Уладзімір Абрамавіч Этуш

Уладзімір Абрамавіч Этуш (6 мая 1922, Масква — 9 сакавіка 2019, Масква) — расійскі акцёр.

Уладзімір Абрамавіч Этуш
руск.: Владимир Этуш
Дата нараджэння 6 мая 1922(1922-05-06)
Месца нараджэння
Дата смерці 9 сакавіка 2019(2019-03-09)[1] (96 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Yelena Izmaylova[d] і Ninel Myshkova[d]
Дзеці Раіса Этуш
Адукацыя
Прафесія акцёр, тэатральны акцёр, тэатральны педагог, кінарэжысёр, тэлеакцёр
Гады актыўнасці 19452019
Тэатр Тэатр імя Я. Б. Вахтангава
Узнагароды
IMDb ID 0262234
Сайт etush.ru (руск.)
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Нарадзіўся 6 мая 1922 года ў Маскве ў яўрэйскай сям’і. Бацька будучага акцёра — Абрам Савельевіч Этуш, родам з мястэчка Глуск Магілёўскай губерні — да Кастрычніцкай рэвалюцыі быў каміваяжорам. Маці — Раіса Канстанцінаўна Этуш — да першага арышту мужа была хатняй гаспадыняй (Абрама Савельевіча арыштоўвалі двойчы), пасля працавала касірам у фотаатэлье.

У гады Вялікай Айчыннай вайны Уладзімір Этуш скончыў ваенна-перакладчыцкі факультэт Другога Маскоўскага педагагічнага інстытута замежных моў, ваяваў на фронце ў званні лейтэнанта адміністрацыйнай службы. У 1943 годзе пад Такмаком (сяло Варашылаўка) у Запарожскай вобласці цяжка паранены. Пасля шпіталя атрымаў другую групу інваліднасці і быў камісаваны. Член ВКП (б) з 1946 года.

У кіно акцёр пачаў здымацца ў 1953 годзе і першую ролю адыграў у гістарычнай карціне Міхаіла Рома «Адмірал Ушакоў».

Уладзімір Этуш — майстар вострахарактарных і камедыйных роляў. Гледачам памятныя яго цудоўныя працы ў камедыях Леаніда Гайдая — Саахаў з легендарнай «Каўказскай палонніцы», інжынер Андрэй Брунс з экранізацыі «12 крэслаў» і стаматолаг Антон Сямёнавіч Шпак з карціны «Іван Васілевіч мяняе прафесію».

Сям’я

правіць
Жонкі
  • Нінэль Мышкова (1926—2003) — актрыса, адзіная дачка генерала артылерыі Канстанціна Мышкова.
  • Алена Ізмайлава (1920—2005) — актрыса, грамадзянскі шлюб.
  • Ніна Крайнова (1927—2000) — выкладчыца англійскай мовы.
  • Алена Гарбунова (нар. 1965) — выкладчыца англійскай мовы.
Дзеці
Унукі
  • Уладзімір.

Фільмаграфія

правіць
  1. 1953 — Адмірал Ушакоў — Сеід-Алі
  2. 1955 — Авадзень — Марціні
  3. 1960 — Час летніх адпачынкаў
  4. 1964 — Старшыня — Калоеў
  5. 1966 — Каўказская палонніца, або Новыя прыгоды Шурыка — таварыш Саахаў
  6. 1968 — Старая, старая казка — Кароль і Шынкар
  7. 1969 — Стары знаёмы — Самецкі (рэжысёр-пастаноўшчык спектакля на вадзе)
  8. 1969 — Мужчынская гутарка
  9. 1970 — Місія ў Кабуле
  10. 1971 — 12 крэслаў — інжынер Брунс
  11. 1971 — Цень
  12. 1972 — Справы даўно мінулых дзён
  13. 1972 — Цырк запальвае агні
  14. 1972 — Мужчыны
  15. 1973 — Непапраўны ілгун — эмір Бурухтан Другі Другі
  16. 1973 — Іван Васілевіч мяняе прафесію — Антон Сямёнавіч Шпак
  17. 1974 — Нейлон 100 %
  18. 1975 — Прыгоды Бураціны — Карабас-Барабас
  19. 1977 — Як Іванушка-дурылка за цудам хадзіў
  20. 1978 — Па вуліцы камода вадзілі
  21. 1978 — 31 чэрвеня — магістр Мальгрым
  22. 1979 — Дзюма на Каўказе — Бабадул
  23. 1979 — Міліянерка (Тэлеспектакль)
  24. 1982 — Асліная скура — кароль Гастон
  25. 1983 — Месье Ленуар, які… (тэлеспектакль) — Поль-Альбер Ленуар
  26. 1984 — Макар-следапыт — Іраклій
  27. 1991 — Не абуджайце сабаку, яеі спіць — Грыша
  28. 1993 — Мары ідыёта — Фунт
  29. 1993 — Бравыя хлопцы
  30. 1998 — Класік — «аўтарытэт» Манарх
  31. 1999 — Паварот ключа (серыял)
  32. 2005 — Тры мушкецёры
  33. 2006 — Парк савецкага перыяду

Крыніцы

правіць

Спасылкі

правіць