Стаў самым маладым прэм’ер-міністрам у 1783 ва ўзросце 24 гадоў. Пакінуў свой пост у 1801, але зноў стаў прэм’ер-міністрам у 1804 да сваёй смерці ў 1806. Ён таксама быў канцлерам казначэйства на працягу свайго прэм’ерства. Ён вядомы як «малодшы», каб адрозніць яго ад свайго бацькі, Уільям Піт-старэйшага, які таксама займаў пасаду прэм’ер-міністра Вялікабрытаніі. У 1766 стаў графам, калі яго бацька атрымаў гэты тытул.
Першы тэрмін па пасадзе прэм’ер-міністра Піта прыпаў на час праўлення Георга III, калі ў Еўропе адбываліся буйныя падзеі, такія як Французская рэвалюцыя і напалеонаўскія войны. Піт, хоць часта згадваецца як торы, або «новым торы», называў сябе «незалежным вігам» і наогул быў супраць развіцця строгай партыйнай палітычнай сістэмы.
Піт найбольш вядомы як лідар Брытаніі ў вялікіх войнах з Францыяй і Напалеонам. Піт быў выдатным адміністратарам, які працаваў на эфектыўнасць і рэформы, у выніку чаго паўстала новае пакаленне выбітных адміністратараў. Ён падняў падаткі, каб заплаціць за вялікія вайны супраць Францыі, і расправіўся з радыкалізмам. Для прадухілення пагрозы з боку ірландскіх сепаратыстаў у падтрымку Францыі, ён распрацаваў акты аб Уніі 1800 і беспаспяхова спрабаваў у рамках Саюза надаць каталікам роўныя правы з пратэстантамі. Піт стварыў «новых Торы», што дазволіла адрадзіць партыю торы і дазволіў ім застацца ва ўладзе на бліжэйшыя чвэрць стагоддзя. Лічыцца, што здзякуючы Піту Брытанія ўступіла ў новы час без гваўтоўных пераменаў.
- «Correspondance between P. and Charles duke of Rutland» (Л., 1840);
- Gifford «A history of the political life of W. P.» (Лонд., 1809);
- Tomline, «Memoirs of the life of P.» (Лонд., 1821);
- Lord Stanhope, «Life and times of W. P.» (4 изд., 1879);
- Trauttwein v. Belle, «W. P. der jungere» (Б., 1870);
- Walford, «Biography of W. P.» (Л. 1890);
- Lord Roseberry, «P.» (Л., 1892).
Медыяфайлы на Вікісховішчы
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Уільям Піт Малодшы