Хэйлунцзян

Хэйлунцзя́н — правінцыя на паўночным усходзе Кітая, у басейне ракі Амур (па-кітайску Хэйлунцзян). Мяжуе на поўначы і ўсходзе з Расійскай Федэрацыяй.

Хэйлунцзян
Краіна	Кітай
Уваходзіць у	Кітай (1949—?)
Адміністрацыйны цэнтр	Харбін
Дата ўтварэння	1954
Кіраўнік	Liang Huiling[d]
Насельніцтва	▼31 850 088 чал. (2020)
Плошча	454 800 ± 1 км²
Часавы пояс	UTC+8
Код ISO 3166-2	CN-HL
Афіцыйны сайт
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Плошча 469 тыс. км². Насельніцтва 38,11 млн чал. (2001). Адміністрацыйны цэнтр — горад Харбін.

Геаграфія

Большасць тэрыторыі ляжыць на раўнінах Сунляо і Саньцзянскай, на паўночным захадзе — горы Вялікі Хінган, на паўночным усходзе — Малы Хінган, на паўднёвым усходзе — Усходне-Маньчжурскія горы. Галоўныя рэкі — Амур, Сунгары. Клімат кантынентальны.

Эканоміка

У сельскай гаспадарцы пераважае земляробства. Хэйлунцзян — буйная харчовая база краіны; займае вядучае месца па зборы цукровых буракоў, соі, лёну-даўгунцу, сланечніку; вырошчваюць пшаніцу, кукурузу, гаалян, бульбу, ячмень, авёс. Гадуюць буйную рагатую жывёлу, свіней, птушак.

Вядзецца здабыча нафты (радовішча Дацын), вугалю, гаручых сланцаў, жалезнай руды і каляровых металаў.

Прамысловасць: машынабудаванне (абсталяванне для электраэнергетыкі, металургіі, лакаматывы, сельска-гаспадарчыя машыны, судны, станкі, электратэхніка), чорная металургія, лясная, дрэваапрацоўчая і цэлюлозна-папяровая, хімічная, харчовая, тэкстыльная, у т.л. льняная; вытворчасць будаўнічых матэрыялаў.

Асноўныя прамысловыя цэнтры: Харбін, Цыцыкар, Муданьцзян, Хэган, Цзямусы.

Суднаходства па рэках Амур, Сунгары, Усуры.

Літаратура

• Хэйлунцзян // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. С. 78—79.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Хэйлунцзян