Уільям Пірс Роджэрс

Уільям Пірс Роджэрс (англ.: William Pierce Rogers; 23 чэрвеня 1913, Нарфолк — 2 студзеня 2001) — амерыканскі палітык і дзяржаўны дзеяч.

Уільям Пірс Роджэрс
4-ы United States Deputy Attorney General[d] студзень 1953 — 23 кастрычніка 1957
Папярэднік	Ross L. Malone[d]
Пераемнік	Lawrence Walsh[d]
55-ы дзяржаўны сакратар ЗША 22 студзеня 1969 — 3 верасня 1973
Папярэднік	Charles E. Bohlen[d]
Пераемнік	Kenneth Rush[d]
63-і генеральны пракурор ЗША[d] 23 кастрычніка 1957 — 20 студзеня 1961
Папярэднік	Herbert Brownell[d]
Пераемнік	RFK
Нараджэнне	23 чэрвеня 1913(1913-06-23) Норфалк, Сент-Лоўрэнс[d], Нью-Ёрк, ЗША
Смерць	2 студзеня 2001(2001-01-02) (87 гадоў) Бэтэсда, акруга Мантгомеры[d], Мэрыленд, ЗША
Месца пахавання	Арлінгтонскія нацыянальныя могілкі[d]
Веравызнанне	прэсвітэрыянства
Партыя	Рэспубліканская партыя ЗША
Адукацыя	Універсітэт Колгейт[d] Юрыдычны факультэт Карнельскага ўніверсітэта[d]
Дзейнасць	дыпламат, адвакат, палітык
Аўтограф
Род войскаў	Ваенна-марскія сілы ЗША
Званне	lieutenant commander[d]
Бітвы	Другая сусветная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Колгейцкі ўніверсітэт і юрыдычны факультэт Карнельскага ўніверсітэта. З 1938 па 1942 год працаваў абвінаваўцам пераважна ў справах аб арганізаванай злачыннасці ў Нью-Ёрку. У 1942 годзе паступіў на службу ў флот. Служыў на авіяносцы USS Intrepid (CV-11), удзельнічаў у бітве за Акінаву.

Пасля вайны працаваў юрыстам у камісіях Сената ЗША. У 1950 годзе Роджэрс стаў партнёрам у Нью-Йоркскай юрыдычнай фірме Dwight, Royall, Harris, Koegel & Caskey.

З 1953 года займаў пасаду намесніка міністра юстыцыі ў адміністрацыі прэзідэнта Эйзенхаўэра. З 1957 па 1961 год — міністр юстыцыі ЗША. На гэтай пасадзе ўпарта змагаўся з расавай сегрэгацыі, падтрымліваў жорсткія меры па забеспячэнню выканання закона 1957 года Civil Rights Act, які прадугледжваў стварэнне змешаных бела-чорных школ. Быў блізкім саветнікам Ніксана, які займаў пасаду віцэ-прэзідэнта пры Эйзенхаўэры.

З 1961 па 1969 год кіраваў прыватнай юрыдычнай практыкай. 22 студзеня 1969 года па 3 верасня 1973 год займаў пасаду дзяржаўнага сакратара ў адміністрацыі Ніксана. Спрабаваў дамагчыся працяглага міру ў Араба-ізраільскім канфлікце, прапанаваўшы так званы план Роджэрса. Лічыўся лаяльным супрацоўнікам Ніксана, нягледзячы на ​​тое, што частка яго паўнамоцтваў была ўзурпаваная прэзідэнцкім саветнікам па нацыянальнай бяспецы Генры Кісінджэрам.

Узнагароджаны Прэзідэнцкім медалём Свабоды, выйшаў у адстаўку ў 1973 годзе.

Узначальваў прэзідэнцкую камісію па расследаванні прычын катастрофы шатла Чэленджэр.

Памёр ад хваробы сэрца ў 2001 годзе, пахаваны на Арлінгтонскіх нацыянальных могілках.