Феадосій I Вялікі

Феадо́сій I Вялі́кі (Флавій Феадосій, лац.: Flavius Theodosius, Theodosius Magnus, грэч. Θεοδόσιος Α, Θεοδόσιος ο Μέγας, 11 студзеня 347-17 студзеня 395) — апошні імператар адзінай Рымскай імперыі.

Феадосій I Вялікі
лац.: Flavius Theodosius лац.: Flavius Theodosius Augustus
Рымскі імператар 19 студзеня 379 — 17 студзеня 395
Папярэднік	Валент
Пераемнік	Ганорый і Аркадзій
Нараджэнне	11 студзеня 347 Кока[d], Галецыя, Рымская Іспанія або Італіка[d], Бетыка, Рымская Іспанія
Смерць	17 студзеня 395 (48 гадоў) Мілан
Месца пахавання	Царква Апосталаў[d] Канстанцінопаль
Род	Дынастыя Феадосія[d]
Імя пры нараджэнні	лац.: Flavius Theodosius
Бацька	Флавій Феадосій
Маці	Ферманцыя[d]
Жонка	Элія Флацыла[d] і Гала[d]
Дзеці	Гала Плацыдзія, Ганорый, Флавій Аркадзій і Пульхерыя
Веравызнанне	хрысціянін-нікеец
Дзейнасць	палітык
Феадосій I Вялікі на Вікісховішчы

Біяграфія

У 379 годзе атрымаў уладу над ўсходняй часткай Рымскай імперыі як суправіцель імператара Грацыяна, у 394 годзе стаў кіраваць усёй Рымскай імперыяй аднаасобна. Пасля яго смерці ў 395 імперыя канчаткова падзялілася на заходнюю частку і ўсходнюю, якая атрымала ў сучаснай гістарыяграфіі назва Візантыя. Феадосій выбраў і зацвердзіў законам Нікейскую формулу хрысціянства (чым спыніў панаванне арыянства) у якасці адзінай дзяржаўнай рэлігіі імперыі. Ён стаў праследаваць (без жорсткіх рэпрэсій) іншыя рэлігійныя плыні ў хрысціянстве (ерасі) і забараніў паганскія культы, у выніку чаго пасля 393 года спынілася святкаванне Алімпійскіх гульняў. Дзейнасць імператара Феадосія вызначыла кірунак рэлігійнага развіцця Еўропы, за што ён атрымаў ад хрысціянскіх пісьменнікаў эпітэт Вялікі.

Дзеці

• сыны:Ганорый, Аркадзій
• дочкі: Гала Плацыдзія
  астатнія памерлі ў маленстве

Літаратура

• Феадосій I // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 16: Трыпалі — Хвіліна. С. 341.