У́рмія, раней Рэзайе[1] (перс.: دریاچه ارومیه — Дар’ячэ-е Оруміе, азерб.: Urmiya gölü, арм.: Ուրմիա լիճ или Կապուտան (Капутан), курд.: Gola Urmiyê) — бяссцёкавае салёнае возера на Армянскім нагор’і, на паўночным захадзе Ірана, найбуйнейшае возера Блізкага і Сярэдняга Усходу.

Урмія
перс.: دریاچه ارومیه
Фатаграфія з космасу, кастрычнік 1984 г.
Фатаграфія з космасу, кастрычнік 1984 г.
Морфаметрыя
Вышыня над узроўнем мора 1275 м
Даўжыня 140 км
Шырыня 40—55 км
Плошча 5200—6000 км²
Аб’ём 45 км³
Найбольшая глыбіня 16 м
Сярэдняя глыбіня 5 м
Гідралогія
Тып мінералізацыі салёнае
Салёнасць 150—230 ‰
Басейн
Плошча вадазбору каля 50 тыс. км²
Упадаюць Зерынэ-Руд
Размяшчэнне
Размяшчэнне Сцяг Ірана Іран
Краіна
Урмія (Блізкі і Сярэдні Усход)
Урмія
Урмія
Урмія (Іран)
Урмія
Урмія
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Плошча паверхні каля 5 800 км². Глыбіня да 15[1] м. Размешчана ў тэктанічнай катлавіне на вышыні 1275 м у напрамку на захад ад Курдыстанскіх гор[1]. На возеры больш за 50 астравоў. Берагі пераважна нізкія. Каля берагоў возера саланчакі[2].

Зноскі

  1. а б в Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 450. — 538 с. — 100 000 экз.
  2. Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 530. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.). (руск.)

Літаратура

правіць
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 16. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0263-6 (т. 16). — С. 252.
  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 450. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  • Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 2. — С. 530. — 768 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-044-4 (т. 2.). (руск.)

Спасылкі

правіць