Эгберт Уэсекскі

Э́гберт Уэ́секскі «Брэтвальда» (англ.: Egbert of Wessex "Bretwalda" (Ecgbehrtу, Ecgbert); каля 770 — ліпень 839) — кароль Уэсекса, кіраваў у 802—839 гадах. Шэраг гісторыкаў лічыць Эгберта першым каралём Англіі, бо ён упершыню ў гісторыі аб’яднаў пад уладай аднаго кіраўніка большасць зямель, якія знаходзяцца на тэрыторыі сучаснай Англіі, а астатнія вобласці прызналі над сабой яго вярхоўную ўладу. Афіцыйна Эгберт такі тытул не выкарыстоўваў і ўпершыню яго ужыў у сваёй тытулатуры кароль Альфрэд Вялікі.

Эгберт Уэсекскі
стар.-англ.: Ecgbryht англ.: Egbert, Eagberht
кароль Уэсекса[d] 802 — 839
Папярэднік	Beorhtric[d]
Пераемнік	Этэльвульф[d]
Кароль Мерсіі[d] 829 — 830
Папярэднік	Wiglaf of Mercia[d]
Пераемнік	Wiglaf of Mercia[d]
Нараджэнне	не раней за 775 Уэсекс
Смерць	839 Уэсекс
Месца пахавання	Уінчэстэрскі сабор[d] Уінчэстэр
Род	Уэсекская дынастыя
Бацька	Ealhmund of Kent[d]
Маці	unnamed mother of King Egbert of Wessex[d]
Жонка	unnamed wife of King Egbert of Wessex[d]
Дзеці	Этэльвульф[d], Æthelstan of Kent[d] і Eadgyth[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эгберт Уэсекскі

Біяграфія

Бацькам Эгберту быў Элмунд Кенцкі. У 780-ых кароль Мерсіі Офу і Беортрык з Уэсекса выгналі Эгберта, але ў 802 годзе, пасля смерці Беортрыка, ён вярнуўся і захапіў трон. Пра першыя 20 гадоў праўлення Эгберту вядома мала, але, відавочна, ён здолеў утрымаць незалежнасць Уэсекса ад Мерсіі, якая тады дамінавала сярод англійскіх каралеўстваў. У 825 годзе Эгберт здолеў Беорнвульфа з Мерсіі ў бітве пры Эландуні і паклаў канец дамінаванню Мерсіі. Далей ён падпарадкаваў сабе іншыя каралеўства паўднёва-ўсходняй Англіі, якія да таго ж залежалі ад Мерсіі. У 829 годзе ён нанёс паразу Віглафу з Мерсіі, прагнаў яго з каралеўства і часова кіраваў Мерсіяй непасрэдна. У тым жа годзе Эгберту падпарадкаваўся кароль Нартумбрыі. Эгберт не здолеў утрымаць свае заваёвы, і праз год Віглаф вярнуў сабе трон Мерсіі. Аднак, Уэсекс захаваў кантроль над Кентам, Сасексм і Сурэем. Эгберт аддаў гэтыя ўладанні ў кіраванне свайму сыну Этэльвульфу. Пасля смерці Эгберта ў 839 годзе Этэльфульф атрымаў у спадчыну яго трон. Каралеўствы паўднёва-ўсходняй Англіі ў рэшце рэшт уліліся ў каралеўства Уэсекс пасля смерці Этэльвульфа ў 858 годзе.