Уладзімір Іосіфавіч Жук
Уладзімір Іосіфавіч Жук (2 студзеня 1941, в. Засулле, Стаўбцоўскі раён, Мінская вобласць) — беларускі мастак-плакатыст.
| Уладзімір Іосіфавіч Жук | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 2 студзеня 1941[1] (83 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Род дзейнасці | мастак-плакатыст |
| Вучоба | |
| Уплыў | Акім Міхайлавіч Шаўчэнка і Трафім Дзянісавіч Ігнаценка |
| Член у | |
Біяграфія правіць
Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1970 годзе. Вучыўся ў М. Галоўчанкі, А. Шаўчэнкі, Т. Ігнаценкі. Удзельнік мастацкіх выстаў з 1972 года[2].
Творчасць правіць
Працуе ў сферы плаката[2]. Творы вылучаюцца лаканізмам выяўленчай мовы, філасафічнасцю, часам у іх жорсткі сарказм, гумар: «Пабудаваны ў 18 ст. Рэканструяваны ў 20 ст.» (1974), «Лес — магутная крыніца здароўя» (1977), «Перабудова» (1987), «Мазыр. Віцебск» (1988), «26.IV. Чарнобыль» (1989), «Трэба любіць усё: звяроў, птушак, расліны, у гэтым — прыгажосць жыцця. А. Купрын», «За Радзіму, за Сталіна!» (абодва 1990), «Адраджэнне» (1992), «Што наша жыццё? Гульня!» (1995) і інш. Аўтар афіш для спектакляў «Тыль Уленшпігель» Я. Глебава (1979) у Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі, «Пінская шляхта» (1980) народнага тэатра г. Слонім і інш[3].
Работы знаходзяцца ў фондах БСМ, Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Музеі сучаснага мастацтва ў Мінску[2].
Зноскі
- ↑ Uladzimir Iosifavič Žuk // https://www.degruyter.com/view/AKL/_40504044
- ↑ а б в г ЖУК У. І.(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 кастрычніка 2020. Праверана 19 кастрычніка 2020.
- ↑ Жук Уладзімір Іосіфавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Літаратура правіць
- Жук Уладзімір Іосіфавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Спасылкі правіць
- ЖУК У. І. Архівавана 21 кастрычніка 2020.