Шарль Адольф Вюрц

Шарль Адольф Вюрц (фр. Charles Adolphe Würtz; 26 лістапада 1817, Страсбург - 12 мая 1884, Парыж) — французскі хімік, член Парыжскай акадэміі навук (1867) і яе прэзідэнт з 1881 г.

Шарль Адольф Вюрц
Charles Adolphe Würtz
Дата нараджэння 26 лістапада 1817(1817-11-26)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 12 мая 1884(1884-05-12)[1][2][…] (66 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці хімік, палітык, выкладчык універсітэта, урач
Навуковая сфера хімія
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Аляксандр Зайцаў[d]
Вядомы як адзін з заснавальнікаў сінтэтычнага кірунку ў арганічнай хіміі
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Працы Вюрца правіць

Працы Вюрца адносяцца галоўным чынам да арганічнай хіміі, якую ён узбагаціў адкрыццём новых злучэнняў і новых агульных метадаў сінтэзу. У 1849 г. Вюрц, дзейнічаючы едкім калі на метылавы і этылавы эфіры ізацыянавай і ізацыануравай кіслот, атрымаў метыламін і этыламін — найпростыя прадстаўнікі шэрагу тоўстых амінаў. У 1855 г. прапанаваў агульны спосаб (пазней названы імем Вюрца) сінтэзу насычаных вуглевадародаў дзеяннем металічнага натрыю на алкілгалагеніды. У 1856 годзе Вюрц сінтэзаваў этыленгліколь — першы з двухатамных спіртоў, або гліколь, у 1859 г. — этыленхлоргідрын і пры апрацоўцы яго едкім калі — вокіс этылену, які паслужыў Вюрцу зыходным прадуктам для сінтэзу амінаспіртоў, халіна (1867) і нейрына (1869). У 1867 г. Вюрц сплаўленнем бензолсульфакіслаты з едкай шчолаччу атрымаў фенол (карболавую кіслату). У 1872 годзе апісаў альдольную кандэнсацыю. Вюрц быў перакананым прыхільнікам перадавых напрамкаў хіміі свайго часу — атамна-малекулярнага вучэння і тэорыі хімічнай будовы А. М. Бутлерава, распаўсюджванню якіх садзейнічаў. Усе навучальныя дапаможнікі і манаграфіі Вюрца атрымалі ў свой час шырокае распаўсюджванне.

Зноскі

  1. а б в Вюрц, Шарль-Адольф // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1892. — Т. VIIа. — С. 711–713.
  2. а б http://www.senat.fr/senateur-3eme-republique/wurtz_charles_adolphe1546r3.html
  3. Вюрц Шарль Адольф // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 25 лютага 2017.
  4. Вюрц Шарль Адольф // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  5. а б www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
  6. http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9751478j/f116
  7. http://www.jstor.org/stable/93440
  8. http://www.researchgate.net/publication/236233531_Charles-Adolphe_Wrtz/file/9c960519db3bc24b43.pdf

Спасылкі правіць