Уладзімір Васілевіч Анічэнка
Уладзімір Васільевіч Анічэ́нка (20 ліпеня 1924, Янаўка, Хоцімскі раён, Магілёўская вобласць — 2 лютага 2001) — беларускі мовазнавец, доктар навук (1970), прафесар. Заслужаны дзеяч навукі БССР (1976)[3].
| Уладзімір Васільевіч Анічэнка | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 20 ліпеня 1924 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 лютага 2001 (76 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мовазнавец, славіст, беларусазнавец, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | мовазнаўства[1], славістыка[1], беларусазнаўства[1] і гістарычнае мовазнаўства[d][1][2] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар філалагічных навук |
| Навуковае званне | прафесар |
| Альма-матар | |
| Прэміі |
 |
| Узнагароды | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Скончыў БДУ ў 1952 годзе[3], аспірантуру Інстытуту мовазнаўства, кандыдат навук (1955).
У час 2-й сусветнай вайны — удзельнік чэшскага антыфашысцкага супраціўлення[3].
У 1955—1970 гадах у Інстытуце мовазнаўства АН БССР, з 1970 г. загадчык кафедрай Гомельскага ўніверсітэта[3].
У навуцы правіць
Даследаваў гісторыю беларускай мовы[3]. Вывучаў (1960-я гг.) беларуска-украінскія пісьмова-моўныя сувязі старажытнай пары. Стваральнік гомельскай школы беларусістыкі[4], ініцыятар вывучэння мовы Усходняга Палесся і стварэння анамастычных слоўнікаў Гомельшчыны. Даследаваў спадчыну Скарыны і Янкі Купалы. Адзін з аўтараў «Гістарычнай лексікалогіі беларускай мовы» (1970)[3].
Выхаваў больш за 20 кандыдатаў і дактароў навук мовазнаўства.
Працы правіць
Асабіста правіць
- «Лінгвістычная Скарыніяна», цыкл прац.
- «Слоўнік мовы Скарыны». У 3 т.
- «Беларуска-ўкраінскія пісьмова-моўныя сувязі». — Мн., 1969, доктарская дысертацыя.
- «Александрыя», выданне рукапісаў твору прыгожага пісьменства 17 ст.
- «Марфалогія ўсходнеславянскіх моў». — Мн., 1973
- «Беларускі казачны эпас». — Мн., 1976
- «Гістарычная лексікалогія ўсходнеславянскіх моў». — Гомель, 1978
Супольна правіць
- «Хрэстаматыя па гісторыі беларускай мовы». У 2 т. (у сааўтарстве).
- «Слоўнік мовы Янкі Купалы». У 8 т., як кіраўнік калектыву лексіколагаў.
- Набожнае слова і антычная мудрасць крочаць побач (1997, разам з А. А. Станкевіч)[5].
Узнагароды правіць
Узнагароджаны ордэнамі Вялікай Айчыннай вайны II ступені, «Чэхаславацкі партызан» і інш. Дзяржаўная прэмія Беларусі ў галіне навукі (за цыкл прац «Лінгвістычная Скарыніяна»), медаль імя Скарыны.
Зноскі
- ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 9 мая 2023.
- ↑ а б в г д е Аниченко Владимир Васильевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с.
- ↑ Д. Паўлавец. Руплівец мовазнаўчай нівы // Беларуская лінгвістыка. — Вып.49. — Мн., 2000. — С. 91.
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 149. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Літаратура правіць
- Д. Паўлавец. Руплівец мовазнаўчай нівы // Беларуская лінгвістыка. — Вып.49. — Мн., 2000. — С. 90, 91.
- Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 36. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Спасылкі правіць
- Анічэнка Уладзімір Васільевіч (1924)(недаступная спасылка)