Феакрыт

Феакрыт (стар.-грэч.: Θεόκριτος) (канец IV, Сіракузы, Сіцылія – 1-я палова III стст. да н.э.) – старажытнагрэчаскі паэт. Росквіт літаратурнай дзейнасці супадае з яго знаходжаннем у Александрыі пры двары Пталамея II. Заснавальнік жанру ідыліі, напісанай пераважна ў форме дыялога або маналога. Выкарыстоўваючы сіцылійскую фальклорную традыцыю пастухоўскіх спаборніцтваў у спевах. Стварыў букалічныя творы з умоўнымі вобразамі пастухоў, якія пакутуюць ад кахання на ўлонні прыроды («Тырсіс»). У ідыліях пра гараджан працягваў традыцыю дарыйскіх мімаў Сафрона: пераважалі любоўныя пачуцці («Вядзьмаркі»), бытавыя характарыстыкі («Сіракузянкі, або Жанчыны на свяце Адоніса»). Некаторыя ідыліі напісаны на міфалагічныя сюжэты («Дыяскуры», «Гілас» і іншыя). Стыль Феакрыта адметны спалучэннем вытанчанасці і натуралізму, іроніі і сур’ёзнасці, наіўнасці і выразнасці. Збераглося каля 30 яго ідылій (з іх не ўсе арыгінальныя) і больш за 20 эпіграм.

Феакрыт
Θεόκρῐτος
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	не раней за 315 да н.э. і не пазней за 300 да н.э.
Месца нараджэння	Сіракузы
Дата смерці	каля 260 да н.э.
Месца смерці	Эліністычны Егіпет
Грамадзянства	Сіракузы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт
Мова твораў	старажытнагрэчаская мова
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Творы

• Феокрит. Мосх. Биион: Идиллии и эпиграммы. – М., 1958.

Литература

• Чистякова Н.А. Эллинистическая поэзия. – Л., 1988.

Спасылкі

• Грэчаскі тэкст (ідыліі і эпіграмы)
• Англійскія пераклады Эдмандса (1914)