Эдзіт Піяф
Эдзіт Піяф (фр.: Édith Piaf, імя пры нараджэнні Édith Giovanna Gassion; 19 снежня 1915, Парыж — 11 кастрычніка 1963) — папулярная французская эстрадная спявачка-шансанье.
Эдзіт Піяф | |
---|---|
![]() | |
Асноўная інфармацыя | |
Поўнае імя | Эдзіт Джавана Гасьён |
Дата нараджэння | 19 снежня 1915[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 10 кастрычніка 1963[1][2][…] (47 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Краіна | |
Бацька | Louis Gassion[d] |
Маці | Line Marsa[d] |
Муж | Jacques Pills[d] і Theophanis Lamboukas[d] |
Дзеці | Marcelle Dupont[d] |
Музычная дзейнасць | |
Прафесіі | спявачка, вулічны артыст, аўтарка-кампазітар, актрыса, студыйны музыкант, шансанье |
Пеўчы голас | кантральта[d] |
Інструменты | вакал[d] |
Жанры | шансон, chanson réaliste[d] і ballade[d] |
Псеўданімы | Маля Піяф, Едзіт Піяф |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Узнагароды | |
Аўтограф |
![]() |
![]() | |
![]() |
3 1930 выступала ў кабарэ і эстрадных тэатрах, з 1956 у тэатры «Алімпія» ў Парыжы. Валодала багатым адценнямі голасам. Яе выканальніцкую манеру вылучалі экспрэсія ў спалучэнні з прастатой. Стварыла лірычную песню-споведзь, працягвала традыцыю стылю «песнь французскай вуліцы», у які прыўнесла трагічныя матывы, была аўтарам многіх з іх. Знялася ў фільмах «Безыменная зорка», «Парыж працягвае спяваць», «Фрэнч-канкан» і інш. Найбольш вядомыя песні ў яе выкананні: «La Vie en Rose» (1946), «Hymne à l'Amour» (1949), «Milord» (1959), «Non, Je Ne Regrette Rien» (1960), «l'Accordéoniste» (1955), «Padam… Padam…» (1951), і «La Foule» (1957).
Аўтар мемуараў.
Гл. таксамаПравіць
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Edith Piaf // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Édith Piaf // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #118594125 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
- ↑ Bauer P. Deux siècles d'histoire au Père Lachaise — Versailles: 2006. — P. 637. — ISBN 978-2-914611-48-0
- ↑ а б https://www.rosicrucian.org/history Праверана 12 сакавіка 2022.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #118594125 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
- ↑ http://www.cineartistes.com/?page=images&id=715&type=3