Фёдар Антонавіч Бруні
Фёдар (уласна Фідэліа) Антонавіч Бруні (10 чэрвеня 1799, Мілан — 30.8(11.9).1875, Санкт-Пецярбург) — рускі мастак.
Фёдар Антонавіч Бруні | |
---|---|
Дата нараджэння | 10 чэрвеня 1799[1] ці 15 (27) снежня 1801[2][3] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 11 (23) верасня 1875 |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Antonio Bruni de Baroffi[d] |
Дзеці | Yuli Fedorovich Bruni[d] |
Род дзейнасці | мастак, выкладчык універсітэта |
Месца працы | |
Жанр | партрэт |
Вучоба | |
Уплыў на | Vassily Maximov[d] і Vyacheslav Schwarz[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьІтальянец па паходжанні. Вучыўся ў Пецярбургскай АМ (1809-18) у А. І. Іванава, А. Я. Ягорава, В. К. Шабуева. У 1818-36 і 1838-41 гадах працаваў у Італіі. Прафесар (1836) і рэктар (1855-71) пецярбургскай АМ. У 1820-я гадах у некаторых сваіх творах імкнуўся напоўніць грамадзянскім пафасам і рамантычнай эмацыйнасцю ўмоўныя формы акадэмічнага мастацтва («Смерць Камілы, сёстры Гарацыя», 1824, Рускі музей; малюнкі для альбома «Нарысы падзей з Расійскай гісторыі…», выдадзены ў 1839). Да гэтага ж перыяду адносіцца лепшы сярод нешматлікіх партрэтаў Бруні — рамантычны партрэт З. А. Валконскай у касцюме Танкрэда (1820, Рускі музей). Адначасова Бруні працаваў над інтымна-лірычнымі сцэнамі на антычныя тэмы («Абуджэнне грацый», 1827, Траццякоўская галерэя). З 1830-х гадах Бруні становіцца прадстаўніком найбольш кансерватыўных тэндэнцый рамантызму ў рускім жывапісе, які ў яго творчасці набывае рэлігійна-містычную афарбоўку. Грандыёзнае палатно Бруні на біблейскую тэму «Медны змей» (1827-41, Рускі музей) адзначана выразам злавеснай фатальнасці таго, што адбываецца. Бруні — аўтар 35 кардонаў для роспісаў Ісакіеўскага сабора (1841-45, Рускі музей). З канца 1840-х гг. — кіраўнік рускага акадэмізму.
Зноскі
- ↑ Fedor Antonovich Bruni // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ БРУ́НИ Фёдор (Фиделио) Антонович — М.: Большая российская энциклопедия, 2004.
- ↑ Маркина Л.А. Фёдор Бруни: Начало династии — 2018.