Францішак Бартуль

Францішак Бартуль (15 лістапада 1918, Бярозкі Дрысенскага павета Віцебскай губерні, цяпер Краслаўскі край Латвіі. — 4 снежня 2005, Манхасет, штат Нью-Ёрк, ЗША) — беларускі грамадскі дзеяч.[1]

Францішак Бартуль
Род дзейнасці грамадскі дзеяч
Дата нараджэння 15 лістапада 1918(1918-11-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 4 снежня 2005(2005-12-04) (87 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Член у

Біяграфія правіць

Скончыў сярэднюю тэхнічную гімназію ў Дзвінску (цяпер Даўгаўпілс).

Падчас Другой сусветнай вайны ў 1940 годзе мабілізаваны ў Чырвоную Армію, трапіў у нямецкі палон і апынуўся ў Шчэціне, быў прызначаны перакладчыкам. Не вярнуўся пасля адпачынку ў Дзвінску. У 1943 годзе скончыў Віленскую беларускую настаўніцкую семінарыю. Вучыўся ў Мінскай афіцэрскай школе БКА (1944).

З ліпеня 1944 года ў эміграцыі. Знаходзіўся ў Кёнігсбергу, дзе працаваў у Камітэце самапомачы. У 1944—1945 годзе вучыўся на філасофскім факультэце Мюнхенскага каталіцкага ўніверсітэта, пазней — на філасофскім факультэце Грыгарыянскага ўніверсітэта ў Рыме. Адтуль перабраўся ў Вялікабрытанію, скончыў Лонданскі інстытут тэхнічнай стаматалогіі са спецыяльнасцю тэхніка-дантыста. З 24 снежня 1946 года быў сябрам Згуртавання беларусаў у Вялікай Брытаніі, а ў 1949 годзе абраны старшынёй арганізацыі. Пазней выконваў іншыя функцыі ў Галоўнай управе ЗБВБ. Быў сябрам Згуртавання беларускіх камбатантаў з 1949 года, адным са стваральнікаў Беларускага хрысціянскага акадэміцкага аб’яднання «Жыццё» і Беларускага акадэміцкага каталіцкага таварыства «Рунь».

У 1956 годзе з жонкай выехаў у ЗША. Жыў у Нью-Ёрку, дзе меў дантыстычную майстэрню. Актыўны ўдзельнік беларускага жыцця. Уваходзіў у кіраўніцтва БАЗА і яго нью-ёркскага аддзела, быў сябрам рэдкалегіі газеты «Беларус», ад 1982 года старшынёй Рады дырэктараў Фундацыі імя Пётры Крэчэўскага, членам Рады БНР.

Памёр 4 снежня 2005 года ў Манхасеце на Лонг-Айлендзе (штат Нью-Ёрк). Пахаваны на беларускіх могілках Божай Маці Жыровіцкай ў Іст-Брансуіку.

Заўвагі правіць

  1. hardzin. Эміграцыйная гісторыя ў асобах. 4 снежня. Францішак Бартуль. Дзённік падарожжа па жыцці (4 снежня 2012). Праверана 17 жніўня 2023.

Літаратура правіць