Эксцэнтрысітэт

Эксцэнтрысітэт — лікавая характарыстыка канічнага сячэння, якая паказвае ступень яго адхілення ад акружнасці. Звычайна абазначаецца “$e$” ці “$\varepsilon .$”

Эліпс (e = 1/2), парабала (e = 1) и гіпербала (e = 2) з агульнымі фокусам F і дырэктрысай. (|FM| = e |MM'|)

Эксцэнтрысітэт не змяняецца пры рухах плоскасці і пераўтварэннях падобнасці.

Азначэнне

Усе невыраджаныя канічныя сячэнні, акрамя акружнасці, можна апісаць наступным спосабам:

Выберам на плоскасці пункт F і прамую d і зададзім рэчаісны лік e > 0. Тады геаметрычнае месца пунктаў M, для якіх адносіна адлегласцей да пункта F і да прамой d раўняецца e, з'яўляецца канічным сячэннем. Гэта значыць, калі $M'$ ёсць праекцыя $M$ на $d$, то

$|FM|=e\cdot |MM'|.$

Звязаныя азначэнні

• Кропка $F$ называецца фокусам канічнага сячэння.
• Прамая $d$ называецца дырэктрысай, лік $e$ — эксцэнтрысітэтам.

Уласцівасці

• У залежнасці ад эксцэнтрысітэту выдзяляюцца наступныя віды канічных сячэнняў:
  • пры $e>1$ — гіпербала.
  • пры $e=1$ — парабала.
  • пры $e<1$ — эліпс.
  • пры $e=0$ — акружнасць.
• Эксцэнтрысітэт эліпса можна выразіць праз дзель вялікай паўвосі (a) на малую (b):

  $e={\sqrt {1-{\frac {b^{2}}{a^{2}}}}}.$

• Для эліпса (або гіпербалы) эксцэнтрысітэт роўны адносіне адлегласці паміж фокусамі да большай (або, адпаведна, рэчаіснай) восі.

Літаратура

• А. В. Акопян, А. А. Заславский Геометрические свойства кривых второго порядка, — М.: МЦНМО, 2007. — 136с.