Ферэнц Мюніх

Фе́рэнц Мю́ніх (венг.: Münnich Ferenc; 18 лістапада 1886, Шарыгееш — 29 лістапада 1967, Будапешт) — венгерскі дзяржаўны дзеяч, старшыня Савета Міністраў Венгерскай Народнай Рэспублікі (1958—1961).

Ферэнц Мюніх
міністр абароны Венгрыі[d] 12 лістапада 1956 — 1 сакавіка 1957
Папярэднік	Пал Малетэр
Пераемнік	Géza Révész[d]
ambassador of Hungary to Finland[d] 1949 — 1950
ambassador of Hungary to Bulgaria[d] 1950 — 1954
Папярэднік	Sándor Keresztes[d]
Пераемнік	József Gábor[d]
Hungarian ambassador to the Soviet Union[d] 1954 — 1956
ambassador of Hungary to Yugoslavia[d] 1956 — 1956
police chief captain[d] (Будапешт) 1946 — 1949
ambassador of Hungary to Mongolia[d] 1954 — 1956
прэм’ер-міністр Венгрыі 28 студзеня 1958 — 13 верасня 1961
Папярэднік	Янаш Кадар
Пераемнік	Янаш Кадар
member of Central Committee of the Hungarian Socialist Workers' Party[d] 29 чэрвеня 1957 — 29 лістапада 1967
Нараджэнне	18 лістапада 1886(1886-11-18) Шэрэгееш[d], Секешфехерварскі яраш[d], медзье Феер[d], Каралеўства Венгрыя, Аўстра-Венгрыя
Смерць	29 лістапада 1967(1967-11-29) (81 год) Будапешт, Венгерская Народная Рэспубліка
Месца пахавання	Керэпешы[d]
Імя пры нараджэнні	венг.: Münnich Ferenc Nándor Ede
Партыя	Венгерская камуністычная партыя Венгерская сацыялістычная рабочая партыя
Адукацыя	Будапешцкі ўніверсітэт (1910)
Дзейнасць	палітык
Род войскаў	Інтэнацыянальныя брыгады
Бітвы	Першая сусветная вайна грамадзянская вайна ў Іспаніі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1914 прызваны ў аўстра-венгерскую армію. У 1915 годзе узяты ў палон рускімі войскамі.

Знаходзіўся ў лагеры для ваеннапалонных у Томску, дзе ў 1917 годзе ўступіў у РКП (б).

У 1917 годзе Мюніх быў адным з арганізатараў венгерскай групы Расійскай камуністычнай партыі. Стварыў у Пермі інтэрнацыянальны атрад з венграў. Разам з часткамі Чырвонай Арміі змагаўся на Урале супраць белых.

У лістападзе 1918 года ён вярнуўся на радзіму. Пасля таго як 21 сакавіка 1919 года ў Венгрыі абвясцілі Савецкую ўладу, Ферэнц Мюніх прымаў актыўны ўдзел у стварэнні Венгерскай Чырвонай Арміі і Чырвонай міліцыі.

Пасля падзення пралетарскай дыктатуры эміграваў у Аўстрыю, затым быў у Чэхаславакіі і Германіі, дзе вёў рэвалюцыйную работу сярод працоўных. У 1922—1936 гадах — на кіруючай гаспадарчай працы ў СССР.

Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне у Іспаніі 1936—1939 гадоў. Быў камісарам батальёна Ракашы 13-й інтэрнацыянальнай брыгады.

У Вялікую Айчынную вайну ў шэрагах Савецкай Арміі, удзельнічаў у баях пад Сталінградам.

Пасля 1945 года ў Венгрыі. Быў прызначаны начальнікам паліцыі Будапешт а. У 1949—1951 — пасланнік ВНР у Фінляндыі, у 1951—1954 — пасол у Балгарыі. У верасні 1954 — жніўні 1956 — пасол у СССР. У жніўні—лістападзе 1956 — пасол у Югаславіі.

У пачатку лістапада 1956 г., у перыяд барацьбы супраць паўстання ў Венгрыі ўдзельнічаў у стварэнні Венгерскага рэвалюцыйнага рабоча-сялянскага ўрада. У 1956 — міністр унутраных спраў ВНР. У лютым 1957 — студзені 1958 — міністр абароны ВНР. У 1958—1961 гадах — старшыня Савета Міністраў Венгерскай народнай рэспублікі.

У 1957—1965 — член Палітбюро ЦК ВСРП.

Імем Мюніха названая вуліца ў Томску. Намаляваны на венгерскай паштовай марцы 1986 года.

Спасылкі

• Бюст прэм’ер-міністра ВНР Мюніха Ферэнца