Шанхай Мастэрс 2012 (снукер)


Шанха́й Ма́стэрс 2012 (англ.: Shanghai Masters 2012, таксама вядомы як Bank of Communications Shanghai Masters 2012 — ад назвы спонсара) — прафесійны рэйтынгавы турнір па снукеры, які праходзіў з 17 па 23 верасня 2012 года на шанхайскай гранд-сцэне, у Шанхаі, Кітай. Турнір стаў шостым розыгрышам Шанхай Мастэрс, які праходзіць штогод з 2007 года. Bank of Communications у другі раз запар спансіраваў Шанхай Мастэрс. Прызавы фонд турніру склаў £410,000 (на £60,000 больш, чым у мінулым годзе), з якіх £75,000 атрымаў пераможца (на £10,000 больш, чым у мінулым годзе).

Шанхай Мастэрс 2012
Фота
Сезон 2012/2013
Тэрміны 17 — 23 верасня 2012
Арэна Shanghai Grand Stage
Горад Шанхай
Краіна Кітай
Арганізацыя WPBSA
Спонсар Bank of Communications
Фармат Рэйтынгавы турнір
Агульны прызавы фонд £410,000
Прызавыя пераможцы £75,000
Мінулы чэмпіён Сцяг Англіі Марк Сэлбі
Фінал
Пераможца Сцяг Шатландыі Джон Хігінс
Фіналіст Сцяг Англіі Джад Трамп
Лік 10:9
Статыстыка турніру
Колькасць удзельнікаў 40 (+64)
Колькасць матчаў 39 (+61)
Колькасць фрэймаў 304 (+456)
Колькасць соценных серый 22 (+11)
Найвышэйшая серыя 147 (Джон Хігінс)
(кваліфікацыя: 142 (Дэвід Гілберт))
←2011Шанхай Мастэрс2013→
Снукерны сезон 2012/2013
←PTC3 АPTC2→

Турнір уключаў у сябе чатыры кваліфікацыйныя раўнды, якія праходзілі на працягу чатырох дзён з 24 па 27 ліпеня 2012 года ў Акадэміі Сусветнага снукера ў Шэфілдзе, Англія, і ў якіх гулялі 80 удзельнікаў (78 прафесійных снукерыстаў і 2 аматары). 16 пераможцаў апошняга кваліфікацыйнага раўнда трапілі ў асноўную стадыю, дзе да іх далучыліся 16 першых сеяных ігракоў і 8 уладальнікаў уайлдкард, якія гулялі ў папярэднім раўндзе супраць васьмярых гульцоў, якія прайшлі кваліфікацыю. Пасля гэтага, 32 снукерысты гулялі на выбыванне, пачынаючы з 1/16 фіналу. Ва ўайлдкард раўндзе і першых двух раўндах асноўнай сетцы на шанхайскай гранд-сцэне выкарыстоўваліся чатыры гульнявыя сталы, у чвэрцьфіналах — два, а ў паўфіналах і фінале — адзін.

Леташні пераможца турніру Марк Сэлбі быў разгромлены Джэймі Коўпам у першым раўндзе з лікам 5:1. Тры з васьмі кітайскіх аматараў, якія атрымалі ўайлдкард, прайшлі ў 1/16 фіналу турніру, але не здолелі прабіцца далей, як і адзіны прафесіянал з Кітая на турніры Дзін Цзюньхуэй, які саступіў у першым раўндзе Марку Кінгу (4:5). Джон Хігінс з Шатландыі ўпершыню дайшоў да паўфіналу рэйтынгавага турніру пасля перамогі на чэмпіянаце свету 2011 года (16 месяцаў таму), а таксама, перамогшы Шона Мёрфі з лікам 6:3 у паўфінальным паядынку, выйшаў у фінал турніру. Другім фіналістам спаборніцтва стаў Джад Трамп, які быў апанентам Хігінса ў фінале чэмпіянату свету 2011 года, саступіўшы яму з лікам 15:18. У паўфінале Трамп перайграў леташняга фіналіста Шанхай Мастэрс Марка Уільямса з Уэльса з лікам 6:4.

Пераможцам турніру стаў Джон Хігінс з Шатландыі, які саступаў Трампу ў фінальным матчы з лікам 0:5 і 2:7, але выйграў 6 фрэймаў запар, выйшаўшы наперад з лікам 8:7 і давёў паядынак да перамогі. Апроч таго, у шостым фрэйме фінальнага матча шатландзец аформіў максімальны брэйк, які стаў шостым у яго кар'еры і прынёс яму прыз у £10,000 і £2,000 за найвышэйшую серыю на спаборніцтве. Хігінс перайграў на сваім шляху да тытула Джэймі Джонса (5:2), Раяна Дэя (5:0), Алістэра Картэра (5:3), Шона Мёрфі ў паўфінальным матчы (6:3), і Джада Трампа ў напружаным фінальным паядынку (10:9). Гэтая перамога стала 38-м прафесійным і 25-м рэйтынгавым тытулам у кар'еры шатландскага снукерыста і паспрыяла яго ўздыму ў рэйтынгу з чацвёртай пазіцыі на трэцюю.

Турнір

правіць
 
Раён Сюйхой, Шанхай.

Шанхай Мастэрс 2012 года стаў шостым розыгрышам Шанхай Мастэрс (англ.: Shanghai Masters), які праходзіць штогод з 2007 года на шанхайскай гранд-сцэне, у Шанхаі, Кітай[1][2].

Шанхай Мастэрс 2012 праходзіў пад эгідай сусветнай асацыяцыі прафесійнага більярда і снукера (англ.: World Professional Billiards and Snooker Association)[3] і ўваходзіў у каляндар мэйн-тура, а таксама з'яўляўся трэцім рэйтынгавым турнірам снукернага сезона 2012/2013[4].

Матчы асноўнай стадыі турніру (39 паядынкаў) гуляліся за чатырма сталамі на шанхайскай гранд-сцэне ў шанхайскім раёне Сюйхой, а кваліфікацыя спаборніцтва праходзіла амаль за два месяцы да гэтага ў Акадэміі Сусветнага снукера ў Шэфілдзе, Англія[5][6].

Прызавыя грошы

правіць

Bank of Communications у другі раз запар спансіраваў Шанхай Мастэрс. Прызавы фонд турніру павысіўся ў параўнанні з мінулым годам на £60,000 і склаў £410,000 (з улікам прыза за максімальны брэйк, які мог быць не выкананы[7]), стаўшы рэкордным прызавым фондам гэтага турніру. Таксама на £10,000 больш у параўнанні з розыгрышам 2011 года атрымаў пераможца турніру — £75,000[8].

Дасягненне Прызавыя
Пераможца
£75,000
Фіналіст
£30,000
Паўфіналісты
£18,000
Чвэрцьфіналісты
£10,000
1/8 фіналу
£7,500
1/16 фіналу
£6,000
1/24 фіналу
£2,300
1/32 фіналу
£1,500
Найвышэйшы брэйк у кваліфікацыі
£200
Найвышэйшы брэйк у асноўнай стадыі
£2,000
Максімальны брэйк у асноўнай стадыі
£10,000[пг 1]
Агульны прызавы фонд
£410,000
  1. Паводле сістэмы перахода ўзнагароды за максімальную серыю.

Рэйтынгавыя ачкі

правіць

Шанхай Мастэрс 2012 меў такое ж размеркаванне рэйтынгавых ачкоў, як і на астатніх турнірах, якія праходзілі ў Кітаі акрамя International Championship (Усі Класік, World Open і Адкрыты чэмпіянат Кітая). Пераможца турніру атрымаў 7000 рэйтынгавых ачкоў. Больш каштоўнымі турнірамі (у плане рэйтынгу) былі толькі International Championship, чэмпіянат Вялікабрытаніі (на абодвух пераможцы атрымлівалі па 8000 ачкоў) і чэмпіянат свету (пераможца атрымаў 10000 балаў)[9].

Дасягненне Ачкі Ачкі (СГ)[ра 1]
Пераможца
7,000
Фіналіст
5,600
Паўфіналісты
4,480
Чвэрцьфіналісты
3,500
1/8 фіналу
2,660
1/16 фіналу
1,960
980
1/24 фіналу (квал.)
1,610
805
1/32 фіналу (квал.)
1,260
630
1/40 фіналу (квал.)
910
455
1/48 фіналу (квал.)
560
280
  1. Ачкі, якія зарабляюць гульцы ў выпадку паражэння ў першым жа матчы на чэмпіянаце.

Фармат турніру

правіць
 
Шанхайскі крыты стадыён — месца праведзення Шанхай Мастэрс.

На Шанхай Мастэрс 2012 прыняло ўдзел 104 снукерысты, з якіх 94 — удзельнікі мэйн-тура і 10 — аматары. 32 удзельнікі — ігракі з нумарамі пасеву з 65 па 94, а таксама 2 аматары — пачалі турнір з першага кваліфікацыйнага раўнда ў фармаце матча на выбыванне (16 гульняў), які праходзіў 24 ліпеня 2012 года (амаль за два месяцы да асноўнай стадыі). У ім ігракі з нумарамі пасеву з 65 па 80 гулялі супраць астатніх снукерыстаў. 16 пераможцаў матчаў першага раўнда выходзілі ў другі кваліфікацыйны раўнд, у якім гулялі супраць удзельнікаў з нумарамі пасеву з 49 па 64 (16 гульняў). Другі круг праходзіў 25 ліпеня 2012 года. 16 пераможцаў матчаў другога раўнда выходзілі ў трэціі кваліфікацыйны раўнд, у якім гулялі супраць удзельнікаў з нумарамі пасеву з 33 па 48 (16 гульняў). Трэці круг праходзіў 26 ліпеня 2012 года. Затым 16 пераможцаў матчаў трэцяга раўнда выходзілі ў заключны чацвёрты кваліфікацыйны раўнд, дзе гулялі супраць удзельнікаў з нумарамі пасеву з 17 па 32 (16 гульняў). Чацвёрты круг кваліфікацыі праходзіў 27 ліпеня 2012 года. Кваліфікацыя Шанхай Мастэрс праходзіла ў Акадэміі Сусветнага снукера ў Шэфілдзе, Англія. Такім чынам, у асноўную стадыю спаборніцтва выйшлі 16 ігракоў, якія далучыліся да 16 снукерыстаў з нумарамі пасеву з 1 па 16 і 8 уладальнікаў уайлдкард. Васьмёра ўладальнікаў уайлдкард гулялі ў папярэднім уайлдкард раўндзе супраць васьмярых гульцоў з самымі нізкімі нумарамі пасеву, якія прайшлі кваліфікацыю[6][10].

Такім чынам, 8 пераможцаў чацвёртага кваліфікацыйнага раўнда, якія не гулялі ў уайлдкард раўндзе, 8 пераможцаў матчаў уайлдкард раўнда і 16 ігракоў, якія трапілі на чэмпіянат без кваліфікацыі, гулялі ў асноўнай стадыі на выбыванне, пачынаючы з 1/16 фіналу, дзе топ-16 сеяных гульцоў сустракаліся з астатнімі гульцамі. Лёсаванне турніру прадвызначала немагчымасць сустрэчы ігракоў топ-16 раней за 1/8 фіналу, ігракоў топ-8 раней чвэрцьфіналаў, ігракоў з першай чацвёркі сеяных раней паўфіналу і двух першых сеяных раней фіналу Шанхай Мастэрс. Пяць раўндаў асноўнай стадыі (а таксама ўайлдкард раўнд) праходзілі на працягу сямі дзён (гульні ўайлдкард раўнда і 1/16 фіналу былі расцягнутыя на тры дні) на шанхайскай гранд-сцэне ў Шанхаі, Кітай[11][12].

Стадыя Тэрміны КФ НДП
Першы кваліфікацыйны раўнд 24 ліпеня 9 5
Другі кваліфікацыйны раўнд 25 ліпеня 9 5
Трэці кваліфікацыйны раўнд 26 ліпеня 9 5
Чацвёрты кваліфікацыйны раўнд 27 ліпеня 9 5
Уайлдкард раўнд 17—18 верасня 9 5
1/16 фіналу 17—19 верасня 9 5
1/8 фіналу 20 верасня 9 5
1/4 фіналу 21 верасня 9 5
1/2 фіналу 22 верасня 11 6
Фінал 23 верасня 19 10

Кваліфікацыя

правіць

Кваліфікацыйная сетка

правіць

[13][14][6]

  Першы раўнд
да 5 перамог
  Другі раўнд
да 5 перамог
  Трэці раўнд
да 5 перамог
  Чацвёрты раўнд
да 5 перамог
                               
   Хусэйн Вафаі Аюры А   64    Дэчават Пумджаенг 0   46    Майк Дан 0   24    Джэймі Коўп 5
   Танават Тырапонгпайбун П      Танават Тырапонгпайбун 5      Танават Тырапонгпайбун 5      Танават Тырапонгпайбун 4
   Чэнь Чжэ 4   55    Юй Дэлу 3   43    Найджэл Бонд 5   25    Том Форд 5
   Скот Дональдсан 5      Скот Дональдсан 5      Скот Дональдсан 1   43    Найджэл Бонд 1
   Пол Дэвісан 2   60    Джэймс Уотана 2   42    Мэцью Сэлт 4   29    Марк Кінг 5
   Адыт’я Мехта 5      Адыт’я Мехта 5      Адыт’я Мехта 5      Адыт’я Мехта 3
65    Крэйг Стэдмэн 3   58    Эндзі Хікс 5   47    Энтані Мак-Гіл 5   21    Дамінік Дэйл 5
   Лука Брэсэль 5      Лука Брэсэль 1   58    Эндзі Хікс 4   47    Энтані Мак-Гіл 0
   Джэймі О’Ніл 4   51    Майкл Уайт 5   44    Джымі Уайт 5   27    Джэймі Джонс 5
   Тоні Дрэга 5      Тоні Дрэга 4   51    Майкл Уайт 1   44    Джымі Уайт 1
   Ян Бэрнс 5   49    Алан Мак-Манус 4   37    Джэймі Бёрнэт 5   28    Раян Дэй 5
   Панкай Адвані 1      Ян Бэрнс 5      Ян Бэрнс 4   37    Джэймі Бёрнэт 4
68    Ліам Хайфілд 5   63    Пасакорн Суванават 3   34    Роберт Мілкінс 5   31    Майкл Холт 3
   Чжан Аньда 3   68    Ліам Хайфілд 5   68    Ліам Хайфілд 4   34    Роберт Мілкінс 5
67    Дэвід Грэйс 5   62    Лі Янь 4   39    Сяа Гадун 2   19    Пітэр Эбдан 5
   Майкл Лэслі 2   67    Дэвід Грэйс 5   67    Дэвід Грэйс 5   67    Дэвід Грэйс 4
   Робі Уільямс П   54    Дэвід Гілберт 5   40    Джэрард Грын 2   18    Марк Дэвіс 5
   Флойд Зіглер А      Робі Уільямс 2   54    Дэвід Гілберт 5   54    Дэвід Гілберт 0
   Сэм Бэйрд 2   57    Альфрэд Бёрдэн 5   48    Стыў Дэвіс 5   17    Эндру Хігінсан 0
   Бен Джадж 5      Бен Джадж 3   57    Альфрэд Бёрдэн 1   48    Стыў Дэвіс 5
   Мартын О'Донэл 4   61    Бары Пінчэс 5   41    Бен Вуластан 3   22    Джо Пэры 5
A    Фрэйзер Патрык 5   A    Фрэйзер Патрык 4   61    Бары Пінчэс 5   61    Бары Пінчэс 4
   Род Лоўлер 5   53    Лю Чуан 1   35    Лян Вэньбо 4   32    Фергал О’Браен 5
А    Гарэт Ален 0      Род Лоўлер 5      Род Лоўлер 5      Род Лоўлер 0
   Дэніэл Уэлс 1   50    Пітэр Лайнс 2   33    Кен Доэрці 5   23    Маркус Кэмбэл 5
   Цепчая Ун-Нух 5      Цепчая Ун-Нух 5      Цепчая Ун-Нух 4   33    Кен Доэрці 4
   Шон О’Саліван 4   52    Джымі Робертсан 5   38    Джэк Лісоўскі 1   30    Энтані Хэмілтан 3
   Цянь Пэнфэй 5      Цянь Пэнфэй 4   52    Джымі Робертсан 5   52    Джымі Робертсан 5
66    Курт Мэфлін П   56    Марк Джойс 5   36    Роры Мак-Лаўд 4   26    Марка Фу 5
   Махамед Хайры А   66    Курт Мэфлін 2   56    Марк Джойс 5   56    Марк Джойс 4
   Джоэль Уолкер 0   59    Адам Дафі 1   45    Дэйв Харальд 5   20    Бары Хокінс 5
   Цаа Юйпэн 5      Цаа Юйпэн 5      Цаа Юйпэн 3   45    Дэйв Харальд 4

Соценныя серыі

правіць

У 61 матчы кваліфікацыйнай стадыі было выканана 11 соценных серый. 54-ы сеяны Дэвід Гілберт быў адзіным снукерыстам, які здзейсніў два сэнчуры, у тым ліку найвышэйшы брэйк кваліфікацыі ў 142 ачкі ў матчы другога кваліфікацыйнага раўнда супраць Робі Уільямса. Такім чынам, ён атрымаў узнагароду ў £200 за найвышэйшы брэйк у кваліфікацыі.

Ніжэй прадстаўлены ўдзельнікі, упарадкаваныя па іх найвышэйшай серыі на турніры. Насупраць пералічаны ўсе соценныя брэйкі кожнага гульца[15][16].

Гулец 100+ Усе серыі 100+
  Дэвід Гілберт 2 142, 100
  Джэймі Коўп 1 123
  Марк Джойс 1 119
  Алан Мак-Манус 1 117
  Марк Кінг 1 108
  Майкл Уайт 1 105
  Цаа Юйпэн 1 104
  Маркус Кэмбэл 1 104
  Стыў Дэвіс 1 102
  Джэрард Грын 1 100
Увогуле 11 Найвышэйшы брэйк: 142 (Дэвід Гілберт)

Удзельнікі

правіць
 
Леташні пераможца Марк Сэлбі.

У асноўнай стадыі Шанхай Мастэрс 2012 прынялі ўдзел 16 гульцоў, якія мелі найвышэйшыя нумары пасеву, 16 снукерыстаў, якія перамаглі ў матчах чацвёртага кваліфікацыйнага раўнда, а таксама 8 уладальнікаў уайлдкард.

11 снукерыстаў: Марк Сэлбі[17], Марк Уільямс[18], Шон Мёрфі[19], Ніл Робертсан[20], Мэцью Стывенс[21], Дзін Цзюньхуэй[22], Сцюарт Бінэм[23], Алістэр Картэр[24], Пітэр Эбдан[25], Джэймі Коўп[26] і Раян Дэй[27] прымалі ўдзел у шостым розыгрышы Шанхай Мастэрс запар, не прапусціўшы, такім чынам, ніводнага турніру з самога заснавання ў 2007 годзе.

8 кітайскіх аматараў атрымалі ўайлдкард ад арганізатараў турніру: Цзінь Лун, які ўжо тройчы атрымліваў гэты прывілей і дайходзіў да 1/16 фіналу ў 2010 годзе[28], а таксама навічкі турніру Чжаа Сіньтун, Лу Нін, Ван Юйчэнь, Чжоу Юэлун, Чжу Інхуэй, Чэнь Фэйлун і Лю Хаацянь.

У 2012 годзе на шанхайскую гранд-сцэну патрапіла 9 дэбютантаў: Джэймі Джонс (27)[29], Джымі Робертсан (52)[30], Чжаа Сіньтун[31], Лу Нін[32], Ван Юйчэнь[33], Чжоу Юэлун[34], Чжу Інхуэй[35], Чэнь Фэйлун[36] і Лю Хаацянь[37].

Да гэтага ніводны гулец не здолеў выйграць тытул Шанхай Мастэрс два разы. Чатыры ўдзельнікі розыгрышу 2012 года станавіліся пераможцамі спаборніцтва: Дамінік Дэйл (2007), Рыкі Уолдэн (2008), Алістэр Картэр (2010) і Марк Сэлбі (2011)[1].

Самым узроставым удзельнікам асноўнай стадыі Шанхай Мастэрс 2012 года стаў 55-гадовы Стыў Дэвіс. Пітэру Эбдану падчас турніру было 42 гады, а Дамініку Дэйлу, Фергалу О'Браену і Марку Дэвісу — па 40.

Ніжэй прадстаўлена табліца, якая дэманструе статыстыку выступленняў удзельнікаў спаборніцтва на ўсіх папярэдніх турнірах Шанхай Мастэрс[38][39][40][41][42].

Леташні пераможца
Дэбютант турніру
П Р Гулец ДН Дэбют Найлепшы вынік АС М В П Ф ВФ ПФ 50+[у 1] 100+[у 1] НС[у 1] Ф/50+[у 1] Ф/100+[у 1] ПГ (£)[у 2]
1 1   Марк Сэлбі 19.06.1983 2007 Перамога (2011) 5 18 14 4 77,8% 142 88 54 62% 38 8 131 3,74 17,75 108,140
2 2   Джад Трамп 20.08.1989 2008 1/16 фіналу (2008, 2010, 2011) 3 4 1 3 25% 29 10 19 34,5% 8 2 135 3,63 14,5 14,825
3 3   Марк Уільямс 21.03.1975 2007 Фінал (2011) 5 13 8 5 61,5% 106 60 46 56,6% 31 6 132 3,42 17,67 52,770
4 7   Стывен Магуайр 13.03.1981 2007 Паўфінал (2008) 4 9 5 4 55,6% 76 41 35 53,9% 27 5 124 2,81 15,2 26,700
5 4   Джон Хігінс 18.05.1975 2007 Паўфінал (2009) 4 11 7 4 63,6% 79 44 35 55,7% 21 3 136 3,76 26,33 33,275
6 6   Шон Мёрфі 10.08.1982 2007 Паўфінал (2009) 5 11 6 5 54,5% 82 44 38 53,7% 28 7 143 2,93 11,71 36,125
7 5   Ніл Робертсан 11.02.1982 2007 Паўфінал (2011) 5 9 4 5 44,4% 70 37 33 52,9% 23 0 90 3,04 30,390
8 8   Стывен Лі 12.10.1974 2007 Чвэрцьфінал (2007) 4 6 2 4 33,3% 48 21 27 43,8% 9 0 85 5,33 20,190
9 13   Мэцью Стывенс 11.09.1977 2007 Чвэрцьфінал (2007, 2010, 2011) 5 12 7 5 58,3% 84 45 39 53,6% 18 2 120 4,67 42 33,320
10 9   Дзін Цзюньхуэй 01.04.1987 2007 Чвэрцьфінал (2009) 5 9 4 5 44,4% 66 31 35 47% 21 2 132 3,14 33 25,175
11 10   Марк Ален 22.02.1986 2009 1/8 фіналу (2011) 3 4 1 3 25% 30 13 17 43,3% 8 1 100 3,75 30 18,415
12 14   Грэм Дот 12.05.1977 2007 Паўфінал (2007) 4 10 6 4 60% 77 36 41 46,8% 21 1 102 3,67 77 27,640
13 15   Мартын Гоўлд 14.09.1981 2010 1/8 фіналу (2010, 2011) 2 5 3 2 60% 38 20 18 52,6% 7 1 101 5,43 38 14,975
14 11   Рыкі Уолдэн 11.11.1982 2008 Перамога (2008) 3 10 8 2 80% 86 52 34 60,5% 29 5 139 2,97 17,2 67,550
15 12   Сцюарт Бінэм 21.05.1976 2007 Чвэрцьфінал (2007) 5 11 6 5 54,5% 80 40 40 50% 20 6 142 4 13,33 29,795
16 17   Алістэр Картэр 25.07.1979 2007 Перамога (2010) 5 10 6 4 60% 85 43 42 50,6% 20 2 129 4,25 42,5 75,570
18 19   Марк Дэвіс 12.08.1972 2010 Чвэрцьфінал (2010) 2 4 2 2 50% 33 16 17 48,5% 9 2 105 3,67 16,5 16,775
19 20   Пітэр Эбдан 27.08.1970 2007 1/8 фіналу (2010) 5 6 1 5 16,7% 47 18 29 38,3% 7 1 114 6,71 47 19,765
20 18   Бары Хокінс 23.04.1979 2008 1/8 фіналу (2009) 2 2 0 2 0% 17 7 10 41,2% 2 0 64 8,5 15,045
21 23   Дамінік Дэйл 29.12.1971 2007 Перамога (2007) 3 9 7 2 77,8% 77 49 28 63,6% 24 7 143 3,21 11 59,000
22 24   Джо Пэры 13.08.1974 2008 1/8 фіналу (2008) 2 3 1 2 33,3% 23 12 11 52,2% 8 2 106 2,88 11,5 14,865
23 21   Маркус Кэмбэл 22.09.1972 2009 1/16 фіналу (2009) 1 2 1 1 50% 15 9 6 60% 4 0 66 3,75 8,840
24 25   Джэймі Коўп 12.09.1985 2007 Паўфінал (2010) 5 10 5 5 50% 69 30 39 43,5% 14 3 147 4,93 23 32,620
25 30   Том Форд 17.08.1983 2008 1/16 фіналу (2008) 1 2 1 1 50% 18 9 9 50% 8 2 107 2,25 9 7,950
26 28   Марка Фу 08.01.1978 2007 Чвэрцьфінал (2008) 4 7 3 4 42,9% 56 28 28 50% 18 1 101 3,11 56 21,145
27 33   Джэймі Джонс 14.02.1988 2012 0 0 0 0 0 0 0 1,200
28 26   Раян Дэй 23.03.1980 2007 Фінал (2007) 5 13 8 5 61,5% 104 57 47 54,8% 42 6 135 2,48 17,33 44,750
29 35   Марк Кінг 28.03.1974 2008 Паўфінал (2011) 4 10 6 4 60% 72 32 40 44,4% 17 1 100 4,24 72 33,365
32 36   Фергал О’Браен 08.03.1972 2007 1/8 фіналу (2011) 3 6 3 3 50% 44 24 20 54,5% 13 0 73 3,38 17,450
34 31   Роберт Мілкінс 06.03.1976 2010 1/8 фіналу (2011) 2 4 2 2 50% 25 14 11 56% 9 1 109 2,78 25 13,725
48 49   Стыў Дэвіс 22.08.1957 2007 Чвэрцьфінал (2008) 3 6 3 3 50% 48 21 27 43,8% 12 0 99 4 18,550
52 58   Джымі Робертсан 03.05.1986 2012 0 0 0 0 0 0 0 2,050
УК А[у 3]   Чжаа Сіньтун 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Лу Нін 01.01.1994 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Ван Юйчэнь 05.08.1997 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Чжоу Юэлун 24.01.1998 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Чжу Інхуэй 13.05.1996 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Чэнь Фэйлун 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
УК А[у 3]   Цзінь Лун 23.05.1981 2007 1/16 фіналу (2010) 3 4 1 3 25% 30 12 18 40% 4 0 70 7,5 0
УК А[у 3]   Лю Хаацянь 29.11.1997 2012 0 0 0 0 0 0 0 0
  1. а б в г д Лічацца толькі серыі, зробленыя ў асноўных стадыях турніру
  2. Лічацца без уліку бонусных прызавых за найлепшы брэйк турніру
  3. а б в г д е ё ж Падчас турніру гулец з'яўляўся аматарам і не ўваходзіў у сусветны рэйтынг

Рэферы

правіць
 
Рэферы фінальнага матча Мікаэла Таб

Матчы асноўнай стадыі Шанхай Мастэрс 2012 абслугоўвалі 8 рэферы, з якіх шасцёра былі кітайскімі[3].

Рэферы Матчы, якія абслугоўваў
  Мікаэла Таб Фінал, паўфінал, 1 матч 1/8 фіналу і 3 матчы 1/16 фіналу
  Брэндан Мур Паўфінал, чвэрцьфінал, 1 матч 1/8 фіналу, 2 матчы 1/16 фіналу і 1 матч уайлдкард раўнда
  Чжу Ін Чвэрцьфінал, 1 матч 1/8 фіналу і 3 матчы 1/16 фіналу
  Чжэн Вэйлі Чвэрцьфінал, 1 матч 1/8 фіналу, 2 матчы 1/16 фіналу і 1 матч уайлдкард раўнда
  Дэн Шыхаа Чвэрцьфінал, 1 матч 1/8 фіналу, 2 матчы 1/16 фіналу і 1 матч уайлдкард раўнда
  Шэн Чуню 1 матч 1/8 фіналу, 2 матчы 1/16 фіналу і 1 матч уайлдкард раўнда
  Ван Чаахуэй 1 матч 1/8 фіналу, 1 матч 1/16 фіналу і 2 матчы ўайлдкард раўнда
  Цянь Мінхуэй 1 матч 1/8 фіналу, 1 матч 1/16 фіналу і 2 матчы ўайлдкард раўнда

Ход турніру

правіць

Першы дзень (17 верасня)

правіць
 
Лю Хаацянь

Выбылі:   Чжу Інхуэй,   Чжоу Юэлун,   Лу Нін,   Марка Фу (26),   Ван Юйчэнь,   Марк Дэвіс (18),   Чжаа Сіньтун,   Мэцью Стывенс (9)

Асноўная стадыя Шанхай Мастэрс 2012 пачалася 17 верасня на шанхайскай гранд-сцэне, а матчы гуляліся на працягу дзвюх сесій за чатырма сталамі адначасова. У першай сесіі былі згуляны чатыры матчы ўайлдкард раўнда. 55-гадовы Стыў Дэвіс перамог 16-гадовага кітайца Чжу Інхуэя з лікам 5:1, выканаўшы серыі ў 77 і 69 балаў і выйшаўшы ў 1/16 фіналу на Рыкі Уолдэна[43]. 34-ы нумар пасеву Роберт Мілкінс сустракаўся з 14-гадовым кітайскім гульцом Чжоу Юэлунам. Англічанін выйшаў наперад з лікам 2:0 і брэйкам у 79 ачкоў, пасля чаго малады снукерыст аднавіў раўнавагу ў матчы, здзейсніўшы падыходы ў 58 і 48 балаў і зрабіўшы лік 2:2 да перапынку. Мілкінс дамінаваў у дзвюх наступных партыях, але Чжоу выцягнуў сёмы фрэйм і зрабіў пераможны падыход у 54 бала ў восьмай партыі, зноў зраўняўшы лік. Роберт выканаў брэйк у 61 бал у пачатку вырашальнай партыі і давёў паядынак да перамогі з лікам 5:4, выйшаўшы ў наступны раўнд на Алі Картэра[44]. 24-гадовы валіец Джэймі Джонс гуляў супраць 18-гадовага ўладальніка ўайлдкард Лу Ніна. Брытанец выйграў першы фрэйм на апошнім чорным шары, пасля чаго ўзяў і другую партыю, а яго апанент здабыў перамогу ў трэцяй партыі з падыходамі ў 36 і 39 балаў. Джонс выйграў чацвёрты фрэйм на каляровых шарах, пасля чаго Лу зрабіў брэйк у 77 ачкоў і скараціў адставанне да ліку 2:3. Снукерыст з Уэльса пакінуў за сабой шостую партыю, дзякуючы некалькім падыходам, а таксама перамог у сёмым фрэйме на каляровых шарах і з лікам 5:2 выйшаў у 1/16 фіналу на Джона Хігінса[45]. Чацвёртым матчам першай сесіі турніру была сустрэча 28-га нумара рэйтынгу Маркі Фу і 14-гадовага кітайца Лю Хаацяня. Снукерыст з Ганконга ўпэўнена пачаў матч і з серыямі ў 61, 99 і 45 балаў выйграў тры першыя партыі, не даўшы шанцаў праціўніку. Лю выканаў першы сэнчуры-брэйк на турніры, 112 балаў, і скараціў адставанне да двух фрэймаў. У напружанай пятай партыі кітаец сабраў усе каляровыя шары і выцягнуў фрэйм, а ў шостай зрабіў пераможны падыход у 34 ачкі пры ліку 42:50 і здолеў зраўняць лік — 3:3. Пасля гэтага Хаацянь цалкам дамінаваў у сёмым фрэйме, але Фу, прайграўшы чатыры партыі запар, здзейсніў соценную серыю ў 124 балы і перавёў паядынак у вырашальную партыю. У дзявятым фрэйме Лю Хаацянь атрымаў магчымасць для атакі і набраў 76 балаў, давёўшы матч да перамогі з лікам 5:4[відэа 1] і ўпершыню выйшаўшы ў 1/16 фіналу рэйтынгавага турніру на Марка Алена[46][47].

 
Джо Пэры

У другой сесіі першага гульнявога дня былі згуляны яшчэ два матчы папярэдняга ўайлдкард раўнда і два першыя матчы 1/16 фіналу. 28-ы сеяны Раян Дэй упэўнена перайграў кітайскага аматара Вана Юйчэня з лікам 5:0 і выйшаў у 1/16 фіналу на Мартына Гоўлда. У першым фрэйме валійцу быў неабходны снукер пры ліку 21:46 і чатырох каляровых шарах на стале, і ён атрымаў неабходныя чатыры штрафныя ачкі, пасля чаго здзейсніў клірэнс і пакінуў за сабой першую партыю. Пасля гэтага ён дамінаваў у наступных фрэймах, выйграўшы тры апошнія з серыямі ў 68, 102 і 71 бал[48]. У матчы 1/16 фіналу 3-і нумар рэйтынгу Марк Уільямс гуляў супраць 40-гадовага Марка Дэвіса, які ў ліпені стаў двухразовым чэмпіёнам свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі[49]. Англічанін выйграў першы фрэйм і павёў атаку ў другім, але спыніўся на 44 ачках, пасля чаго Уільямс, які дайшоў да фіналу Шанхай Мастэрс у 2011 годзе[50], выйграў партыю з падыходам у 53 балы і выйшаў наперад з серыяй у 67 ачкоў у трэцім фрэйме. У чацвёртай партыі атаку павёў Дэвіс, аднак набраў толькі 43 балы, дазволіўшы апаненту выйграць фрэйм з брэйкам у 88 ачкоў, пасля чаго 37-гадовы валіец дамінаваў у пятай партыі і зрабіў лік 4:1 на сваю карысць. Пры ліку 0:33 Марк Дэвіс здзейсніў падыход у 54 ачкі ў шостым фрэйме, аднак Уільямс узяў партыю на каляровых шарах і з лікам 5:1 стаў першым удзельнікам 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс 2012 года[відэа 2], у пяты раз запар прайшоўшы першы раўнд турніру[18][51]. У яшчэ адным матчы ўайлдкард раўнда леташні паўфіналіст турніру Марк Кінг сустракаўся з Чжаа Сіньтунам 1997 года нараджэння. Брытанскі снукерыст пакінуў за сабой першы фрэйм, пасля чаго дамінаваў у другой партыі і з серыяй у 62 ачкі зрабіў лік 3:0 на сваю карысць. Чжаа выйграў тры наступныя фрэймы з серыямі ў 55, 80 і 47 балаў, дазволіўшы апаненту набраць толькі 4 ачкі і зраўняўшы лік у паядынку. 38-гадовы снукерыст з Англіі выйграў сёмы фрэйм з брэйкам у 68 ачкоў, а ў восьмай партыі здзейсніў падыход у 49 балаў, а пазней давёў фрэйм і матч да перамогі, выйшаўшы ў 1/16 фіналу на Дзіна Цзюньхуэя[52]. У другім матчы 1/16 фіналу сышліся Мэцью Стывенс з Уэльса, які тройчы даходзіў да чвэрцьфіналаў Шанхай Мастэрс[21], і 38-гадовы Джо Пэры, які толькі ў 2008 годзе дайшоў да 1/8 фіналу турніру[39]. Снукерыст з Англіі добра пачаў паядынак, выйграўшы першы фрэйм з падыходамі ў 48 і 75 ачкоў. 35-гадовы Стывенс выканаў соценны брэйк у 131 ачко ў другой партыі, а яго праціўнік адказаў брэйкам у 103 балы ў наступным фрэйме (відэа). Англічанін выдрапаў і чацвёрты фрэйм на апошнім ружовым шары, пасля чаго дамінаваў у пятай партыі і з серыяй у 57 ачкоў зрабіў лік 4:1 на сваю карысць. Двухразовы фіналіст чэмпіянатаў свету выйграў шосты фрэйм з серыяй у 89 ачкоў, пасля чаго атрымаў шанец на атаку ў сёмай партыі, аднак спыніўся на 36 пунктах, на што яго праціўнік адказаў падыходам у 57 ачкоў і давёў матч да перамогі з лікам 5:2[відэа 3], у другі раз выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[53][54][55].

Уайлдкард раўнд
Стыў Дэвіс (48)
  Англія
5-1 Чжу Інхуэй
  Кітай
66-22, 77-7 (77), 76-16 (69), 90-9, 39-68, 75-1[хт 1]
Роберт Мілкінс (34)
  Англія
5-4 Чжоу Юэлун
  Кітай
53-2, 79-6 (79), 0-95 (58), 37-59, 73-6, 64-43, 40-94, 42-77 (54), 77-0 (61)
Джэймі Джонс (27)
  Уэльс
5-2 Лу Нін
  Кітай
62-59, 55-21, 21-80, 75-51, 0-102 (77), 65-2, 73-50
Марка Фу (26)
  Ганконг
4-5 Лю Хаацянь
  Кітай
104-5 (61), 99-29 (99), 82-13, 0-119 (112), 58-72, 50-76, 0-75, 124-0 (124), 0-76 (76)
Раян Дэй (28)
  Уэльс
5-0 Ван Юйчэнь
  Кітай
47-46, 82-35, 68-1 (68), 102-5 (102), 71-30 (71)
Марк Кінг (29)
  Англія
5-3 Чжаа Сіньтун
  Кітай
57-42, 61-14, 94-36 (62), 3-67 (55), 0-88 (80), 1-74, 69-1 (68), 71-33
1/16 фіналу
Марк Уільямс (3)
  Уэльс
5-1 Марк Дэвіс (18)
  Англія
21-76, 59-50 (53), 81-0 (67), 88-43 (88), 69-5, 67-54 (54 Дэвіс)
Мэцью Стывенс (9)
  Уэльс
2-5 Джо Пэры (22)
  Англія
4-123 (75), 131-0 (131), 0-103 (103), 41-56, 31-91 (57), 120-6 (89), 36-76 (57)

Другі дзень (18 верасня)

правіць
 
Джэймі Коўп

Выбылі:   Марк Сэлбі (1),   Фергал О’Браен (32),   Пітэр Эбдан (19),   Джымі Робертсан (52),   Лю Хаацянь,   Дамінік Дэйл (21),   Роберт Мілкінс (34),   Дзін Цзюньхуэй (10)

У першай сесіі другога гульнявога дня на Шанхай Мастэрс да сталоў выйшлі ўдзельнікі двух апошніх матчаў уайлдкард раўнда і ўдзельнікі двух матчаў 1/16 фіналу. Леташні перамоца турніру Марк Сэлбі гуляў супраць паўфіналіста шанхайскага турніру 2010 года[41] Джэймі Коўпа. 27-гадовы Коўп адкрыў лік у паядынку, пасля чаго Сэлбі, які за месяц да гэтага перамог на Пол Хантэр Класік[56], выйграў другі фрэйм з пераможным падыходам у 49 балаў. Джэймі выйграў трэцюю партыю на каляровых шарах, а пры ліку 13:51 у чацвёртым фрэйме зрабіў падыход у 30 ачкоў, пасля чаго забіў ружовы і чорны шары і павялічыў свой адрыў да двух ачкоў. Пры ліку 39:61 і каляровых шарах на стале ў пятай партыі Коўп зачысціў стол і зрабіў лік 4:1 на сваю карысць, а серыя ў 71 ачко ў шостым фрэйме прынесла яму сенсацыйную перамогу над першым нумарам рэйтынгу з лікам 5:1[відэа 4] і пяты выхад у 1/8 фіналу турніру запар[26][57]. 40-гадовы ірландзец Фергал О’Браен гуляў у ўайлдкард раўндзе супраць аматара Чэня Фэйлуна. О'Браен пакінуў за сабой стартавую партыю на апошнім чорным шары, а яго апанент зраўняў лік, узяўшы другі фрэйм на апошнім ружовым. Чэнь выйграў трэці фрэйм з пераможнай серыяй у 52 ачкі, пасля чаго дамінаваў у дзвюх наступных партыях і зрабіў лік 4:1 на сваю карысць. Ірландскі снукерыст скараціў адставанне да двух фрэймаў, узяўшы шостую партыю на каляровых шарах, а кітаец выйграў сёмы фрэйм з серыямі 59 і 55 балаў і давёў паядынак да перамогі з лікам 5:2, упершыню выйшаўшы ў 1/16 фіналу рэйтынгавага спаборніцтва[58][59]. Паўфіналіст Шанхай Мастэрс 2008 Стывен Магуайр з Шатландыі сустракаўся з 42-гадовым Пітэрам Эбданам. Англійскі гулец адкрыў лік, а 31-гадовы Магуайр, які выйграў першы этап PTC у ліпені 2012 года[60], зрабіў лік 1:1, дзякуючы брэйку ў 78 ачкоў. Пры ліку 37:55 і пяці каляровых шарах у трэцім фрэйме Эбдан, які толькі аднойчы, у 2010 годзе, праходзіў у 1/8 фіналу шанхайскага турніру[25], зачысціў стол і зноў выйшаў наперад, пасля чаго Стывен пачаў чацвёртую партыю з серыі ў 49 балаў і пазней давёў яе да перамогі. Пітэр выйграў пяты фрэйм з пераможным падыходам у 69 ачкоў, а Магуайр узяў верх у шостай партыі з серыяй у 73 і ў сёмай партыі з серыяй у 58 балаў, упершыню ў матчы выйшаўшы наперад з лікам 4:3. Пасля перамогі шатландца ў доўгім і напружаным восьмым фрэйме з лікам 72:61 ён у чацвёрты раз у сваёй кар'еры выйшаў у 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[відэа 5][61][62]. 58-ы нумар сусветнага рэйтынгу[63] Джымі Робертсан патрапіў у ўайлдкард раўндзе на Цзіня Луна, які ўжо ў чацвёрты раз атрымаў магчымасць гуляць на Шанхай Мастэрс[28]. 31-гадовы кітаец адкрыў лік, пакінуўшы за сабой першы фрэйм на каляровых шарах, пасля чаго яго праціўнік зраўняў лік. Кітайскі гулец дамінаваў у трэцяй партыі, а таксама ўзяў верх у чацвёртым фрэйме на апошнім ружовым шары. 26-гадовы Робертсан перамог у пятым фрэйме з брэйкам у 82 балы, а таксама ўзяў шостую і сёмую партыі з брэйкамі ў 46 і 49 ачкоў і выйшаў наперад у матчы з лікам 4:3. Пры ліку 27:44 і ўсіх каляровых шарах у восьмым фрэйме кітайскі аматар, які гуляў у 1/16 фіналу ў Шанхаі ў 2010 годзе[41], забіў усе шары на стале і выцягнуў фрэйм, зраўняўшы лік у паядынку, пасля чаго дамінаваў у вырашальнай партыі, пакінуўшы яе за сабой з пераможным падыходам у 44 ачкі і выйшаўшы ў 1/16 фіналу турніру[64][65].

 
Марк Кінг

У другой сесіі былі згуляны яшчэ чатыры матчы 1/16 фіналу Шанхай Мастэрс. Марк Ален з Паўночнай Ірландыі гуляў супраць Лю Хаацяня, які прайшоў праз уайлдкард раўнд. Кітайскі аматар зрабіў серыю ў 52 ачкі ў першым фрэйме і з пераможным падыходам у 33 балы адкрыў лік у паядынку, пасля чаго брэйк у 52 ачкі ў другой партыі выканаў 26-гадовы Ален, пазней давёўшы фрэйм да перамогі і зраўняўшы лік у матчы. З падыходамі ў 30 і 40 балаў Лю выйграў трэці фрэйм, вярнуўшы сабе перавагу, пасля чаго 10-ы нумар сусветнага рэйтынгу пакінуў за сабой тры наступныя партыі з серыямі ў 68, 65 і 66 ачкоў, дазволіўшы апаненту набраць толькі 10 балаў, а таксама дамінаваў у сёмым фрэйме і з лікам 5:2 у другі раз запар і ў кар'еры выйшаў у 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[66][67]. 6-ы сеяны турніру Шон Мёрфі сустракаўся з пераможцам дэбютнага розыгрышу 2007 года Дамінікам Дэйлам з Уэльса. Шон, які даходзіў да паўфінальнай стадыі ў 2009 годзе[40], адкрыў лік, перамогшы ў першай партыі, пасля чаго падвоіў сваю перавагу, дзякуючы соценнаму брэйку ў 107 балаў у другім фрэйме. Некалькі выніковых падыходаў прынеслі 30-гадоваму Мёрфі трэцяе ачко, але валійскі снукерыст выйграў чацвёрты фрэйм з брэйкам у 89 балаў і дамінаваў у пятай партыі, скараціўшы адставанне да ліку 2:3. З выдатнай серыяй у 90 ачкоў чэмпіён свету 2005 года ўзяў верх у шостым фрэйме, але яго 40-гадовы апанент адказаў брэйкамі ў 75 і 100 ачкоў у дзвюх наступных партыях і зраўняў лік, перавёўшы паядынак у вырашальную партыю. Шон Мёрфі дамінаваў у дзявятым фрэйме і з пераможным падыходам у 46 пунктаў здабыў перамогу ў матчы[відэа 6] і ў чацвёрты раз запар выйшаў у 1/8 фіналу шанхайскага рэйтынгавага турніру[19][68]. Пераможца Шанхай Мастэрс 2010 года Алістэр Картэр сустракаўся з Робертам Мілкінсам, які дайшоў да стадыі 1/8 фіналу ў 2011 годзе[42]. 33-гадовы Картэр адкрыў лік з пераможным брэйкам у 66 балаў у стартавай партыі, а таксама здзейсніў падыход у 41 ачко ў другім фрэйме, пасля чаго давёў яго да перамогі, павялічыўшы адрыў да ліку 2:0. 36-гадовы Роберт дамінаваў у трэцяй партыі, пасля чаго аформіў брэйк у 98 балаў у чацвёртым фрэйме і перамог у пятым на каляровых шарах, выйшаўшы наперад з лікам 3:2. Картэр узяў верх у шостай партыі з серыяй у 92 ачкі, а таксама набраў 41 бал у сёмым фрэйме, але пры ліку 0:50 Мілкінс зрабіў падыход у 47 ачкоў, а пазней давёў партыю да перамогі на каляровых шарах і зноў выйшаў наперад у паядынку. Алістэр выканаў серыю ў 82 балы ў восьмай партыі, зраўняўшы лік да 4:4 і пры ліку 0:42 у вырашальным фрэйме набраў 48 ачкоў за падыход і давёў партыю і матч да перамогі на каляровых шарах, у трэці раз у кар'еры выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[24][69]. Улюбёнец кітайскай публікі Дзін Цзюньхуэй гуляў супраць Марка Кінга з Англіі. 9-ы нумар рэйтынгу, які ніколі не праходзіў далей за чвэрцьфінальную стадыю на турніры[22], адкрыў лік у паядынку з серыяй у 89 балаў і выдрапаў наступны фрэйм на апошнім чорным шары, пасля чаго дамінаваў у трэцяй партыі і, дзякуючы некалькім падыходам, зрабіў лік 3:0 на сваю карысць. Пры ліку 0:33 у чацвёртым фрэйме брытанскі гулец здолеў выйграць сваё першае ачко, а таксама перамог у пятым фрэйме, зарабіўшы ў ім 35 штрафных балаў, і з серыямі ў 40 і 74 балы выйграў трэці фрэйм запар, зраўняўшы лік у матчы — 3:3. З вышэйшай серыяй у 48 балаў 25-гадовы Дзін пакінуў за сабой сёмую партыю, але Кінг дамінаваў у наступным фрэйме, зраўняўшы лік, і пры ліку 1:30 у дзявятай партыі выканаў падыход у 41 бал, а пазней давёў вырашальны фрэйм да перамогі[відэа 7], у чацвёрты раз у кар'еры выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[70][71][72].

Уайлдкард раўнд
Фергал О’Браен (32)
  Ірландыя
2-5 Чэнь Фэйлун
  Кітай
51-39, 44-55, 8-73 (52), 12-59, 43-71, 79-40, 0-114 (59, 55)
Джымі Робертсан (52)
  Англія
4-5 Цзінь Лун
  Кітай
46-67, 68-43, 21-68, 50-59, 83-45 (82), 83-28, 69-31, 44-54, 1-75
1/16 фіналу
Марк Сэлбі (1)
  Англія
1-5 Джэймі Коўп (24)
  Англія
10-64, 73-7, 48-64, 51-56, 61-66, 0-71 (71)
Стывен Магуайр (4)
  Шатландыя
5-3 Пітэр Эбдан (19)
  Англія
8-63, 87-27 (78), 55-62, 74-50, 10-114 (69), 73-4 (73), 67-18 (58), 72-61
Марк Ален (11)
  Паўночная Ірландыя
5-2 Лю Хаацянь
  Кітай
44-85 (52), 89-24 (52), 1-75, 72-5 (68), 86-0 (65), 67-5 (66), 63-22
Шон Мёрфі (6)
  Англія
5-4 Дамінік Дэйл (21)
  Уэльс
83-51, 107-0 (107), 86-19, 14-89 (89), 32-86, 90-16 (90), 1-75 (75), 0-100 (100), 75-15
Алістэр Картэр (16)
  Англія
5-4 Роберт Мілкінс (34)
  Англія
66-38 (66), 77-44, 31-68, 21-98 (98), 53-66, 92-0 (92), 51-71, 82-0 (82), 68-44
Дзін Цзюньхуэй (10)
  Кітай
4-5 Марк Кінг (29)
  Англія
89-1 (89), 65-51, 83-0, 33-61, 38-76, 31-114 (74), 75-37, 3-68, 32-71

Трэці дзень (19 верасня)

правіць
 
Сцюарт Бінэм

Выбылі:   Чэнь Фэйлун,   Том Форд (25),   Маркус Кэмбэл (23),   Стыў Дэвіс (48),   Джэймі Джонс (27),   Цзінь Лун,   Мартын Гоўлд (13),   Бары Хокінс (20)

19 верасня на Шанхайскай гранд-сцэне гуляліся 8 апошніх матчаў 1/16 фіналу турніру. Падчас дзённай сесіі 5-ы нумар рэйтынгу Ніл Робертсан гуляў супраць Чэня Фэйлуна, які прайшоў праз уайлдкард раўнд. Снукерыст з Аўстраліі, які дайшоў да паўфіналу турніру год таму[42], выйграў першую партыю з серыяй у 88 ачкоў, пасля чаго падвоіў лік, узяўшы верх у другім фрэйме на каляровых шарах. Чэнь дамінаваў у трэцяй партыі, а 30-гадовы Робертсан атрымаў перамогу ў двух наступных фрэймах з пераможнымі серыямі ў 53 і 61 ачко, зрабіўшы лік 4:1 на сваю карысць. Дзякуючы некалькім падыходам, кітайскі аматар пакінуў за сабой шостую партыю, але Ніл дамінаваў у сёмым фрэйме і скончыў матч з лікам 5:2[відэа 8], у трэці раз выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[20][73]. 12-ы нумар рэйтынгу Сцюарт Бінэм гуляў супраць 25-га сеянага Тома Форда. 29-гадовы Форд, які толькі ў другі раз патрапіў на Шанхай Мастэрс[74], выйграў стартавы фрэйм з серыямі ў 42 і 48 балаў, а таксама пакінуў за сабой другую партыю на апошнім ружовым шары. Яго апанент, які праходзіў далей за першы раўнд ва ўсіх папярэдніх розыгрышах турніру[23], узяў верх у трэцім фрэйме з брэйкам у 82 ачкі і зраўняў лік, выйграўшы чацвёртую партыю з серыямі ў 39 і 38 балаў, а таксама пры ліку 2:54 у пятым фрэйме выканаў пераможны брэйк у 71 ачко і выйшаў наперад з лікам 3:2. Том пачаў атаку ў шостай партыі, але спыніўся на 42 балах, пазней дазволіўшы Бінэму аформіць пераможную серыю ў 63 балы, але дамінаваў у сёмым фрэйме і з лепшым падыходам у 47 ачкоў скараціў адставанне да аднаго фрэйма. Вырашальны падыход у 33 ачкі ў доўгай восьмай партыі дазволіў Форду зраўняць лік у матчы, але пры ліку 0:37 у дзявятым фрэйме 36-гадовы Сцюарт зрабіў серыю ў 52 балы і пазней давёў фрэйм і матч да перамогі, у шосты раз запар выйшаўшы ў 1/8 фіналу спаборніцтва[23][75]. 8-ы нумар рэйтынгу Стывен Лі патрапіў на шатландца Маркуса Кэмбэла. 37-гадовы снукерыст з Англіі адкрыў лік з пераможнай серыяй у 52 ачкі, а 23-і сеяны Кэмбэл пакінуў за сабой другую партыю на каляровых шарах. Лі, які дайшоў да чвэрцьфіналаў у 2007 годзе[38], выйграў трэці фрэйм, але яго 39-гадовы апанент зноў зраўняў лік, пасля чаго дамінаваў у пятай партыі, узяўшы яе з пераможным падыходам у 42 балы. Лі некалькімі падыходамі перамог у шостым фрэйме, пасля чаго здзейсніў серыю ў 68 балаў у сёмай партыі і цалкам дамінаваў у восьмай, якая стала апошняй і прынесла англічаніну перамогу з лікам 5:3[відэа 9] і другі выхад у 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс у кар'еры[76][77]. 11-ы нумар рэйтынгу Рыкі Уолдэн сустракаўся з 55-гадовым ветэранам Стывам Дэвісам. 29-гадовы Уолдэн выйграў першую партыю з вырашальным брэйкам у 40 ачкоў, а шасціразовы чэмпіён свету выдрапаў другі фрэйм на дадатковым чорным шары. 48-ы сеяны турніру павёў атаку і ў трэцяй партыі, але спыніўся на 26 балах, дазволіўшы Рыкі, які сенсацыйна перамог на турніры ў 2008 годзе[39], выйграць фрэйм з вышэйшай серыяй у 53 ачкі. Уолдэн дамінаваў і ў чацвёртай партыі, пасля чаго перамог у пятым фрэйме на апошнім чорным шары, павялічыўшы свой адрыў да ліку 4:1. Пры ліку 0:29 у шостым фрэйме Дэвіс, які дайшоў да чвэрцьфіналу на Шанхай Мастэрс 2008[39], аформіў серыю ў 49 ачкоў, пасля чаго давёў партыю да перамогі падыходам у 20 балаў, а пры ліку 20:39 у сёмым фрэйме здзейсніў пераможны падыход у 35 ачкоў, скараціўшы адставанне да адной партыі. Рыкі Уолдэн меў магчымасць перамагчы ў восьмай партыі, але саступіў у пазіцыйнай барацьбе і прайграў фрэйм на каляровых шарах, але ў дзявятым фрэйме выканаў брэйк у 92 ачкі і з лікам 5:4 у трэці раз выйшаў у 1/8 фіналу турніру[78][79][80].

 
Раян Дэй

У вячэрняй сесіі гулялі 4-ы нумар рэйтынгу Джон Хігінс з Шатландыі і дэбютант турніру Джэймі Джонс, які быў пасеяны пад 27-м нумарам. 24-гадовы валійскі снукерыст выйграў першы фрэйм з пераможнай серыяй у 68 балаў, а Хігінс, які дайшоў да паўфінальнай стадыі на Шанхай Мастэрс 2009[40], пакінуў за сабой другую партыю з серыямі ў 38 і 32 ачкі. Джэймі выйграў трэці фрэйм з вышэйшым брэйкам у 42 балы, пасля чаго пры ліку 7:40 у чацвёртай партыі 37-гадовы шатландзец зрабіў серыю ў 42 ачкі і давёў фрэйм да перамогі, зноў зраўняўшы лік — 2:2. У трох наступных фрэймах чатырохразовы чэмпіён свету дазволіў апаненту набраць толькі 1 ачко, выйграўшы іх з серыямі ў 80, 95 і 70 балаў і ў пяты раз выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[відэа 10][81][82]. Іншы шатландскі гулец Грэм Дот, пасеяны на спаборніцтве пад 12-м нумарам, сустракаўся з аматарам з Кітая Цзінем Лунам. 35-гадовы брытанец адкрыў лік з брэйкам у 62 балы, пасля чаго выйграў другую партыю з серыяй у 56 ачкоў і дамінаваў у трэцім фрэйме, павялічыўшы свой адрыў да ліку 3:0. Яго апанент пакінуў за сабой чацвёртую партыю з падыходамі ў 54 і 38 ачкоў, а таксама быў мацней у пятым фрэйме, скараціўшы адставанне да аднаго бала, аднак Дот, які дайшоў да паўфіналу шанхайскага турніру ў 2007 годзе[38], дамінаваў у дзвюх наступных партыях і давёў паядынак да перамогі з лікам 5:2, у трэці раз выйшаўшы ў 1/8 фіналу Шанхай Мастэрс[83][84]. 13-ы сеяны турніру Мартын Гоўлд гуляў супраць валійца Раяна Дэя. 32-гадовы Дэй, які займаў 26-ы радок у сусветным рэйтынгу[63], перамог у стартавай партыі на апошнім ружовым шары, пасля чаго выйграў другі і трэці фрэймы з брэйкамі ў 62 і 130 балаў, аднак яго праціўнік, які два разы, у 2010 і 2011 гадах, праходзіў у 1/8 фіналу спаборніцтва[41][42], аформіў серыю ў 72 ачкі ў наступнай партыі, а таксама выйграў пяты і шосты фрэймы з пераможнымі брэйкамі ў 46 і 78 балаў, зраўняўшы лік у матчы. 31-гадовы Гоўлд дамінаваў і ў сёмай партыі, зрабіўшы лік 4:3 на сваю карысць, але фіналіст Шанхай Мастэрс 2007 года аформіў сэнчуры-брэйк у 103 балы ў восьмым фрэйме і дамінаваў у вырашальнай партыі, скончыўшы матч з лікам 5:4 на сваю карысць і ў чацвёрты раз у кар'еры дайшоў да 1/8 фіналу спаборніцтва[27][85]. Другі нумар рэйтынгу Джад Трамп сустракаўся з 20-м сеяным Бары Хокінсам, які толькі аднойчы, у 2009 годзе, праходзіў у другі раўнд плэй-оф на Шанхай Мастэрс[86]. 33-гадовы Хокінс дамінаваў у першай партыі, пасля чаго ў другім фрэйме здолеў адыграцца пасля брэйка праціўніка ў 52 балы і выйграць партыю на каляровых шарах, а таксама зрабіў серыю ў 51 ачко ў трэцім фрэйме, а пазней зноў давёў яго да перамогі на каляровых шарах, павялічыўшы свой адрыў да ліку 3:0. 24-гадовы Трамп, які яшчэ ніколі не праходзіў далей за 1/16 фіналу шанхайскага турніру[87], дамінаваў у чацвёртай партыі, пасля чаго выйграў яшчэ тры фрэймы з серыямі ў 58, 63 і 77 балаў, дазволіўшы апаненту набраць у іх толькі 25 ачкоў, і выйшаў наперад у матчы. Фіналіст чэмпіянату свету 2011 года працягваў сваё дамінаванне ў гульне і выйграў пятую партыю запар, скончыўшы матч з лікам 5:3 на сваю карысць[відэа 11] і ўпершыню выйшаўшы ў 1/8 фіналу спаборніцтва[87][88][89].

1/16 фіналу
Ніл Робертсан (7)
  Аўстралія
5-2 Чэнь Фэйлун
  Кітай
88-0, 70-56, 4-63, 66-14 (53), 97-18 (61), 0-73, 78-13
Сцюарт Бінэм (15)
  Англія
5-4 Том Форд (25)
  Англія
36-90, 50-68, 90-30 (82), 77-30, 79-54 (71), 71-42 (63), 12-74, 44-56, 75-41 (52)
Стывен Лі (8)
  Англія
5-3 Маркус Кэмбэл (23)
  Шатландыя
94-0 (52), 55-64, 58-30, 37-66, 34-104, 77-44, 69-9 (68), 58-0
Рыкі Уолдэн (14)
  Англія
5-4 Стыў Дэвіс (48)
  Англія
78-1, 70-77, 75-26 (53), 82-24, 62-55, 29-69, 39-55, 51-73, 92-0 (92)
Джон Хігінс (5)
  Шатландыя
5-2 Джэймі Джонс (27)
  Уэльс
29-72 (68), 76-25, 5-86, 67-40, 80-0 (80), 95-0 (95), 74-1 (70)
Грэм Дот (12)
  Шатландыя
5-2 Цзінь Лун
  Кітай
93-44 (62), 65-13 (56), 85-26, 46-96 (54), 38-66, 57-18, 68-0
Мартын Гоўлд (13)
  Англія
4-5 Раян Дэй (28)
  Уэльс
50-58, 16-87 (62), 0-135 (130), 80-12 (72), 71-37, 78-1 (78), 82-0, 7-103 (103), 13-75
Джад Трамп (2)
  Англія
5-3 Бары Хокінс (20)
  Англія
39-71, 56-65 (52 Трамп), 54-69 (51 Хокінс), 67-39, 83-8 (58), 74-16 (63), 77-1 (77), 62-17

Чацвёрты дзень (20 верасня)

правіць
 
Алістэр Картэр

Выбылі:   Стывен Магуайр (4),   Джэймі Коўп (24),   Ніл Робертсан (7),   Рыкі Уолдэн (14),   Раян Дэй (28),   Стывен Лі (8),   Марк Ален (11),   Марк Кінг (29)

20 верасня на Шанхай Мастэрс праходзілі гульні 1/8 фіналу турніру. Пераможца Шанхай Мастэрс 2010 года[41] Алістэр Картэр гуляў супраць 4-га сеянага турніру Стывена Магуайра з Шатландыі. Англічанін пакінуў за сабой дзве першыя партыі з пераможнымі серыямі ў 50 і 42 ачкі, пасля чаго дамінаваў у трэцяй партыі і павялічыў адрыў да ліку 3:0. У чацвёртым фрэйме 16-ы нумар рэйтынгу[63] Картэр выканаў сэнчуры ў 120 балаў, а выйграўшы пятую партыю з вышэйшым падыходам у 41 бал, усталяваў разгром апанента з лікам 5:0 і ў другі раз пасля пераможнага 2010 года выйшаў у чвэрцьфінал спаборніцтва[24]. Пры гэтым Стывен Магуайр за ўвесь матч набраў толькі 33 ачкі, 27 з якіх у апошнім фрэйме[90]. Паўфіналіст шанхайскага турніру 2010 года[41] Джэймі Коўп, які перайграў дзеючага пераможцу Марка Сэлбі ў першым раўндзе[65], сустракаўся з сваім суайчыннікам Сцюартам Бінэмам. Сцюарт, які дайшоў да фіналу першага рэйтынгавага турніру ў сезоне, Усі Класік[91], выйграў першую партыю з падыходамі ў 36 і 26 ачкоў, пасля чаго зрабіў брэйк у 78 балаў і падвоіў лік у паядынку. Коўп дамінаваў у трэцяй партыі, скараціўшы адставанне да аднаго фрэйма, але Бінэм выйграў чацвёртую партыю з пераможным падыходам у 44 ачкі, пры ліку 51:55 у пятым фрэйме забіў апошнія ружовы і чорны, зрабіўшы лік 4:1 на сваю карысць, а брэйк у 89 ачкоў у шостай партыі прынёс Сцюарту Бінэму перамогу і другі чвэрцьфінал турніру пасля 2007 года[відэа 12][23][92]. 38-гадовы Джо Пэры гуляў супраць леташняга паўфіналіста спаборніцтва[42] Ніла Робертсана. Джо ўзяў верх у стартавай партыі з серыямі ў 43 і 37 ачкоў, пасля чаго павялічыў свой адрыў да ліку 3:0, дзякуючы брэйкам у 67 і 75 балаў. 24-ы нумар сусветнага рэйтынгу дамінаваў і ў чацвёртым фрэйме, узяўшы яго з падыходам у 47 ачкоў, а ў пятай партыі аформіў яшчэ адну паўсоценную серыю, 61 бал, а пазней давёў фрэйм і матч да перамогі з сухім лікам, 5:0, і ўпершыню выйшаў у 1/4 фіналу Шанхай Мастэрс[53][93]. Фіналіст леташняга розыгрышу Шанхай Мастэрс[42] Марк Уільямс гуляў супраць Рыкі Уолдэна, які перамог у Шанхаі ў 2008 годзе[39]. 37-гадовы Уільямс пакінуў за сабой першы фрэйм з серыяй у 48 балаў, прайграваючы 0:40, а Уолдэн выканаў брэйк у 95 балаў у другой партыі і зраўняў лік. Двухразовы чэмпіён свету дамінаваў у трэцім фрэйме, пасля чаго Рыкі, які за тыдзень да гэтага дайшоў да фіналу запрашальнага турніру General Cup у Ганконгу[94], аформіў сэнчуры-брэйк у 112 балаў у чацвёртай партыі і зрабіў лік 2:2. Марк Уільямс, які займаў трэці радок у рэйтынгу, выйграў пяты фрэйм з серыяй у 67 ачкоў, пасля чаго дамінаваў у шостай партыі і з пераможным брэйкам у 47 балаў у сёмым фрэйме скончыў матч перамогай з лікам 5:2[відэа 13] і ў трэці раз выйшаў у чвэрцьфінал гэтага спаборніцтва на Джо Пэры[18], дазволіўшы апаненту набраць толькі 25 ачкоў у трох апошніх партыях[95][96].

 
Грэм Дот

Падчас другой сесіі чацвёртага гульнявога дня былі згуляны яшчэ чатыры матчы другога раўнда турніру. 4-ы нумар рэйтынгу[63] Джон Хігінс гуляў супраць Раяна Дэя, які тройчы даходзіў да чвэрцьфіналаў у Шанхаі з 2007 па 2009 гады[27]. Шатландскі снукерыст выйграў першы фрэйм з пераможнай серыяй у 57 балаў, пасля чаго адыграў другую партыю на каляровых шарах пасля ліка 0:40 і з падыходамі ў 44 і 24 ачкі пакінуў за сабой трэці фрэйм, зрабіўшы лік 3:0 на сваю карысць. Фіналіст Шанхай Мастэрс 2007 года, які выканаў тры соценныя серыі ў папярэдніх матчах спаборніцтва, не здолеў увайсці ў гульню ў той час як Хігінс узяў чацвёртую партыю з вышэйшым падыходам у 46 балаў і пяты фрэйм з серыяй у 53 ачкі, скончыўшы матч з лікам 5:0 і ў трэці раз выйшаўшы ў 1/4 фіналу Шанхай Мастэрс на Алістэра Картэра[81][97]. 8-ы сеяны турніру Стывен Лі, які дайшоў да чвэрцьфіналу Шанхай Мастэрс у 2007 годзе[38], сустракаўся з шатландцам Грэмам Дотам. 14-ы нумар рэйтынгу перамог у трох першых нізкавыніковых фрэймах, пасля чаго выйграў чацвёртую партыю з серыямі ў 51 і 74 ачкі, зрабіўшы лік 4:0 на сваю карысць. Стывен, які дайшоў да фіналу азіяцкага этапу PTC у пачатку сезона[98], размачыў лік, пакінуўшы за сабой пяты фрэйм з брэйкам у 61 бал, але Грэм Дот дамінаваў у шостай партыі і з лікам 5:1 у трэці раз выйшаў у чвэрцьфінальную стадыю Шанхай Мастэрс[83][99]. 10-ы нумар рэйтынгу[63] Марк Ален з Паўночнай Ірландыі гуляў супраць 2-га сеянага Джада Трампа. 26-гадовы Ален выйграў першы фрэйм з пераможнай серыяй у 50 балаў, пасля чаго ўзяў верх у другой партыі з падыходамі ў 33 і 29 ачкоў, падвоіўшы лік. Трамп выйграў трэці фрэйм з сэнчуры-брэйкам у 112 балаў, пасля чаго ўзяў чацвёрты фрэйм з пераможным падыходам у 30 ачкоў і пятую партыю з серыяй у 57 балаў, выйшаўшы наперад у матчы. 23-гадовы прадстаўнік Англіі дамінаваў у шостым фрэйме і пры ліку 10:33 у сёмай партыі зрабіў два падыходы ў 26 і 24 ачкі і скончыў матч на сваю карысць з лікам 5:2[відэа 14], здзейсніўшы другі камбэк запар пасля матча першага раўнда супраць Бары Хокінса і ўпершыню выйшаўшы ў чвэрцьфінал Шанхай Мастэрс на Грэма Дота[87][100]. Леташні паўфіналіст спаборніцтва[42] Марк Кінг гуляў супраць 6-га сеянага Шона Мёрфі. 30-гадовы Мёрфі, які дайшоў да фіналу чэмпіянату свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі ў ліпені[101], узяў першы фрэйм з серыяй у 72 ачкі, пасля чаго выйграў другую партыю, атрымаўшы ў ёй 39 штрафных балаў, а таксама выйграў трэці фрэйм з брэйкам у 86 ачкоў, зрабіўшы лік 3:0 на сваю карысць. Кінг пакінуў за сабой чацвёртую партыю з соценнай серыяй у 114 балаў, пасля чаго набраў 55 ачкоў у пачатку пятага фрэйма і пазней давёў яго да перамогі, скараціўшы адставанне да аднаго ачка, але Шон дамінаваў у шостай партыі і зрабіў лік 4:2 на сваю карысць. З падыходамі ў 30 і 39 ачкоў Марк Кінг узяў верх у сёмым фрэйме, але былы трэці нумар сусветнага рэйтынгу выйграў восьмы фрэйм з серыямі ў 37 і 41 ачко і з лікам 5:3 у трэці раз выйшаў у 1/4 фіналу турніру на Сцюарта Бінэма[відэа 15][19][102][103].

1/8 фіналу
Алістэр Картэр (16)
  Англія
5-0 Стывен Магуайр (4)
  Шатландыя
81-0 (50), 66-5, 62-1, 122-0 (120), 67-27
Джэймі Коўп (24)
  Англія
1-5 Сцюарт Бінэм (15)
  Англія
1-66, 0-78 (78), 67-1, 32-67, 55-64, 4-89 (89)
Джо Пэры (22)
  Англія
5-0 Ніл Робертсан (7)
  Аўстралія
96-20, 80-9 (67), 79-9 (75), 73-9, 74-35 (61)
Марк Уільямс (3)
  Уэльс
5-2 Рыкі Уолдэн (14)
  Англія
83-46, 7-121 (95), 70-39, 5-116 (112), 67-0 (67), 67-9, 66-16
Джон Хігінс (5)
  Шатландыя
5-0 Раян Дэй (28)
  Уэльс
68-1 (57), 65-55, 68-35, 68-26, 80-0 (27)
Стывен Лі (8)
  Англія
1-5 Грэм Дот (12)
  Шатландыя
22-47, 27-58, 39-59, 0-125 (51, 74), 67-1 (61), 23-79
Марк Ален (11)
  Паўночная Ірландыя
2-5 Джад Трамп (2)
  Англія
82-6 (50), 62-35, 0-108 (108), 22-66, 17-66 (57), 30-69, 33-64
Марк Кінг (29)
  Англія
3-5 Шон Мёрфі (6)
  Англія
25-72 (72), 52-93, 14-86 (86), 118-9 (114), 83-33 (55), 18-62, 77-10, 0-78

Пяты дзень (21 верасня)

правіць
 
Марк Уільямс

Выбылі:   Джо Пэры (22),   Алістэр Картэр (16),   Сцюарт Бінэм (15),   Грэм Дот (12)

21 верасня на Шанхай Мастэрс 2012 праходзілі чвэрцьфінальныя матчы спаборніцтва: два падчас дзённай сесіі і два падчас вячэрняй. Такім чынам, колькасць сталоў на арэне была скарочана з чатырох да двух. Марк Уільямс, які дайшоў да фіналу турніру 2011 года, дзе саступіў Марку Сэлбі з лікам 9:10[104], сустракаўся з 22-м сеяным Джо Пэры. Снукерысты 6 разоў гулялі на рэйтынгавых турнірах, і ў чатырох выпадках перамогу святкаваў валійскі гулец, уключаючы іх апошні матч на рэйтынгавым узроўні ў чвэрцьфінале German Masters 2011, дзе Уільямс перамог з лікам 5:1. За паўтара месяцы да Шанхай Мастэрс Марк і Джо гулялі паміж сабой у чвэрцьфінале міні-рэйтынгавага спаборніцтва ў Глостэры, дзе Пэры выйграў у праціўніка з лікам 4:1[105]. 38-гадовы англічанін выйграў стартавы фрэйм з серыяй у 72 ачкі, пасля чаго пачаў атаку ў другой партыі, але спыніўся на 30 балах, дазволіўшы Уільямсу зраўняць лік у паядынку, дзякуючы двум выніковым падыходам. Валійскі снукерыст пакінуў за сабой і трэці фрэйм, выйшаўшы наперад з лікам 2:1, аднак яго апанент, які ўпершыню дайшоў да чвэрцьфінальнай стадыі на Шанхай Мастэрс[53], выйграў чацвёртую партыю з вышэйшым брэйкам у 46 ачкоў і пятую партыю з серыямі ў 45 і 42 балы, зрабіўшы лік 3:2 на сваю карысць. 37-гадовы Уільямс, які ў трэці раз дайшоў да 1/4 фіналу шанхайскага рэйтынгавага турніру[18], выйграў шосты фрэйм з серыяй у 49 балаў, а таксама дамінаваў у сёмай партыі, пасля чаго Пэры аформіў тотал-клірэнс у 131 бал у восьмай партыі (відэа) і, зраўняўшы лік у матчы, перавёў вырашэнне пераможцы ў дзявяты фрэйм. Двухразовы чэмпіён свету з Уэльса скарыстаўся сваёй магчымасцю мачаць атаку ў вырашальнай партыі і, набраўшы 75 ачкоў, перамог у матчы з лікам 5:4[відэа 16], у другі раз запар выйшаўшы ў паўфінальную стадыю Шанхай Мастэрс[18][106].

 
Шон Мёрфі

У другім матчы першай сесіі 5-ы сеяны Джон Хігінс, гуляў з Алістэрам Картэрам, які ў фінале Шанхай Мастэрс 2010 года перамог Джэймі Бёрнэта з лікам 10:7, атрымаўшы другі рэйтынгавы тытул у сваёй кар'еры[107]. З 16 папярэдніх матчаў паміж гульцамі Джон атрымаў 12 перамог, уключаючы выйгрышы ва ўсіх шасці рэйтынгавых паядынках[108]. Шатландскі снукерыст, які дайшоў да паўфіналу Шанхай Мастэрс 2009 года, дзе саступіў Роні О’Салівану з лікам 1:6[40], адкрыў лік, выканаўшы соценную серыю ў 103 ачкі ў стартавым фрэйме, пасля чаго павялічыў свой адрыў, дзякуючы пераможныму брэйку ў 69 балаў у другой партыі. Картэр выйграў трэці фрэйм на каляровых шарах, аднак яго апанент выканаў пераможную серыю ў 57 балаў у чацвёртым фрэйме і выйграў пятую партыю з падыходамі ў 25 і 23 ачкі, зрабіўшы лік 4:1 на сваю карысць. Пасля атакі прадстаўніка Англіі ў шостым фрэйме, якая спынілася на 41 ачку, 37-гадовы Джон Хігінс зрабіў падыход у 60 балаў, але дазволіў праціўніку перамагчы ў партыі на каляровых шарах, а таксама выйграць сёмы фрэйм з падыходамі ў 43 і 35 ачкоў і скараціць адставанне да адной партыі, пасля чаго дамінаваў у восьмым фрэйме і скончыў паядынак перамогай з лікам 5:3[відэа 17], у другі раз выйшаўшы ў паўфінал Шанхай Мастэрс і ўпершыню пасля чэмпіянату свету 2011 года выйшаўшы ў паўфінальную стадыю рэйтынгавага спаборніцтва[81][109][110].

У другой сесіі пятага гульнявога дня да стала выйшлі 15-ы сеяны Сцюарт Бінэм і Шон Мёрфі, які дайшоў да паўфіналу Шанхай Мастэрс у 2009 годзе, дзе прайграў Ляну Вэньбо з Кітая з лікам 5:6[40]. Да гэтага снукерысты правялі паміж сабой 10 сустрэч, 7 з якіх выйграў Мёрфі, аднак у чатырох рэйтынгавых матчах гульцы атрымалі па дзве перамогі, а Бінэм перамог у апошнім паядынку рэйтынгавага ўзроўню ў паўфінале адкрытага чэмпіянату Аўстраліі 2011 года з лікам 6:2[111]. Аднак у гэтым матчы 6-ы сеяны турніру адразу пачаў усталёўваць сваю перавагу, выйграўшы два першыя фрэймы з серыямі ў 50 і 49 балаў і трэцюю партыю з падыходамі ў 27 і 46 ачкоў, пасля чаго давёў адрыў да ліку 4:0, выйграўшы чацвёрты фрэйм з серыяй у 72 ачкі. Сцюарт Бінэм, які быў у чвэрцьфінале Шанхай Мастэрс у 2007 годзе, дзе прайграў Марку Сэлбі з лікам 0:5[38], размачыў лік, узяўшы пятую партыю на каляровых шарах, а 30-гадовы Мёрфі выканаў брэйк у 84 балы ў шостым фрэйме і з лікам 5:1 у другі раз выйшаў у паўфінал шанхайскага турніру на Джона Хігінса[відэа 18][19][112]. У гэты ж час 35-гадовы Грэм Дот з Шатландыі гуляў супраць другога нумара сусветнага рэйтынгу[63] Джада Трампа. Снукерысты пяць разоў перасякаліся паміж сабой і ў трох выпадках мацней быў Трамп, уключаючы іх адзіны рэйтынгавы і апошні матч у чвэрцьфінале чэмпіянату свету 2011 года, да фіналу якога дайшоў малады англічанін. Да гэтага Дот два разы ўпэўнена перамагаў Джада на міні-рэйтынгавых спаборніцтвах[113]. Трамп адкрыў лік, выйграўшы першую партыю з серыяй у 73 балы, пасля чаго пакінуў за сабой і другі фрэйм на каляровых шарах. Снукерыст з Шатландыі скараціў адставанне, узяўшы верх у трэцім фрэйме з серыямі ў 32 і 42 ачкі, а 23-гадовы Трамп, які ўпершыню прайшоў далей за 1/16 фіналу на Шанхай Мастэрс[87], узяў чацвёртую і пятую партыі з брэйкамі ў 63 і 52 ачкі і зрабіў лік 4:1 на сваю карысць. Грэм Дот, які дайшоў да 1/2 фіналу дэбютнага розыгрышу Шанхай Мастэрс у 2007 годзе, дзе з лікам 2:6 саступіў Раяну Дэю[38], дамінаваў у шостай партыі, пасля чаго выйграў сёмы фрэйм з пераможнай серыяй у 60 балаў і восьмую партыю з соценным брэйкам у 108 ачкоў (відэа), пакінуўшы за сабой тры фрэймы запар і зраўняўшы лік у матчы — 4:4. У вырашальным фрэйме Джад Трамп атрымаў магчымасць павесці пераможную атаку і, аформіўшы соценны брэйк у 101 бал, прадухіліў пераможны камбэк апанента і з лікам 5:4 выйшаў у 1/2 фіналу на Марка Уільямса[відэа 19], упершыню дайшоўшы да паўфіналу рэйтынгавага турніру пасля чэмпіянату Вялікабрытаніі 2011 года[87][114][115].

21 верасня. Рэферы: Чжу Ін
Марк Уільямс (3)
  Уэльс
5-4 Джо Пэры (22)
  Англія
20-73 (72), 68-30, 72-37, 36-63, 1-91, 78-4, 69-15, 0-131 (131), 79-1 (75)
Соценныя серыі: Пэры: 131
21 верасня. Рэферы: Брэндан Мур
Джон Хігінс (5)
  Шатландыя
5-3 Алістэр Картэр (16)
  Англія
103-0 (103), 91-0 (69), 19-50, 78-1 (57), 56-15, 60-73 (60 Хігінс), 1-82, 80-0
Соценныя серыі: Хігінс: 103
21 верасня. Рэферы: Чжэн Вэйлі
Сцюарт Бінэм (15)
  Англія
1-5 Шон Мёрфі (6)
  Англія
9-75 (50), 33-89, 0-80, 1-72 (72), 66-31, 0-100 (84)
21 верасня. Рэферы: Дэн Шыхаа
Грэм Дот (12)
  Шатландыя
4-5 Джад Трамп (2)
  Англія
11-81 (73), 44-61, 75-12, 38-86 (63), 7-76 (52), 68-29, 111-16 (60), 109-0 (108), 0-126 (101)
Соценныя серыі: Дот: 108; Трамп: 101

Шосты дзень (22 верасня)

правіць
 
Джад Трамп

Выбылі:   Марк Уільямс (3),   Шон Мёрфі (6)

22 верасня на Шанхайскай гранд-сцэне праходзілі два паўфінальныя матчы Шанхай Мастэрс 2012 на працягу дзвюх сесій за адным гульнявым сталом. У адрозненне ад папярэдніх раўндаў матчы 1/2 фіналу гуляліся да 6 перамог у фрэймах. Першымі на арэну выйшлі трэці нумар рэйтынгу[63] Марк Уільямс з Уэльса і 23-гадовы Джад Трамп, які займаў другі радок у сусветным рэйтынгу[63]. У дзвюх з трох папярэдніх сустрэч снукерыстаў Джад атрымаў перамогі, уключаючы адзіны рэйтынгавы матч у кваліфікацыі да чэмпіянату Бахрэйна 2008 года, які прадстаўнік Англіі выйграў з лікам 5:2[124]. Пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі 2011 года пакінуў за сабой дзве першыя партыі з брэйкамі ў 62 і 82 ачкі, пасля чаго правёў атаку ў 53 балы ў трэцім фрэйме, але памыліўся, дазволіўшы свайму 37-гадоваму апаненту зачысціць стол да ружовага шара серыяй у 79 ачкоў і скараціць адставанне. Англічанін працягваў наступ і ўзяў верх у трох наступных партыях з брэйкамі ў 76, 62 і 82 ачкі, дазволіўшы валійцу набраць толькі 3 ачкі ў трох фрэймах і зрабіўшы лік 5:1 на сваю карысць. Трамп пачаў атаку ў сёмай партыі і наблізіўся да перамогі ў паядынку, але спыніўся на 53 балах, пасля чаго леташні фіналіст спаборніцтва Марк Уільямс правёў зваротны брэйк у 66 балаў, зноў зачысціўшы стол да ружовага шара. У восьмым фрэйме Уільямс зрабіў серыю ў 54 балы, а пасля зваротнага падыходу яго апанента ў 48 ачкоў давёў партыю да перамогі на каляровых шарах, а пазней пакінуў за сабой дзявяты фрэйм, скараціўшы сваё адставанне да ліку 4:5, аднак снукерыст з Брысталя выканаў два падыходы ў 25 і 58 балаў у дзясятай партыі і з лікам 6:4 стаў першым фіналістам турніру[відэа 20][125][126][127].

У другім паўфінальным матчы сустракаліся 6-ы нумар рэйтынгу[63] Шон Мёрфі і Джон Хігінс з Шатландыі, які на момант турніру займаў 4-ы нумар у сусветным рэйтынгу[63]. Да гэтага снукерысты 18 разоў перасякаліся паміж сабой і выйгралі па 9 матчаў. Хігінс перамагаў у трох з пяці рэйтынгавых паядынках, уключаючы фінал чэмпіянату свету 2009 года (18:9), а Шон Мёрфі быў мацней у апошніх буйных матчах паміж гульцамі — у чвэрцьфінале адкрытага чэміянату Кітая 2011 (5:2) і ў паўфінале Мастэрс 2012 (6:4)[128]. Снукерыст з Англіі адкрыў лік, выйграўшы першы фрэйм з серыямі ў 60 і 59 ачкоў, а яго праціўнік выйграў дзве наступныя партыі з брэйкамі ў 82 і 66 балаў і выйшаў наперад у матчы. Шон зрабіў серыю ў 53 балы ў чацвёртым фрэйме, а пазней давёў яго да перамогі, а таксама дамінаваў у пятай партыі і зрабіў лік 3:2 на сваю карысць. Пасля гэтага шатландскі снукерыст перахапіў ініцыятыву і выйграў шосты фрэйм з серыямі ў 70 і 41 ачко, сёмую партыю з падыходамі ў 35 і 94 балы, восьмую партыю з найвышэйшай серыяй на турніры ў 135 ачкоў (відэа) і дзявяты фрэйм з брэйкам у 54 і пераможным падыходам у 23 балы, дазволіўшы праціўніку набраць у іх толькі 29 пунктаў і давёўшы паядынак да перамогі з лікам 6:3[відэа 21]. Такім чынам, Хігінс, як і яго будучы апанент Джад Трамп, упершыню выйшаў у фінал Шанхай Мастэрс[81][129][126][130][131][132].

22 верасня. Рэферы: Мікаэла Таб
Марк Уільямс (3)
  Уэльс
4–6 Джад Трамп (2)
  Англія
21-67 (62), 0-82 (82), 79-53 (53 Трамп, 79), 1-76 (76), 2-76 (62), 0-82 (82), 66-53 (53 Трамп, 66), 74-52 (54), 70-35, 0-83 (58)
22 верасня. Рэферы: Брэндан Мур
Шон Мёрфі (6)
  Англія
3–6 Джон Хігінс (5)
  Шатландыя
127-8 (60, 59), 0-82 (82), 0-82 (66), 88-27 (53), 67-56, 8-111 (70), 0-129 (94), 0-135 (135), 21-77 (54)
Соценныя серыі: Хігінс: 135

Сёмы дзень (23 верасня)

правіць
 
Пераможца турніру Джон Хігінс

Выбыў:   Джад Трамп (2)

23 верасня 2012 года на Шанхайскай гранд-сцэне адбыўся фінальны паядынак Шанхай Мастэрс 2012 года паміж фіналістамі чэмпіянату свету 2011 года Джонам Хігінсам з Шатландыі і 23-гадовым англічанінам Джадам Трампам. За сваю кар'еру, якая доўжыцца з 1992 года 37-гадовы шатландзец выйграў чатыры чэмпіянаты свету, тры чэмпіянаты Вялікабрытаніі і два турніры Мастэрс, а таксама яшчэ 18 іншых рэйтынгавых турніраў[118]. З сезона 1996/1997 да сезона 2011/2012 ён не апускаўся ў рэйтынгу ніжэй за шостую пазіцыю і ў суме амаль чатыры гады знаходзіўся на першым радку сусветнага рэйтынгу снукерыстаў[118]. У пачатку сезона 2010/2011 Хігінс быў дыскваліфікаваны на 6 месяцаў, а пасля вяртання да сталу быў дамінуючым гульцом у другой палове сезона, выйграўшы тры рэйтынгавыя турніры, сярод якіх чэмпіянат Вялікабрытаніі[136] і чэмпіянат свету[137]. Сезон 2011/2012 Джон правёў няўдала, толькі два разы дайшоўшы да 1/4 фіналу на рэйтынгавых спаборніцтвах[138], і фінал Шанхай Мастэрс стаў яго першым рэйтынгавым фіналам пасля чэмпіянату свету 2011 года і шанцам вярнуцца ў топ-3 рэйтынгу ў выпадку перамогі. Трамп, які ўвайшоў у лік прафесіяналаў у 2005 годзе, стаў адным з снукерных лідараў у канцы сезона 2010/2011, калі выйграў свой першы рэйтынгавы тытул на адкрытым чэмпіянаце Кітая[139] і дайшоў да фіналу чэмпіянату свету[140]. У наступным сезоне ён перамог на чэмпіянаце Вялікабрытаніі[141] і дайшоў да паўфіналу Мастэрс[142], пасля чаго не праходзіў далей за стадыю 1/4 фіналу на рэйтынгавых спаборніцтвах, аднак падчас турніру займаў другі нумар у сусветным рэйтынгу[63]. Снукерысты сустракаліся адзін з адным дзесяць разоў і ў шасці выпадках перамогу святкаваў Хігінс, уключаючы абедзве рэйтынгавыя сустрэчы ў паўфінале Гран-пры 2008 года (6:4) і ў фінале чэмпіянату свету 2011 года (18:15). У сваю чаргу Трамп перайграў свайго апанента ў чвэрцьфінале міні-рэйтынгавага адкрытага чэмпіянату Антверпена ў 2011 годзе[143].

«Неверагодная перамога, я прайграваў Джаду 2-7 і перамог 10-9. Няма слоў, каб перадаць усю гаму пачуццяў. У першай сесіі ён раздушыў мяне, але я ўсё яшчэ верыў, што атрымаю маленькі шанец, калі пакажу сваю гульню пасля перапынку. Гэта адна з лепшых перамог у маёй кар'еры».

«Я мог бы перамагчы 10-8, але адчуў ціск і зрабіў дрэнны выхад з рудога шара на сіні, нервы. У апошнім фрэйме я пайшоў на дальні чырвоны і забіў яго, мне было вельмі прыемна рабіць клірэнс».

«Джад пацярпеў цяжкае паражэнне. Ва ўсіх у нас былі такія паражэнні, але ён заваюе яшчэ шмат тытулаў. Калі вы зможаце стаць мацней пасля такога ўдару, значыць, вы і ёсць вялікі чэмпіён. Яго стыль нагадвае Алекса Хігінса, Джымі Уайта і Роні О`Салівана, ён выдатна падыходзіць снукеру».

Ужо ў першым фрэйме малады англічанін зрабіў спробу аформіць максімальны брэйк, аднак, забіўшы 14 чырвоных і 14 чорных шароў, памыліўся на апошнім чырвоным і з серыяй у 112 балаў выйграў стартавую партыю (відэа). З падыходамі ў 41 і 80 ачкоў Трамп падвоіў лік у паядынку, а з пераможным брэйкам у 74 балы зрабіў лік 3:0 на сваю карысць у той час, як яго апанент не забіў ніводнага шара ў трох фрэймах. У чацвёртай партыі пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі 2011 года аформіў яшчэ адзін сэнчуры-брэйк, 111 ачкоў (відэа), а ў пачатку пятай партыі набраў 59 балаў, пасля чаго Джон Хігінс спрабаваў адыграцца, але Джад давёў фрэйм да перамогі на каляровых шарах і павялічыў свой адрыў да ліку 5:0. Шатландскі снукерыст атрымаў магчымасць павесці атаку ў шостай партыі і, выкарыстаўшы свой шанец, аформіў максімальны брэйк у 147 ачкоў (відэа), які стаў шостым у кар'еры Хігінса і першым з 2004 года, а таксама трэцім у сезоне, шостым у 2012 годзе і 91-м у гісторыі снукера. У фінале першага рэйтынгавага турніру сезона, Усі Класік, Сцюарт Бінэм таксама выканаў максімум, а сам Джон рабіў максімальны брэйк на кубку LG у 2003 годзе. Апроч гэтых гульцоў, максімальны брэйк у рэйтынгавым фінале ўдавалася здзяйсніць толькі Стывену Хендры. Паводле правілаў пераходу прыза за максімальную серыю, Хігінс атрымаў за гэтае дасягненне £10,000[7][146]. Аднак серыя ў 147 балаў не пераламіла ходу сустрэчы: Трамп зрабіў падыход у 51 ачко ў сёмым фрэйме, пасля чаго давёў яго да перамогі і вярнуў сабе перавагу ў пяць ачкоў. У пачатку восьмай партыі прадстаўнік Англіі зноў аформіў падыход у 51 бал, а яго праціўнік сумеў выйграць партыю на каляровых шарах, аднак Джад Трамп дамінаваў у дзявятым фрэйме і з серыяй у 53 ачкі скончыў першую гульнявую сесію з лікам 7:2 на сваю карысць[147].

У пачатку другой сесіі чатырохразовы чэмпіён свету аформіў брэйкі ў 89 і 74 пункты, што дазволіла яму скараціць адставанне да ліку 4:7. Пры ліку 48:12 у дванаццатай партыі Джон забіў дальні чырвоны шар і выканаў пераможны падыход у 30 балаў, і пасля памылкі Трампа пры спробе забіць плант у трынаццатым фрэйме Хігінс аформіў серыю ў 76 ачкоў, а таксама пакінуў за сабой наступную партыю з серыяй у 71 бал, выйграўшы пяты фрэйм запар і зраўняўшы лік у паядынку. У драматычным пятнаццатым фрэйме Хігінс вёў серыю, але пры ліку 52:15 не забіў чырвоны ў верхні кут. Трамп забіў усе шары да сіняга і скараціў адставанне да ліку 47:52, пасля чаго адыграўся на сінім, а яго апанент здолеў забіць яго, аднак пасля ўдара ў лузу ўпаў біток. Джад атрымаў просты сіні шар на кропцы, аднак памыліўся, дазволіўшы забіць яго шатландцу, які пазней памыліўся на ружовым, і пасля таго, як англічанін забіў ружовы шар, пачалася гульня на апошнім чорным шары пры ліку 58:57 на яго карысць. Трамп першым атрымаў магчымасць забіць чорны шар, аднак памыліўся, а яго праціўнік пайшоў на дабл ад доўгага борта і, забіўшы чорны ў лузу, выйграў шосты фрэйм запар і ўпершыню ў матчы выйшаў наперад з лікам 8:7. З трэцім соценным брэйкам у 105 ачкоў Джад Трамп зраўняў лік у матчы (відэа), выйграўшы першую партыю ў другой сесіі, а ў пачатку семнаццатага фрэйма Хігінс аформіў серыю ў 64 ачкі, пасля чаго праціўнік меў магчымасць адыграцца, але памыліўся і дазволіў шатландскаму снукерысту зноў выйсці наперад з лікам 9:8. Пры ліку 38:46 і каляровых шарах на стале Джон забіў жоўты шар ад трох бартоў, пасля чаго адправіў у лузу зялёны і руды, але памыліўся на сінім. Яго апанент забіў сіні шар і адыграўся на ружовым, пасля чаго прадстаўнік Шатландыі пайшоў на складаны дальні ўдар і выпадкова забіў белы шар, дазволіўшы Джаду забіць просты ружовы і зраўняць лік у фінальным паядынку — 9:9. 23-гадовы гулец з Англіі першым павёў атаку ў вырашальнай партыі, аднак, набраўшы 36 балаў, не выйшаў на чорны шар і быў вымушаны адыгрывацца. Пасля гэтага Джон Хігінс пайшоў на вельмі складаны дальні ўдар і, бліскуча выканаўшы яго, аформіў пераможную серыю ў 61 ачко і стаў пераможцам турніру[відэа 22]. Такім чынам, 37-гадовы шатландзец выйграў свой 25-ы рэйтынгавы тытул і першы на тэрыторыі Кітая з 1999 года. За перамогу на Шанхай Мастэрс 2012 Хігінс атрымаў першы прыз у £75,000 і падняўся ў рэйтынгу на трэці радок[148][149][150][151][152][153][154].

23 верасня. Рэферы: Мікаэла Таб
Джон Хігінс (5)
  Шатландыя
10-9 Джад Трамп (2)
  Англія
Статыстыка ігракоў і асабістыя сустрэчы падаюцца ніжэй↓
Дзённая сесія: 0-112 (112), 0-121 (80), 12-92 (74), 16-111 (111), 50-74 (59), 147-0 (147), 37-69 (51), 62-51 (51 Трамп), 0-63 (53)
Вячэрняя сесія: 89-0 (89), 74-22 (74), 78-12, 76-0 (76), 71-0 (71), 64-58, 2-119 (105), 69-31 (64), 47-63, 66-36 (61)
Соценныя серыі: Хігінс: 147; Трамп: 112, 111, 105
  1. У табліцы прадстаўленыя вынікі па кожным з фрэймаў. У дужках пазначаны серыі, якія перавысілі 50 ачкоў, а таксама аўтар гэтай серыі пры неадназначнасці.
  2. а б в г д е Статыстыка падаецца з улікам вынікаў бягучага турніру.

Уайлдкард раўнд

правіць

Восем кітайскіх аматараў атрымалі ўалдкард ад арганізатараў турніру: Чжаа Сіньтун, Лу Нін, Ван Юйчэнь, Чжоу Юэлун, Чжу Інхуэй, Чэнь Фэйлун, Цзінь Лун і Лю Хаацянь. Яны гулялі ў папярэднім раўндзе за права выступаць у першым крузе асноўнага турніру супраць васьмярых гульцоў з самымі нізкімі нумарамі пасеву, якія прайшлі кваліфікацыйны раўнд: Марка Кінга, Джэймі Джонса, Раяна Дэя, Роберта Мілкінса, Стыва Дэвіса, Фергала О'Браена, Джымі Робертсана і Марка Фу[11][155][156].

Першы гулец Лік Другі гулец
  Марк Кінг (29) 5-3   Чжаа Сіньтун
  Джэймі Джонс (27) 5–2   Лу Нін
  Раян Дэй (28) 5-0   Ван Юйчэнь
  Роберт Мілкінс (34) 5–4   Чжоу Юэлун
  Стыў Дэвіс (48) 5-1   Чжу Інхуэй
  Фергал О’Браен (32) 2-5   Чэнь Фэйлун
  Джымі Робертсан (52) 4-5   Цзінь Лун
  Марка Фу (26) 4-5   Лю Хаацянь

Асноўная сетка

правіць

[11][155][156][157]

  Першы раўнд
да 5 перамог
Другі раўнд
да 5 перамог
Чвэрцьфіналы
да 5 перамог
Паўфіналы
да 6 перамог
Фінал
да 10 перамог
                                               
1    Марк Сэлбі 1  
24    Джэймі Коўп 5  
  24    Джэймі Коўп 1  
  15    Сцюарт Бінэм 5  
15    Сцюарт Бінэм 5
25    Том Форд 4  
  15    Сцюарт Бінэм 1  
  6