Фердынанд I (кароль Румыніі)

Фердынанд I (рум.: Ferdinand I, поўнае імя Фердынанд Віктар Мейнард Альберт, 24 жніўня 1865 — 20 ліпеня 1927) — кароль Румыніі з дынастыі Гогенцолернаў-Зігмарынгенаў з 10 кастрычніка 1914 да сваёй смерці.

Фердынанд I
рум.: Ferdinand I
Сцяг Кароль Румыніі
10 кастрычніка 1914 — 20 ліпеня 1927
Папярэднік Караль I
Пераемнік Міхай I
Спадчыннік Караль II, пасля Міхай I
Нараджэнне 24 жніўня 1865(1865-08-24)[1][2][…]
Смерць 20 ліпеня 1927(1927-07-20)[1][4][…] (61 год)
Месца пахавання
Род House of Hohenzollern-Sigmaringen[d], House of Hohenzollern-Sigmaringen (Romania)[d] і Hohenzollern-Sigmaringen[d]
Бацька Леапольд Гогенцолерн-Зігмарынген[d]
Маці Антонія Марыя Партугальская[d]
Жонка Марыя Эдынбургская[d][6]
Дзеці Караль II, Лізавета Румынская[d], Марыя, прынцэса Румыніі[d], Мікалай, прынц Румыніі[d], Ілеана Румынская[d] і Мірча Румынскі[d]
Веравызнанне Каталіцтва
Адукацыя
Манаграма Манаграма
Званне генерал
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Сын Леапольда Гогенцолерн-Зігмарынген і Антоніі Партугальскай. Пляменнік Караля I, апынуўся на прастоле з прычыны адмовы ад правоў бацькі (1880) і старэйшага брата Вільгельма (1888) стаць спадчынікамі. Пры гэтым, кіруючы праваслаўнай краінай, Фердынанд застаўся каталіком, з той умовай, што яго дзеці будуць выхоўвацца ў праваслаўнай веры.

У 1893 годзе ажаніўся з Марыяй, герцагіняй Эдынбургскай (18751938). Для сям’і спадчынніка прастола Караль I загадаў пабудаваць побач з каралеўскай рэзідэнцыяй замак Пелішор.

 
Паштовы блок. Румынія, 1993. Кароль Фердынанд I

Кіраванне Фердынанда пачалося неўзабаве пасля таго, як разгарэлася Першая сусветная вайна; у адрозненне ад дзядзькі, прыхільніка Германіі, ён прытрымліваўся нейтральных пазіцый, а ў 1916 пасля доўгіх перамоў Румынія ўступіла ў вайну на баку Антанты, што было ўспрынята Вільгельмам II як здрада дому Гогенцолернаў. Неўзабаве яна была разгромлена, і аўстра-германскія войскі занялі Бухарэст; Фердынанд быў вымушаны на некаторы час эміграваць.

Пасля вайны румынская дзяржава атрымала шырокія тэрытарыяльныя прырашчэнні (гл. Вялікая Румынія); у яе склад былі ўключаны Трансільванія і Букавіна, якія ўваходзілі ў Аўстра-Венгрыю, а таксама Бесарабія (апошняе не было прызнана СССР), якая належала Расійскай імперыі. У кастрычніку 1922 года Фердынанд быў каранаваны ў Алба-Юліі, традыцыйнай рэзідэнцыі трансільванскіх князёў.

Паваенныя гады былі азмрочаны канфліктам з сынам і спадчыннікам, кронпрынцам Каралем, які ўступіў у скандальны шлюб з адной са сваіх палюбоўніц і пакінуў краіну. Пазбавіўшы сына права атрымання ў спадчыну прастола, Фердынанд зрабіў непасрэдным пераемнікам малалетняга ўнука, Міхая I. Аднак праз тры гады пасля смерці Фердынанда Караль вярнуўся з-за межы, зрынуў сына і стаў валадарыць як Караль II.

Сям’я

правіць

Дзеці Фердынанда і Марыі:

Зноскі

  1. а б Ferdinand I // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Ferdinand (Ferdinand I.) // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Record #119346397 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  4. Lundy D. R. Ferdinand Viktor Albert Meinrad von Hohenzollern-Sigmaringen, King of Romania // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. Deutsche Nationalbibliothek Record #119346397 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  6. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.