Хурыцкая мова
Хурыцкая мова — старажытная мова, распаўсюджаная ў краінах Блізкага Усходу ў 2 тысячагоддзі да н. э., родная мова хурытаў.
Урарцкая | |
---|---|
Краіны | Блізкі Усход |
Афіцыйны статус | Мітані |
Статус | 6 мёртвая мова[d] |
Класіфікацыя | |
Хурыта-урарцкая
|
|
Пісьменнасць | клінапіс, Hurrian cuneiform[d], Угарыцкае пісьмо і Лувійскія іерогліфы |
Моўныя коды | |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 | — |
ISO 639-3 | xhu |
LINGUIST List | xhu |
IETF | xhu |
Glottolog | hurr1240 |
Гісторыя
правіцьНайбольш старажытныя надпісы (каля 2200 г. да н. э.) на хурыцкай мове знойдзены ў раёне Мардзіна на ўсходзе сучаснай Турцыі. Лічыцца, што ў пачатку 2 тысячагоддзя быў распаўсюджаны на паўднёвым усходзе Анатоліі і на паўночным захадзе Месапатаміі. У сярэдзіне 2 тысячагоддзя да н. э. пашырыўся на тэрыторыю Кілікіі і паўночнай Сірыі. Большасць вядомых хурыцкіх тэкстаў звязаны з дзяржавай Мітані.
Найбольш блізкай да хурыцкай з'яўляецца ўрарцкая мова. Ігар Дзьяканаў знаходзіў падабенствы ў хурыцкай і нахскіх мовах.
Асаблівасці
правіцьСловаўтварэнне пераважна з дапамогай суфіксаў. Налічвалася 13 склонаў. Назоўнікі канчаліся на галосныя гукі. Некаторыя даследчыкі вылучаюць да 6 асобных дыялектаў.
Пісьмо
правіцьХурыты карысталіся пераважна акадскай формай клінапісу. Тэксты, знойдзеныя ў Хатусе, напісаны на хецкай форме клінапісу.
Для паляпшэння артыкула пажадана |
Спасылкі
правіць- Hurrian language Архівавана 31 сакавіка 2014.
- Ilse Wegner, Introduction to the Hurrian Language