Уладзіслаў Піліпавіч Карлаўскі

Уладзіслаў Піліпавіч Карлаўскі (25 верасня 1933,в. Маўчаны , Рэчыцкі раён, Гомельская вобласць — 19 жніўня 2010) — беларускі вучоны ў галіне меліярацыі і аховы зямель. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2003), член-карэспандэнт УАСГНІЛ (1991), акадэмік Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь (1992—2002), замежны член Расійскай акадэміі сельскагаспадарчых навук (1997), доктар тэхнічных навук (1980), прафесар (1982).

Уладзіслаў Піліпавіч Карлаўскі
Дата нараджэння 25 верасня 1933(1933-09-25)
Месца нараджэння
Дата смерці 19 жніўня 2010(2010-08-19) (76 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці навуковец
Навуковая сфера меліярацыя
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук (1980)
Навуковае званне
Альма-матар
Прэміі
прэмія Савета Міністраў СССР прэмія Савета Міністраў СССР
Узнагароды
ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн «Знак Пашаны» Ордэн «Знак Пашаны» медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
залаты медаль ВДНГ сярэбраны медаль ВДНГ

Біяграфія правіць

Скончыў Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію (1955).

У 1955—1960 гадах начальнік участка, галоўны інжынер Буда-Кашалёўскай і Сенненскай машынна-меліярацыйных станцый, у 1960—1965 гадах аспірант, навуковы супрацоўнік Беларускага НДІ меліярацыі і воднай гаспадаркі. У 1965—1969 гадах начальнік аддзела меліярацыі Дзяржплана БССР, інструктар сельскагаспадарчага аддзела ЦК КПБ. З 1969 года нам. дырэктара па навуковай рабоце, з 1977 года дырэктар Беларускага НДІ меліярацыі і воднай гаспадаркі. У 1987—1997 гадах генеральны дырэктар НВА «БелНІІМіВГ».

З 1997 года галоўны навуковы супрацоўнік Інстытута меліярацыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[1].

Узнагароды правіць

Прэмія Савета Міністраў СССР (1984) за распрацоўку новых тэхналогій і будаўніцтва меліярацыйных сістэм у зімовы перыяд.

Узнагароджаны ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), «Знак Пашаны» (1971), медалём.

Навуковая дзейнасць правіць

Асноўныя навуковыя працы прысвечаны пытанням меліярацыі і водагаспадарчага будаўніцтва. Абгрунтаваў працэсы вытворчасці земляных работ пры будаўніцтве меліярацыйных сістэм на забалочаных тэрыторыях. Прапанаваў новыя тэхналогіі ў будаўніцтве меліярацыйных сістэм у зімовы перыяд. Распрацаваў сродкі механізацыі для выканання рамонтна-эксплуатацыйных работ на меліярацыйных сістэмах.

Аўтар каля 220 навуковых прац, у т.л. 5 манаграфій, 20 аўтарскіх пасведчанняў і 8 патэнтаў на вынаходствы і прамысловыя ўзоры машын.

Бібліяграфія правіць

  • Строительство осушительно-увлажнительной сети. Мн.: Ураджай, 1976.
  • Мелиорация земель и охрана окружающей среды. Мн.: Ураджай, 1982 (совм. с С. Г. Скоропановым, В. С. Брезгуновым).
  • Строительство закрытой осушительной сети. М.: Колос, 1984.

Зноскі

Спасылкі правіць