Фёдар Іосіфавіч Вольфсан
Фёдар Іосіфавіч Вольфсан (13 лістапада 1907 — 26 красавіка 1989) — савецкі навуковец, доктар геолага-мінералагічных навук, прафесар, першаадкрывальнік уранавых радовішчаў.
| Фёдар (Файцель) Іосіфавіч Вольфсан | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 31 кастрычніка (13 лістапада) 1907 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 26 красавіка 1989 (81 год) |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | геолаг, мінералог, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | геалогія |
| Навуковая ступень | доктар геолага-мінералагічных навук |
| Альма-матар | |
| Прэміі |
 |
| Узнагароды |
 |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 13 лістапада 1907 года ў в. Сідаравічы Магілёўскага павета Магілёўскай губерні ў яўрэйскай сялянскай сям’і.
Атрымаў сярэднюю адукацыю (1924). Працаваў у гаспадарцы бацькоў і адначасова вёў заняткі ў хаце-чытальні, складаўся ў камітэце сялянскай беднаты.
Па камсамольскім кірунку паступіў на геолагаразведачны факультэт Ленінградскага горнага інстытута. Пасля яго заканчэння (1930) пакінуты ў аспірантуру. Адразу выехаў ад Геалагічнага камітэта ў якасці начальніка стацыянарнай Такелійскай геолагавыведнай партыі. У 1931 годзе сумесна са штатам партыі пераведзены ў Сярэдазразведку, ў 1932 годзе перайшоў у штат Галоўгорхімпрама, працаваў на рудніку галоўным геолагам і тэхнічным кіраўніком.
У канцы 1932 года па запрашэнні акадэмікаў А. Я. Ферсмана і Дз. І. Шчарбакова паступіў у аспірантуру Ламаносаўскага інстытута Акадэміі навук СССР. У 1933—1938 гадах кіраўнік пошукавага атрада сярэднеазіяцкай экспедыцыі АН СССР і групы Мугаджарскай экспедыцыі. За гэты перыяд адкрыты радовішчы металаў: Наўгарзанскае флюарытавае, Лашкерэкскае і Гаўскае поліметалічныя, Кансайскія залатарудныя і некалькі іншых. У 1935 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Такелийское полиметаллическое месторождение».
У 1938—1944 гадах займаўся вывучэннем структур поліметалічных радовішчаў Цэнтральнага Казахстана, Алтая і Паўночнага Каўказа, у 1945—1950 гадах — геалагічных структур рэдкаметальных радовішчаў Сярэдняй Азіі. У 1946 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. У 1948—1950 гадах дырэктар Геалагічнай станцыі АН СССР.
Адначасова з 1938 года выкладаў у Маскоўскім інстытуце каляровых металаў і золата імя М. І. Калініна (МІКМіЗ). У 1952—1955 гадах яго штатны прафесар кафедры карысных выкапняў, чытаў курс «Рудныя радовішча і структуры рудных радовішчаў». У гэты ж перыяд праводзіў навуковыя даследаванні на Каўказе і Усходнім Забайкаллі па дамове з прамысловымі арганізацыямі.
З 1955 года зноў працаваў у ІГЕМ АН СССР, у 1959 годзе прызначаны на пасаду начальніка Экспедыцыі № 1 СССР (Лабараторыя радыёгеалогіі), якой кіраваў да 1987 года.
Адначасова вёў педагагічную дзейнасць у МІКМіЗе (да 1963 года), у Маскоўскім геолагаразведачным інстытуце і Універсітэце дружбы народаў (да 1988).
Зноскі
Літаратура правіць
- Геологи Академии в годы Великой Отечественной войны. — Природа, 1974, No 5 °C, с. 48—57.