
5. паўночнасаамская мова
6. скольцкая саамская мова
7. інары-саамская мова
8. кільдзінская саамская мова
9. акала-саамская мова.

Саа́мскія мовы — група роднасных моў у складзе фіна-волжскай групы фіна-ўгорскай галіны ўральскай моўнай сям’і[1], на якіх размаўляюць саамы. Нярэдка саамскія мовы вылучаюць асобнай групай сярод фіна-пермскіх (фіна-пермскія мовы — усе фіна-ўгорскія мовы за выключэннем вугорскай, мансійскай і хантыйскай моў). Распаўсюджаныя на тэрыторыях традыцыйнага пражывання саамаў: Фінмарк, паўночныя лэны Швецыі, фінская правінцыя Ляпландыя, Мурманская вобласць Расіі.

На саамскіх мовах увогуле размаўляе прыкладна 25 000 чалавек[2] з агульнай колькасці саамаў, што складае прыкладна 80 000 чалавек.

Гісторыя

правіць

Протасаамская мова паводле меркаванняў навукоўцаў сфармавалася ў перыяд ад 1000 да 700 да н. э. у раёне Фінскага заліву шляхам вылучэння протасаамскіх гаворак з ранейшае фіна-саамскае протамовы[3]. У часы Жалезнага веку носьбіты протасаамскае мовы прайшлі на захад і поўнач Скандынавіі, асіміляваўшы мясцовае палеаеўрапейскае насельніцтва.

Пазней протасаамская мова падзялілася на 12 саамскіх моў. Гэта было выклікана вялікімі бязлюднымі прасторамі, на якіх пражывалі саамы, і якія фізычна вельмі істотна падзялялі саамаў адзін ад аднаго, таксама адной з прычынаў былі дзяржаўныя межы, што падзяляюць саамаў амаль тысячагоддзе.

Адсутнасць уласнай дзяржаўнасці, агульнай нацыянальнай самасьвядомасці і культурная перавага моў дзяржавы, якія кіравалі саамскімі землямі, не маглі не паўплываць на моўную асіміляцыю саамаў. Напрыклад, у 18 стагоддзі ў рэгіёне Кайнуў вымерла кайнуў-саамская мова, у 19 стагоддзі — кемі-саамская, у 2003 — акала-саамская мова.

Класіфікацыя

правіць
 
«Мы супраць вайны!» Антываенны плакат на саамскай мове

Саамскія мовы знаходзяцца ўнутры фіна-валжанскай групы фіна-пермскае падгаліны фіна-ўгорскае галіны ўральскіх моў. Найбольш блізкімі да саамскіх моў з’яўляюцца прыбалтыйска-фінскія мовы, але некаторымі навукоўцамі гэтая блізкасць аспрэчваецца[4].

Унутры саамскія мовы падзяляюцца на дзве групоўкі: заходнюю і ўсходнюю, падзяляючыся на асобныя мовы. Некаторыя блізкія геаграфічна саамскія мовы ўтвараюць дыялектны кантынуўм, у якім дзве мовы могуць быць адносна зразумелымі носьбітам дзвюх моў. Але і існуюць рэзкія і адметныя моўныя межы, у прыватнасці паміж інары-саамскай, скольцкай саамскай і паўночнасаамскай, носьбіты якіх не могуць зразумець адзін аднаго без адпаведнае падрыхтоўкі. На думку лінгвістаў, такой адметнасці спрыяла даволі істотная геаграфічная ізаляванасць саамаў адзін ад аднаго і слабыя міжсупольныя кантакты.

Варта адзначыць, што нярэдка ў расійскай лінгвістычнай практыцы гаворка аб саамскіх мовах вядзецца як аб адзінай саамскай мове з роўнапраўнымі дыялектнымі варыянтамі[5][6][7].

Калі паказваць схематычна, то класіфікацыя саамскіх моў адносна ўральскіх выглядае наступным чынам:

Асноўная характарыстыка

правіць

Агульныя ўласцівасці ў фанетыцы:

  1. розная ступень працягласці галосных і зычных,
  2. пашыранасць зычных фанемаў,
  3. чаргаванне галосных паводле якасці, зычных — паводле якасці і колькасці.

У марфалёгіі ёсць парны лік  (бел.) (у большасці моў).

У сынтаксісе адсутнічае дапасаванне?! прыметнікаў-азначэнняў з назоўнікамі ў ліку і склоне?![8].

Пісьмовасць

правіць

Першае ўжыванне пісьмовасці ў саамскіх мовах фіксуецца ў 17 стагоддзі — гэта быў пераклад швэдскае Бібліі на ўмэ-саамскую мову. У 18 стагоддзі з’яўляецца лацінская пісьмовасць у нарвэскіх саамаў, у 19 стагоддзі — у фінскіх. У 1978 годзе была створаная камісія, якая выпрацавала для паўночных замежных саамскіх моў адзіную артаграфію. Вядзецца навучанне мове ў пачатковых школах.

У Расійскай імперыі для кольскіх саамаў у 1880—1890-я гады выдаваліся кнігі на кірылічнай аснове. Першым досьведам ужывання стаў пераклад Эвангелля ад Мацьвея на скольцкую саамскую мову ў 1884 годзе, які быў зроблены расійскім сьвятаром Канстанцінам Шчаколдзіным [заўв 3]. Напрыканцы гэтага ж стагоддзя з’явілася кірылічная пісьмовасць у кільдзінскіх саамаў.

Інары-саамская мова

правіць

Носьбіты інары-саамскае мовы карыстаюцца лацінскім алфавітам. Гэты алфавіт атрымаў афіцыйны статус у 1996 годзе.

Выгляд інары-саамскага алфавіту.

А а Â â B b С с Č č D d Đ đ Е е
F f G g H h I i J j K k L l M m
N n O o P p R r S s Š š T t U u
V v Y y Z z Ž ž Ä ä Á á

У сучаснай інары-саамскай мове гукі, якія абазначаюцца літарамі ä і á, вымаўляюцца аднолькава. Аднак ёсць размежаванні стасоўна ўжытку гэтых літараў: ä ўжываецца ў першым складзе слова, калі ў другім складзе ёсць літары е або і, у словах з адным коранем і ў дыфтонгу iä. Але літара ä не выкарыстоўваецца ў дыфтонгу uá.

Кайнуў-саамская мова

правіць

Вымерла ў 18 стагоддзі і пісьмовасці не мела.

Кемі-саамская мова

правіць

Вымерла ў 19 стагоддзі і не мела ўстойлівае пісьмовасці. Швэдскімі навукоўцамі Ёганэсам Шэфэрусам і Якабам Фэльманам пры пісьмовых сьведчаннях мовы (запісы песень, слоўнік) ужываўся швэдскі алфавіт.

Кільдзінская саамская мова

правіць
 
Кільдзінскі саамскі алфавіт у 1933 годзе

Напрыканцы 19 стагоддзя пачалося выданне кнігаў на кільдзінскай саамскай мове кірылічным алфавітам. У 20-х і 30-х гадох 20 стагоддзя кільдзінскія саамы на хвалі ўсесавецкае лацінізацыі карысталіся лацінскім алфавітам, які ў 1937 годзе быў зноў заменены на кірыліцу. Але навучанне на новым альфабэце не пачалося праз пачатак сталінскіх рэпрэсіяў. Сучасны алфавіт для кільдзінскае саамскае мовы ўведзены ў 1982 годзе.

Сучасны выгляд кільдзінскага саамскага алфавіту[9].

А а Ӓ ӓ Б б В в Г г Д д Е е Ё ё
Ж ж З з Һ һ И и Й й Ҋ ҋ К к Л л
Ӆ ӆ М м Ӎ ӎ Н н Ӊ ӊ О о П п Р р
Ҏ ҏ С с Т т У у Ф ф Х х Ц ц Ч ч
Ш ш Щ щ Ъ ъ Ы ы Ь ь Ҍ ҍ Э э Ӭ ӭ
Ю ю Я я

Луле-саамская мова

правіць

Луле-саамская мова мае пісьмовасць на аснове лацінскага алфавіту. Луле-саамская артаграфія зацьверджана ў 1983 годзе.

Сучасны выгляд луле-саамскага алфавіту.

А а Á á B b C c D d E e F f G g
H h I i J j K k L l M m N n Ŋ ŋ
O o P p R r S s T t U u V v Å å
Ä ä

Паўднёвасаамская мова

правіць

Мова з’яўляецца адной з шасці саамскіх моў, якая мае афіцыйна зацьверджаную пісьмовасць. Нягледзячы на гэта, літаратуры на паўднёвасаамскай мове існуе вельмі мала. Выдадзены паўднёвасаамска-нарвэскі слоўнік.

Сучасны паўднёвасаамскі алфавіт.

А а B b D d E e F f G g H h I i
Ï ï J j K k L l M m N n O o P p
R r S s T t U u V v Y y Æ æ/Ä ä Ø ø/Ö ö
Å å

Літары Æ æ і Ø ø ўжываюцца ў Нарвегіі, Ä ä, Ö ö — у Швецыі, што звязана з калькаваннем з тамтэйшых дзяржаўных моў, нарвэскае і швэдскай.

Літары Cc, Qq, Ww, Xx, Zz выкарыстоўваюцца пры напісанні словаў замежнага паходжання.

Паўночнасаамская мова

правіць

Носьбіты паўночнасаамскае мовы выкарыстоўваюць лацінскі алфавіт.

Артаграфія паўночнасаамскае мовы перажыла даволі шмат істотных змяненняў за ўвесь перыяд свайго існавання. Шмат часоў на тэрыторыі трох краінаў пражывання паўночных саамаў для мовы выкарыстоўваліся тры розных сыстэмы запісу. Але ўжо ў 1979 годзе саамы трох краінаў здолелі дамовіцца аб агульнай панскандынаўскай паўночнасаамскай графіцы.

Усе тры алфавіты бяруць свой пачатак ад даследчыка Расмуса Раска, які пасля абмеркаванняў з Нільсам Вібэ Стокфлэтам апублікаваў сваю працу Ræsonneret lappisk sproglære efter den sprogart, som bruges af fjældlapperne i Porsangerfjorden i Finmarken. Раск лічыў, што саамскі алфавіт мусіць засноўвацца на фанетычнай аснове.

Сучасны выгляд паўночнасаамскага алфавіта.

А а Á á B b C c Č č D d Đ đ E e
F f G g H h I i J j K k L l M m
N n Ŋ ŋ O o P p R r S s Š š T t
Ŧ ŧ U u V v Z z Ž ž

Пітэ-саамская мова

правіць

Не мае пісьмовасці. У лінгвістычных мэтах выкарыстоўваецца лацінскі алфавіт.

Скольцкая саамская мова

правіць
 
«Азбука для саамаў, што жывуць у Кольскім павеце Архангельскае губэрні»

Першым алфавітам, які ўжываўся ў скольцкай саамскай, была кірыліца. У 1884 годзе расійскім сьвятаром Канстанцінам Шчаколдзіным быў выдадзены пераклад на гэтую мову Эвангелля ад Мацьвея, таксама ім быў выдадзены скольцкі саамскі лемантар.

У 20 стагоддзі ў скольцкім асяроддзі з’яўляецца лацінскі алфавіт. Гэты алфавіт атрымаў афіцыйны статус у 1973 годзе[10].

Сучасны выгляд скольцкага саамскага алфавіту.

А а Â â B b C c Č č Ʒ ʒ Ǯ ǯ D d
Đ đ E e F f G g Ǧ ǧ Ǥ ǥ H h I i
J j K k Ǩ ǩ L l M m N n Ŋ ŋ O o
Õ õ P p R r S s Š š T t U u V v
Z z Ž ž Å å Ä ä ˊ

Літары Qq, Ww, Xx, Yy, Öö выкарыстоўваюцца толькі ў запазычаннях. Перад падвоенымі зычнымі з’яўляецца кароткае аглушэнне, якое пры пісьме не паказваецца. Таксама не паказваюцца ўстаўныя галосныя, таму што яны не з’яўляюцца фанематычнымі ці складовымі.

Умэ-саамская мова

правіць

27 красавіка 2010 году Радай саамскае мовы была зацьверджана уме-саамская артаграфія. Носьбіты мовы ўжываюць лацінскі алфавіт.

Церская саамская мова

правіць

Церская саамская мова не мае стандартызаванае пісьмовасці, але некаторыя энтузіясты, што займаюцца развіццём Вікіпэдыі на гэтай мове, ужываюць лацінскі саамскі алфавіт.

Геаграфія

правіць

На саамскіх мовах размаўляюць у Ляпландыі — міждзяржаўным гістарычным рэгіёне, які займае поўнач Нарвегіі, Фінляндыі, Швецыі і Кольскую паўвыспу Расіі. Межы паміж мовамі не супадаюць з палітыка-адміністрацыйнымі межамі чатырох дзяржаваў: напрыклад, носьбіты паўночнасаамскае мовы пражываюць у Нарвегіі, Швецыі і Фінляндыі, скольцкае саамскае — у Расіі і Фінляндыі.

У Сярэднявеччы і раннія перыяды Новага часу носьбіты саамскіх моў пражывалі даволі далёка на поўдзень ад Ляпландыі (рэгіён, які зараз атаясамляецца ў людзей з саамскай радзімай), займаючы цэнтральную Нарвегію і Швецыю, цэнтральныя і паўднёвыя часткі Фінляндыі і Карэліі. Але тамтэйшыя саамы асіміляваліся. Аб ранейшай саамскай прысутнасці сьведчыць велізарная колькасць саамскіх тапонімаў і запазычанняў у фінскай і карэльскай мовах.

Граматычнае апісанне

правіць

Фаналогія

правіць

Фанетыка і фаналёгія саамскіх моў адрозніваецца дастатковай складанасцю: прысутныя даўгія і кароткія галосныя і зычныя, дыфтонгі і трыфтонгі; сыстэма чаргаванняў галосных і зычных (у якіх адрозніваецца некалькі ступеняў колькасці і якасці гукаў) адыгравае марфалагічную ролю; націск падае на першы склад, другараднае — на наступныя няцотныя склады (але не на апошні); даволі шматлікія абмежаванні на ўжыванне фанем.

У адрозненне ад асноўнай масы фіна-ўгорскіх моў, утварэнне граматычных формаў і вытворных словаў у значна большай ступені спалучаецца з моцна развітай флексіяі асновы (або ўнутранай флексіі), то бок выразам граматычных значэнняў шляхам рэгулярных чаргаванняў галосных і зычных гукаў асновы слова ў парадыгматычным шэрагу.

Да граматычных асаблівасцяў адносіцца наяўнасць у большасці моў парнага ліку. Род адсутнічае. У сынтаксісе, у адрозненне ад прыбалтыйска-фінскіх моў, адсутнічае дапасаванне прыметнікаў-азначэнняў з назоўнікамі ў ліку і склоне.

У саамскіх мовах звычайна маецца 8 склонаў:

  1. назоўны (намінатыў)
  2. родны (генітыў)
  3. вінавальны (акузатыў)
  4. выяўленчы (эсіў)
  5. мясцовы (інэсіў-элятыў)
  6. давальна-накіроўчы (датыў-ілятыў)
  7. пазбаўляльны (абэсіў)
  8. сумесны (камітатыў).

Склонавыя значэнні выражаюцца не толькі склонамі, але і паслялогамі і прыназоўнікамі. Акрамя асноўнага ёсць асабіста-прыналежнае скланенне.

Дзеяслоў

правіць

Дзеяслоў мае чатыры часы і чатыры лады, сцьвярджальнае і адмоўнае спражэнні. Неасабовыя дзеяслоўныя формы выражаныя інфінітывам, дзеепрыметнікамі, дзеепрыслоўямі і аддзеяслоўнымі назоўнікамі.

Сынтаксіс

правіць

Для сынтаксісу характэрная бяззлучнікавая сувязь, пры якой часовая, прычынная, умоўная, паслядоўная і т. п. залежнасці паміж сказамі выяўляюцца шляхам паслядоўнага пералічэння простых сказаў. Парадак словаў адносна вольны. Азначэнні папярэднічаюць азначанаму слову, характэрнае ўжыванне двух назоўнікаў у намінатыве, што адпавядае азначальнай канструкцыі.

Лексыка

правіць

У лексыцы адзначаюцца запазычанні з прыбалтыйска-фінскіх, расійскай, самадыйскіх і германскіх моў. Частка лексыкі саамскіх моў не мае аналягаў у іншых фіна-ўгорскіх мовах.

Слоўнік найбольш ужываных слоў

правіць

Ніжэй знаходзіцца невялікі слоўнік найбольш ужывальнай паўночна-саамскай лексыкі з беларускімі адпаведнікамі:

Паўночна-саамскае слова Беларускі пераклад
eana зямля
albmi неба
čáhci вада
dolla вагонь
olmmái мужчына
nisson жонка
borrat есці
juhkat піць
stuoris вялікі
uhcci маленькі
idja ноч
beaivi дзень
mánnu месяц
beaivváš Сонца
biegga вецер
muohta сьнег
várri гара
vuovdi лес
johka узбярэжжа
mearra мора
guolli рыба
fanas човен
boazu алень
mohtorgielká сьнегаход
beana сабака
dállu дом, хутар
goahti намёт
bearaš сям’я
čearda народ, група людзей
siida пасёлак, грамада́

Грамадскае жыццё

правіць
 
Трохмоўны знак (фінская, швэдская, паўночнасаамская) у мястэчку Кілпісярві, нарвэска-фінская мяжа.
 
Дарожны ўказальнік па-фінску і паўночнасаамску, Энантэкіё.
 
Дарожны ўказальнік па-фінску і паўночнасаамску, Утсьёкі.

Саамскія мовы маюць афіцыйны статус у некаторых муніцыпалітэтах Фінляндыі[11], а таксама ў некаторых паўночных камунах Нарвегіі і Швецыі.

Краіна Тэрытарыяльная адзінка Мова
Фінляндыя Муніцыпалітэт Інары Скольцкая саамская, інары-саамская, паўночнасаамская
Фінляндыя Муніцыпалітэты Саданкюля, Утс’ёкі, Энантэкіё Паўночнасаамская
Нарвегія Камуна Сноса Паўднёвасаамская мова
Нарвегія Камуны Карас’ёк, Кёўтукейну, Коф’ярд, Ляванген, Нэсэбю, Порсангер, Тана Паўночнасаамская
Нарвегія Фюльке Нурлан Луле-саамская мова
Швецыя Камуны Ар’еплюг, Еліварэ, Ёкмок, Кіруна Паўночнасаамская мова

Саамскія мовы выкладаюцца ў дзіцячых садках, школах і некаторых ВНУ Нарвегіі, Фінляндыі ды Швецыі, у Расіі такое выкладанне не вядзецца. У Фінляндыі існуе практыка г. зв. «моўных гнёздаў», калі адна з саамскіх моў з’яўляюцца не толькі мовай выкладання, але і мовай размоў ва ўстанове. У Фінляндыі маецца магчымасць здаваць адну з трох саамскіх моў у якасці замежнае пры дзяржаўных іспытах перад ВНУ. У Мурманскім дзяржаўным гуманітарным унівэрсытэце плянуецца вывучэнне кільдзінскае саамскае мовы.

У трох краінах выходзяць СМІ на паўночнаамскай мове, вядзецца радыёвяшчанне. На тэрыторыі Швецыі, Нарвегіі і Фінляндыі паказваецца прадукт тэлевізійных карпарацыяў трох краінаў — навінавая праграма «Ođđasat»  (англ.). У Нарвегіі выходзіць штодзённая газэта па-паўночнасаамску — Ávvir  (англ.). Існуе раздзел Вікіпэдыі на паўночнасаамскай мове.

Заўвагі

правіць
  1. Гіпатэтычна
  2. Гіпатэтычна
  3. У 1933 годзе для кольскіх саамаў быў зацьверджаны новы алфавіт на аснове лацінкі, які распрацоўваўся з 1926 году. У 1937 годзе ён быў заменены на кірылічны, быў апублікаваны новы буквар, але ў тым жа годзе выкладанне на саамскіх мовах ў школах спынілася. Новы варыянт кірылічнай пісьмовасці для кольскіх саамаў быў уведзены ў буквары А. А. Антонавай у 1982 годзе; таксама былі выдадзеныя і іншыя кнігі.

Крыніцы

правіць

Вонкавыя спасылкі

правіць

Вікіпедыя мае раздзел, напісаны
паўночнасаамскай

 
Wikimedia Incubator
У Інкубатары Wikimedia ёсць тэставы раздзел Вікіпедыі на мове
 
Wikimedia Incubator
У Інкубатары Wikimedia ёсць тэставы раздзел Вікіпедыі на мове
 
Wikimedia Incubator
У Інкубатары Wikimedia ёсць тэставы раздзел Вікіпедыі на мове
 
Wikimedia Incubator
У Інкубатары Wikimedia ёсць тэставы раздзел Вікіпедыі на мове
 
Wikimedia Incubator
У Інкубатары Wikimedia ёсць тэставы раздзел Вікіпедыі на мове